ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΟΠΟΣ, ΠΛΗΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ 100, ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΝΕΟΣ..!

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΕΝΟΣ 85ΧΡΟΝΟΥ ΠΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ 40ΧΡΟΝΟΣ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΕΙ...

Ο Μιχάλης Σωτηράκος είναι ένας 85χρονος-υπόδειγμα που τον χαρακτηρίζει η θερμή του αγάπη προς τον άνθρωπο και η ολοπρόθυμη καρδιά του να προσφέρει ό,τι μπορεί στον αγώνα για την υγεία και την ευτυχία όλων. Στα 40 του χρόνια τον πήγαιναν με φορείο στα νοσοκομεία. Στα 80 του είχε πολύ καλή υγεία. Και στα 85 του έχει μια ακόμη καλύτερη υγεία.

Την επιθυμία για ζωή δεν τη διοχετεύει στο παρελθόν ζώντας ένα βαρετό παρόν με τις αναμνήσεις, αλλά κάνει σχέδια κοινωνικής προσφοράς για το μέλλον. Πάντα μαζί με την θαυμάσια και αξιόλογη σύντροφό του. Πάντα γεμάτοι χαρά γιατί ό,τι νόμιζαν πως τους είχε εγκαταλείψει οριστικά, τους προσφέρθηκε ξανά με τις κατάλληλες γνώσεις και λίγη θέληση.

Ο Μιχάλης Σωτηράκος μοιάζει με τα τρυφερά φθινοπωρινά απογεύματα. Πράος, γαλήνιος, γεμάτος ζεστασιά και νοσταλγία. Η μορφή και η ψυχή του, ρομαντικές και οι δύο έδεσαν τέλεια.

Είναι ο άνθρωπος της παλιάς καλής εποχής, με την ευγένεια, τη λεπτότητα, τον σεβασμό. Μα τίποτε από το σήμερα δεν του ξεγεύγει. Για τίποτε επίκαιρο δεν αδιαφορεί. Η κριτική του ματιά είναι ολότελα νέα. Δεν στέκεται ποτέ στην επιφάνεια. Αναζητά μόνο τις βαθύτερες πραγματικότητες. Για ό,τι στοχεύει εργάζεται με ενθουσιασμό και συνέπεια. Ακριβόλογος και μεθοδικός σε κάνει να νιώσεις αμέσως πως ό,τι πει είναι αληθινό και στέρεα θεμελιωμένο. Ξεκάθαρος και ευθύς, δεν λέει τίποτε περιττό για να τον θαυμάσεις. Χαρακτήρα και πνεύμα, κλίσεις και ικανότητες, όλα τα σφραγίζει η απλότητα και η σεμνότητά του.

Για όλους τους «γέρους» μα και για τους νέους που βυθίζονται στην πλήξη του καθημερινού, αυτός ο γλυκύτατος, χαμογελαστός και ικανός άνθρωπος που ψάχνει όλα τα στοιχεία που διαμορφώνουν τη ζωή και συνθέτουν την ευτυχία, από ενδιαφέρον για τους άλλους, ας γίνει η αιτία να την ψάξουν τουλάχιστον για τον εαυτό τους.

ΕΡΩΤ: Τι είναι αυτό που σας έσπρωξε να κάνετε στην όγδοη δεκαετία της ζωής σας μια ρωμαλαία στροφή, όπως θα την έκαναν οι πάρα πολύ νέοι άνθρωποι, και αλλάξατε τη ζωή σας; Είστε ικανοποιημένος απ’ αυτή την αλλαγή;

ΑΠΑΝΤ: Η Ανάγκη!..,Καθώς μας είπαν οι σοφοί πρόγονοί μας: τίποτα δεν συμβαίνει στην τύχη, αλλά όλα, τα πάντα, γίνονται από κάποια αιτία και από κάποια αναγκαιότητα. Αν κάνουμε μια βαθιά αυτοεξέταση μέσα μας, θα βρούμε πολλές φορές το δίχως άλλο, και κάποια μικρή ή μεγάλη δική μας ευθύνη. Αισθάνομαι τώρα κάποια ενοχή γιατί έχασα την κατάλληλη ευκαιρία στα χρόνια της νιότης μου να πάρω τη ρωμαλαία, όπως είπατε, στροφή έγκαιρα… Αλλά κάποτε ήρθε στη θύμησή μου το σοφό λάίκό λόγιο : «κάλλιο αργά παρά ποτέ»… Ηταν πριν έξι χρόνια ακριβώς.

Τότε η σύζυγός μου είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» γιατί υπέφερε από χρόνια υπέρταση. Εκεί διαπιστώθηκε ότι έπασχε από τη στεφανιαία νόσο με σύνδρομο τη νόσο του φλεβοκόμβου. Οι σφυγμοί ήσαν 35-40 το λεπτό. Αλλη επιλογή δεν υπήρχε παρά η τοποθέτηση βηματοδότη. Ιδού λοιπόν η αιτία που μας ώθησε ν’ αλλάξουμε τρόπο ζωής. Δεν μπορεί, καθώς το βλέπετε, να μην είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι από τα αποτελέσματα της αλλαγής αυτής. Ολα τα συμπτώματα των νοσημάτων που είχαμε τόσο η γυναίκα μου όσο και εγώ έχουν εξαφανισθεί…

ΕΡΩΤ: Πώς πετύχατε λοιπόν την αποκατάσταση της υγείας σας; μιλήστε μας πιο αναλυτικά γιατί το θέμα αυτό είναι πολύ σοβαρό και ενδιαφέρει πολύ κόσμο.

ΑΠANT: Για να μπορέσω να μιλώ για λογαριασμό και των δυο μας είμαι αναγκασμένος να κάμω μια περίληψη του ιστορικού και της δικής μου υγείας. Στο στρατό προσεβλήθηκα από υγρά πλευρίτιδα, στα 33 χρόνια μου είχα νεφρολιθίαση, στα 36 υπέστην εγχείριση εντερικής αποφράξεως, επί μια 10ετία είχα κρίσεις παροδικής εντερικής αποφράξεως (λόγω συμφύσεων από την πρώτη εγχείριση) στα 47 μου χρόνια δεύτερη εγχείριση. Έπασχα από χρόνια δυσκοιλιότητα, διαταραχές του πεπτικού συστήματος, αιμορροΐδες και αρτηριακή υπόταση. Στα 63 χρόνια μου νοσηλεύθηκα στον Ερυθρό Σταυρό γιατί είχα προσβληθεί από βρογχικό άσθμα. Αυτά… Τώρα μπορώ να απαντήσω στο ερώτημα σας.

Ευθύς αμέσως μετά την έξοδο της γυναίκας μου από το νοσοκομείο αρχίσαμε την εφαρμογή ενός διαιτολογίου μικτής δίαιτας χαμηλής θερμιδικής αξίας 1000-1200 θ. Το διαιτολόγιο αυτό αναζητήσαμε και το πήραμε από το Διαιτολογικό Τμήμα του Ευαγγελισμού. Η δίαιτα αυτή ονομάζεται υπολιποειδική (περιέχει λίγα λίπη και είναι ειδική για την καρδιοπάθεια). Περιείχε και δυό μεσημβρινά γεύματα την εβδομάδα με κρέας και δυό με ψάρι, βραστά ή ψητά. Περί το τέλος του πρώτου μήνα αφαιρέσαμε το ένα γεύμα κρέατος και ψαριού και στο τέλος του τρίτου μήνα αφαιρέσαμε και το δεύτερο γεύμα από κρέας και ψάρι.

Με βάση το διαιτολόγιο της φυσικής υγιεινής αντικαταστήσαμε τις ζωικές πρωτεΐνες με φυτικές (δημητριακά, όσπρια, ξηρούς καρπούς), και δε χρησιμοποιούσαμε κανένά άλλο λίπος παρά μόνο ελαιόλαδο παρθένο (όχι φιλτραρισμένο, κουπέ ή άλλα σπορέλαια). Το ελαιόλαδο αυτό το χρησιμοποιούμε πάντα όπως είναι στη φυσική του κατάσταση, γιατί το βράσιμό του, υποβιβάζει την αξία του και το τηγάνισμα το μεταβάλλει σε καρκινογόνο ουσία.

Ετσι ωμό όπως είναι το χτυπούμε (σε κατάλληλο ποτήρι με έμβολο ή και στο ποτήρι του μίξερ) με λεμόνι ή χυμό νωπής ώριμης τομάτας, γίνεται ένα ευγεστότατο γαλάκτωμα, δε δίνει καμία αίσθηση λιπαρότητας. Αυτό το γαλάκτωμα διευκολύνει την πέψη και την αφομοίωση του λίπους. Με αυτό το γαλάκτωμα περιχύνουμε το μαγειρευμένο τρόφιμο ή και οποιαδήποτε θέλουμε ωμή σαλάτα μας. Το μαγείρευμα γίνεται κατά τον απλούστερο τρόπο, βραστό, σε χύτρα ειδική από ανοξείδωτο ατσάλι, όπου το μαγείρευμα γίνεται με όσο χρειάζεται νερό, λίγο, ελάχιστο ή και καθόλου. Το νερό που θ’ απομείνει πρέπει να πίνεται, είναι νοστιμότατο γιατί περιέχει όλες τις υδροδιαλυτές βιταμίνες του τροφίμου.

Εχουμε πάντα υπ’ όψη μας ότι ο οργανισμός τους ανθρώπου έχει απαραίτητη ανάγκη ορισμένων ουσιών που η μεγαλύτερη ή μικρότερη ποσότητά τους μπορεί να επιφέρει σημαντική βλάβη στην ομαλή λειτουργία του οργανισμού. Αυτές είναι:

1ο: το αλάτι. Ο Δ/ντής του νοσοκομείου Νεκέρ στο Παρίσι Φιλίπ Μεγιέρ στο βιβλίο του «Ο άνθρωπος και το αλάτι» επισημαίνει: Μισό γραμμάριο την ημέρα εξασφαλίζει τις φυσιολογικές ανάγκες ατόμου που ζει σε εύκρατο κλίμα. Για μια πολύ δραστήρια ζωή αρκούν 3-5 γρ. Παρ’όλα αυτά στην Ευρώπη και ΗΠΑ η κατανάλωση φθάνει τα 10-15 γρ. Η υπέρταση είναι η αρρώστια του αλατιού. Πρόκειται για μια διαταραχή στη λειτουργία των μεμβρανών των κυττάρων, που αυξάνει με τη συμπύκνωση του αλατιού μέσα στους μικροοργανισμούς αυτούς.

2ο: οι ίνες. που είναι το δομικό συστατικό των φυτών, δεν είναι μια τελείως μη θρεπτική ουσία, καθώς πιστευόταν (μέχρι το 1976) αλλά ποικίλως ζυμώνεται με την παραγωγή πτητικών οξέων που κατά μεγάλο μέρος απορροφώνται και μεταβολίζονται. Οι ημερήσιες ανάγκες του οργανισμού μας απαιτούν 35-50 γραμ. ινών. Οι ίνες περιέχονται σε επαρκείς ποσότητες στα λαχανικά.

Σε ερώτηση που υποβλήθηκε στον καθηγητή Κόλιν Κάμπελ του Πανεπιστημίου Κορνέλ (ΗΠΑ): υπάρχει μια ασφαλή εγγύηση «κάθε κινδύνου» κατά του καρκίνου; Απάντησε: «Μπορούν να βελτιωθούν σημαντικά οι φυσικές άμυνες του οργανισμού, ελαττώνοντας τα λίπη, τις πρωτεΐνες και αυξάνοντας τις ίνες, τις βιταμίνες C, Α, τις β καροτίνες, δηλαδή να τρώτε δημητριακά (ολόκληρο το σπέρμα) καρότα,λαχανικά και φρούτα.

3ο: Η λευκή ζάχαρη. Ο οργανισμός μας προσλαμβάνει πλήρη επάρκεια γλυκόζης από τα λαχανικά και τα φρούτα, τα δημητριακά, τα όσπρια κλπ. φυτικές τροφές. Η ζάχαρη της βιομηχανίας προξενεί σημαντικές βλάβες στον ανθρώπινο οργανισμό.

Με αυτές τις προδιαγραφές αρχίσαμε τον αυτοπροαίρετο αυτόν αυτοπειραματισμό με την τόσο απλοποιημένη και λιτή αυτή διατροφή.

Τα αποτελέσματα της περίεργης εκ πρώτης όψεως διατροφής αυτής, πέρασαν από τη Λυδία λίθο της επιστημονικής ιατρικής. Ο Διευθυντής της Α’ Καρδιολογικής κλινικής καθηγητής κ. Χρήστος Αραβανής παρακολούθησε με πολύ ενδιαφέρον την περίπτωση της συζύγου μου, απ’ αρχής της εισαγωγής της από τον ίδιο στον Ευαγγελισμό, κατά τη διάρκεια των εξετάσεων και της καθόλου εκεί νοσηλείας της και ακόμη επί ένα περίπου έτος μετά την έξοδό της από το νοσοκομείο.

Οπότε σε μια τελευταία λεπτομερή εξέταση της δήλωσε σταθερά: «Τώρα είσθε περίφημα στην υγεία σας και συνεπώς δεν υπάρχει λόγος να ξανάρθετε». Στους ενδοιασμούς της, που προκαλούσε η δικαιολογημένη φοβία της μήπως της επανέλθει η υπέρτασή της, με ένα χαρούμενο μειδίαμα της είπε: «Εάν επιθυμήσετε ποτέ την υπέρτασή σας, δεν έχετε παρά να επανέλθετε στο προηγούμενο τρόπο της δίαιτάς σας».

Έκτοτε τόσο η γυναίκα μου, όσο και εγώ αρκούμαστε σε μια εξέταση αίματος και ούρων κάθε χρόνο, που κατά κανόνα όλες είναι κανονικές με δείκτη το μέσο όριο του κατώτατου και ανωτάτου φυσιολογικού βαθμού.

Οφείλω να τονίσω εδώ, σαν επίλογο των όσων αναφέρθηκαν, ότι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίσαμε διαιτολογικά την άκρως σοβαρή περίπτωση μας δεν μπορεί να εκληφθεί σαν μια θαυματουργική συνταγή, που μπορεί να εφαρμοσθεί σε κάποια άλλη παρεμφερή περίπτωση, χωρίς την παρακολούθηση του πάσχοντος από υπεύθυνο γιατρό και χωρίς ο ίδιος να έχει πλήρη γνώση και εμπειρία της φυσικής υγιεινής.

ΕΡΩΤ.: Εκτός από τη φυσική διατροφή τι άλλο μπορεί να μας βοηθήσει στην επανόρθωση και διατήρηση της υγείας μας;

ΑΠΑΝΤ.: Η σωματική άσκηση. Ο άνθρωπος μπορεί να εξασφαλίσει και να διατηρήσει μια καλή υγεία, με μια σωστή διατροφή, αλλά συγχρόνως οφείλει να φροντίζει να διατηρεί το σώμα του σε φυσιολογική κατάσταση. Και αυτό μπορεί να το επιτύχει δίνοντας την προσοχή του σε τρεις παράγοντες: στη σωματική άσκηση, στην εγκρατή τροφική δίαιτα και τη σωστή ανάπαυση ύστερα από μια σκληρή εργασία είτε αυτή είναι σωματική, είτε διανοητική.

Με τη σωματική άσκηση μπορεί ο καθένας σε κάθε ηλικία (παιδική, εφηβική, ακμαία, ακόμα κατά την τρίτη ηλικία) να διατηρεί τη φυσική του αντοχή και ευεξία, βελτιώνοντας με αυτό τον τρόπο την καρδιακή λειτουργία, τον αερισμό των πνευμόνων, τις λειτουργίες των νεφρών, των μυώνων, των αρθρώσεων και όλες τις άλλες οργανικές λειτουργίες του σώματος. Αλλά για να το κατορθώσουμε αυτό, πρέπει να καταβάλλουμε συνειδητές προσπάθειες. Ετσι θ’ αποκτήσουμε μια ευχάριστη συνήθεια που θα μας τροφοδοτεί με υγεία, ζωντάνια και χαρά σ’ όλη μας τη ζωή.

ΕΡΩΤ.: Για τους περισσότερους η λέξη γηρατειά σημαίνει αρρώστια και παραίτηση από την ομορφιά της ζωής. Σεις πώς το βλέπετε;

ΑΠΑΝΤ.: Τα γηρατεία πρέπει να τα βλέπουμε από τη σωστή, ας πούμε οπτική γωνία της θεωρήσεώς τους. Τα γηρατειά δεν είναι παρά μια φυσιολογική εξέλιξη του ανθρώπου, όπως και κάθε ζωντανού οργανισμού ζώου ή φυτού. «Στην ηλικία των 20 ετών περίπου ο άνθρωπος βρίσκεται στο ζενίθ της φυσικής του απόδοσης. Από κει και πέρα, αργά αλλά σταθερά αρχίζει η έκπτωση της λειτουργικότητας των κυττάρων, δηλαδή αρχίζει η διαδικασία της γήρανσης». Αυτά μας διδάσκει η καθηγήτρια στην έδρα της Υγιεινής – Διατροφής και Βιοχημείας στο πανεπιστήμιο Αθηνών κα Αντωνία Πολυχρονοττούλου-Τριχοπούλου.

Μέσα απ’ αυτά τα λίγα λόγια μας δίνεται μια πολύ μεγάλης σημασίας χρήσιμη πληροφόρηση. Πως δεν πρέπει να διατυπώνουμε τη σκέψη :«άσε να έρθουν πρώτα τα γηρατειά και τότε βλέπουμε…». Όσο νωρίτερα τόσο το καλύτερο πρέπει να αρχίσουμε την εφαρμογή των όσων είπαμε στην προηγούμενη ερώτηση για την σωματική άσκηση.

Μια ολοκληρωμένη υγιεινή διαβίωση (υγιεινή διατροφή – σωματική άσκηση) βελτιώνει την ανοσία του οργανισμού, διατηρεί τη φυσική αντοχή, στις δυσμενείς συνθήκες της ζωής και μειώνει στο έπακρο τον κίνδυνο από όλες τις σοβαρές αρρώστιες. Ετσι και μόνο με ένα συνεχιζόμενο χαρούμενο παρόν θα επιβραδύνουμε για πάρα πολλά χρόνια τον ερχομό των γηρατειών και θα εξασφαλίσουμε μια μακροζωία, όση και αν είναι, γεμάτη δράση, που θα μπορεί ν’ απολαμβάνει τις ανώτερες χαρές της ζωής.

ΕΡΩΤ. Κύριε Σωτηράκο πώς νιώθατε όταν είχατε το προνόμιο να είστε νέος και πώς νιώθετε τώρα;

ΑΠΑΝΤ.: Στα 40 χρόνια δεν μπορούσα να σύρω τα πόδια μου, δεν μπορούσα ν’ ανέβω τη σκάλα. Σε κάθε πλατύσκαλο χρειαζόμουν καρέκλα για να καθίσω. Έτσι άρρωστος που ήμουν ένιωθα θλίψη και απογοήτευση.

Τώρα στα 85 μου χρόνια είμαι ένας άλλος άνθρωπος, αισθάνομαι περίφημα,ανεβαίνω τρεις ορόφους χωρίς να σταματήσω καθόλου. Ετσι υγιής που είμαι χαίρομαι και απολαμβάνω τη ζωή. Όλα αυτά τα οφείλω στη Φυσική Υγιεινή.

ΕΡΩΤ.: Μερικοί διστάζουν να εφαρμόσουν τη φυσική υγιεινή. Φοβούνται ότι θα πρέπει να επιβάλλουν στον εαυτό τους διαρκώς στερήσεις και ότι θα χάσουν τις χαρές της ζωής. Πιστεύετε ότι αν αφαιρέσουμε τις γεύσεις από τις τροφές η ζωή μας θα χάσει τη γεύση της;

ΑΠΑΝΤ.: Ο δισταγμός και ο φόβος αυτός προϋποθέτει την έλλειψη σωστής πληροφόρησης. Και επισημαίνεται μια πλήρης άγνοια περί του τι είναι η δεν είναι η φυσική υγιεινή. Επομένως οι αμφιβολίες αυτές είναι δικαιολογημένες. Γι’αυτό πρωτ’απ’ όλα οφείλουμε να πούμε σ’ όσους έχουν τέτοιες αμφιβολίες α) οτι η φυσική υγιεινή είναι ένας τρόπος ζωής, μια απλή τροφική δίαιτα, που ταιριάζει απόλυτα στην ανθρώπινη φύση και αποβλέπει στην πρόληψη, δηλαδή στην αποφυγή των νόσων (όπως η υπέρταση, αγγειο-καρδιοπάθειες, δερματοπάθειες, λοιμώξεις, καρκινοπάθειες, διαβήτης και κάθε άλλη εκφυλιστική νόσος. Και 2ο. συνιστά την αποφυγή της βλαβερής έξης του καπνίσματος.

Ο ακαδημαϊκός κ. Γεώργιος Μερίκας σε μια συνεδρία της Ακαδημίας Αθηνών μίλησε για τις κύριες κοινωνικές αρρώστιες στη χώρα μας με θέμα: «Η πρωτογενής πρόληψη, κλειδί για την υγεία». Μόνο ο τίτλος αυτός μας λέει πολλά.

β) Ότι η φυσική υγιεινή δεν είναι μια στερητική δίαιτα, αλλά μια δίαιτα ισορροπημένη σύμφωνα με όλους τους κανόνες της επιστημονικής ιατρικής, ικανή να ενισχύει αδιάλειπτα την αντίσταση του οργανισμού. Γιατί σύμφωνα με τα ευρήματα επιστημονικών ερευνών, ο κλονισμός του φυσιολογικού μηχανισμού σχετίζεται με την πρόκληση διαφόρων ασθενειών, τις οποίες ενδεικτικά αναφέραμε παραπάνω.

γ) Την τροφική δίαιτα της φυσικής υγιεινής μπορεί ο καθένας να την διαπλάσει στα μέτρα του ανάλογα με την ηλικία, το επάγγελμα, τις συνθήκες της ζωής του, χωρίς να στερηθεί από τίποτε, χωρίς να διαταράξει τις επαγγελματικές και κοινωνικές του σχέσεις, αλλά αντίθετα έχει να κερδίσει πολλά, βελτιώνοντας την υγεία του, την ευεξία του και τη δραστηριότητά του.

Η υγεία είναι το ύψιστο σωματικό αγαθό. Η υγεία μας δίνει κάθε χαρά και αγαλλίαση. Χωρίς την υγεία η ζωή δεν έχει κανένα νόημα, καμία γεύση.

ΕΡΩΤ.: Ποιό είναι το νόημα της ευτυχίας; Η ευτυχία είναι κατορθωτή;

ΑΠΑΝΤ.: Η λέξη ευτυχία (όπως την εννοούμε εμείς σήμερα) είναι ταυτόσημη με τη λέξη ευδαιμονία. Σ’ αυτή λοιπόν τη λέξη θα αναζητήσουμε την έννοια της ευτυχίας.

Η ευδαιμονία σαν προσωποποίηση της θείας ευλογίας, στη χώρα των Μακάρων, απεικονίζεται ως μητέρα όλων των αρετών.(Κεβ. IIIV 17-21).

Σύμφωνα με τους συμβολισμούς και τα πρόσωπα της ελληνικής μυθολογικής οικογένειας, η Ευδαιμονία είχε θυγατέρες : την Ανδρεία, τη Δικαιοσύνη, την Εγκράτεια, την Ελευθερία, την Επιστήμη, την Ευταξία, την Καλοκαγαθία, την Πραότητα και τη Σωφροσύνη.

Η ευδαιμονία είναι το γνώρισμα του ευτυχισμένου, η απόλαυση κάθε ανθρώπινου αγαθού, η έπαρση της ψυχής. Κατά τον Αριστοτέλη: Η ευδαιμονία είναι το ακρότατο από τα κατορθωτά αγαθά, το άριστο και το κάλλιστο και το γλυκύτερο, ο σκοπός των ανθρωπίνων, τέλειο αγαθό.

Κατά τον Πλωτίνο, ευδαιμονία είναι ο τέλειος πνευματικός βίος, η πνευματική ζωή, η ροπή της ψυχής προς το θειον. Όπως ο Πλάτωνας έτσι και ο Πλωτίνος πρεσβεύει ότι ο ύψιστος σκοπός του ανθρωπίνου βίου βρίσκεται πάνω και πέρα από τη γνώση, δηλαδή στην έξαρση της ψυχής μέχρι του πραγματικού αγαθού: του Θεού. Με τη θεώρηση αυτή του Θεού φθάνουμε στον τελικό σκοπό και γινόμαστε κοινωνοί της απόλυτης ειρήνης της ψυχής, έτσι αίρεται η δυσαρμονία και η μακαριότητα γίνεται κτήμα μας.

Τον ευδαιμονισμό αυτόν ο ιερός Αυγουστίνος τον επεκτείνει ακόμη περισσότερο, συνδυάζοντάς τον με την ισχυρή ψυχική διάθεση προς τα πέραν της ζωής και με τον πόθο για την πλήρη κοινωνία της ψυχής με το Θεό.

Θα σας αναφέρω μερικά γνωμικά ορισμένων σπουδαίων μεγάλων ανθρώπων:

«Δίχως αρετή, ευδαιμονία δεν υπάρχει» του ΙΠΠΟΔΑΜΟΥ (Ανθ. Στοβαίου)

«Η ευδαιμονία δεν βρίσκεται σ’ αυτόν που έχει τα πολλά, αλλά σ’ αυτόν που έχει ήρεμο τον ψυχικό κόσμο». του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ(Ανθ. Στοβαίου)

«Είναι αδύνατο να ευτυχούν αυτοί που δεν κάνουν το καλό». ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ (Πολιτικά)

«Η ευδαιμονία και η μακαριότητα δεν εξαρτώνται από τα πολλά χρήματα, ούτε από τον όγκο των υλικών αγαθών, ούτε από τα αξιώματα και την ισχύ, αλλά από την καρτερία στη λύπη, την πραότητα των παθών και τη διάθεση της ψυχής να μη ζητά πράγματα υπερβολικά». ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ (Ηθικά)

«Όταν είναι καλοί και αγαθοί ο άνδρας και η γυναίκα είναι ευτυχείς, αντίθετα οι άδικοι και οι πονηροί είναι δυστυχείς.» Από τον ΠΛΑΤΩΝΑ (Γοργίας)

«Ο δικαιότατος και καλός είναι ευδαιμονέστατος, ευτυχέστατος, ο αδικότατος και κακός δυστυχέστατος.» Από τον ΠΛΑΤΩΝΑ (Γοργίας)

                        (Συνέντευξη του Μιχαήλ Σωτηράκου στην Αθηνά Κοκκινίδου – www.oikologoi.gr)

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ..; ΑΣ ΤΟ ΞΑΝΑΣΚΕΦΤΟΥΜΕ...

"Ποιό είναι το νόημα της ζωής και γιατί ζούμε;" είναι ένα ερώτημα που έχει απασχολήσει την ανθρωπότητα από καταβολής κόσμου, επιδέχεται πολλών ερμηνειών, ο καθένας δίνει τη δική του απάντηση και τόνοι μελάνης έχουν χυθεί για να δωθεί μία απάντηση...

Αμέτρητες φορές έχουμε όλοι μας αναρωτηθεί για το νόημα της ζωής και έχουμε προσπαθήσει να δώσουμε μία κάποια απάντηση... Είναι γεγονός όμως, πως οι αναλύσεις συχνά δεν οδηγούν πουθενά, παραπλανούν και συχνά οδηγούν σε ισχνά συμπεράσματα. Τα πράγματα συνήθως είναι πιο απλά απ’ ότι φαίνονται, αλλά ο ανθρώπινος νους έχει την ιδιότητα να τα κάνει σύνθετα και να τα περιπλέκει. Ίσως, κατά κάποιο τρόπο, να τρέφεται από αυτόν τον τρόπο αντιμετώπισης των γεγονότων και των καταστάσεων, καθώς θεωρεί πως υπεραναλύοντας, συνειδητοποιεί, ξεκαθαρίζει και συμπεραίνει.

Μήπως όμως διερευνώντας τόσο πολύ τα γεγονότα και τις σκέψεις μας, χάνουμε εν τέλει το πραγματικό νόημα της ζωής; Μήπως η ζωή έρχεται, περνά και χάνεται και εμείς μένουμε απλοί θεατές χωρίς να συμμετέχουμε σε αυτήν; Πόσες φορές παίζουμε ρόλους στην καθημερινότητά μας προσπαθώντας να αντεπεξέλθουμε στις προσδοκίες των άλλων, προκειμένου να θεωρηθούμε «φυσιολογικοί άνθρωποι», καταπατώντας και βάζοντας στο ντουλάπι τις δικές μας επιθυμίες; Μήπως θα έπρεπε τελικά να αναρωτηθούμε ότι η βίωση της στιγμής είναι εκείνο το «κλειδί» που θα ανοίξει την πόρτα για τη νοηματοδότηση της ζωής μας; Οι καθημερινοί ρυθμοί, οι υποχρεώσεις και η απόκτηση όλο και περισσότερων υλικών αγαθών μας έχει απομακρύνει από το σκοπό μας. Δυστυχώς σήμερα δε ζούμε, αλλά επιβιώνουμε. Η βίωση ακόμα και της πιο μικρής καθημερινής στιγμής θα μας κάνει να ξεφύγουμε και να απολαύσουμε το θαύμα που υπάρχει γύρω μας. Σπανίως εκτιμούμε αυτό που έχουμε και πάντα επιθυμούμε κάτι περισσότερο, αλλά όταν έρχεται αυτό το περισσότερο, μετά θέλουμε κι άλλο, κι άλλο. Το κενό, ωστόσο, είναι ακόμα εκεί. Έχουμε ποτέ σκεφτεί το θαύμα της φύσης; Έχουμε παρατηρήσει ποτέ ένα λουλούδι να αναπτύσσεται και να αισθανθούμε ευγνωμοσύνη για αυτή την τόση δα στιγμή, χωρίς να σκεφτούμε το μέλλον; Κάποιοι λένε: «Ζήσε τις μικρές στιγμές, τα απλά πράγματα, το τώρα, το χτες έφυγε πια, ενώ το αύριο μπορεί να μην έρθει». Αν ακολουθούσαμε όλοι μας αυτήν την παραίνεση, οι ζωές μας πιθανόν να αποκτούσαν το νόημα, το οποίο πραγματικά θα θέλαμε να τους δώσουμε. Εξάλλου, αν το καλοσκεφτούμε, οι ζωές μας δεν είναι τίποτα περισσότερο από στιγμές από συνεχόμενα «τώρα» και εν τέλει ένα άθροισμα στιγμών...

Ας συνειδητοποιήσουμε, εξ άλλου, ότι είμαστε εγκλωβισμένοι σε ένα αόρατο δίχτυ "εικονικής πραγματικότητας" και κινιόμαστε συνεχώς μεταξύ φόβου και επιθυμίας. Ο φόβος μας πραγματικά κινεί τα συναισθήματά μας και δηλητηριάζει το νου μας, με προεξάρχοντα τον φόβο του θανάτου, φόβος, μάλιστα, που προσδιορίζει και το μέγεθος της ανοησίας μας, αφού, όπως λέει και ο Πλούταρχος, ο άνθρωπος είναι ανόητος που φοβάται το θάνατο, γιατί πεθαίνει κάθε μέρα! Η επιθυμία από την άλλη είναι η εξάρτηση της εικόνας, δηλαδή μια ψευδαίσθηση που ο νους της δίνει μορφή. Το αποτέλεσμα της επιθυμίας είναι κάθε φορά η ανατροφοδότηση της συναισθηματικής επιβεβαίωσης, χωρίς να υπάρχει επίγνωση των πράξεων και των επιλογών. Η εξάρτηση της εικόνας δημιουργεί συναισθήματα, συμπεριφορές και πεποιθήσεις. Μια σκέψη, μια απλή ιδέα γίνεται "εικόνα", η λεγόμενη σκεπτομορφή δηλαδή, που είναι ικανή να αλλάξει την πορεία του ανθρώπου. Η εμφύτευση μιας ιδέας στον ανθρώπινο εγκέφαλο και η επιλογή του ατόμου να την υλοποιήσει, μετασχηματίζει την ζωή του. Έτσι και κατ' αυτήν την έννοια, η προσωπικότητα αρχίζει να δομεί μια συγκεκριμένη συμπεριφορά, ευρισκόμενος πάντα, μέσω του φόβου και της επιθυμίας, μεταξύ ανοησίας και ψευδαίσθησης. H καλυτέρευσή μας, ως ανθρώπων και η εξέλιξή μας σε ένα ανώτερο υπαρξιακό επίπεδο, προϋποθέτει να επιγνώσουμε αυτή την κατάσταση και να αρθούμε πάνω από αυτήν...

ΔΕΣΜΙΟΙ ΤΩΝ ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΣΚΕΨΕΩΝ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΙΣ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΜΕ...

Οι εγωκεντρικές σκέψεις είναι οι σκέψεις που αφορούν την ιδέα του εαυτού μας, δηλαδή είναι οι σκέψεις που περιστρέφονται γύρω από την κεντρική σκέψη "εγώ" με την οποία έχουμε ταυτιστεί και πιστεύουμε ότι προσδιορίζει αυτό που είμαστε...

Στις περισσότερες περιπτώσεις οι εγωκεντρικές σκέψεις είναι αρνητικές. Σπάνια σκεφτόμαστε το πόσο ασφαλείς, χαρούμενοι, ευτυχισμένοι ή πλήρεις είμαστε. Συνήθως η ιδέα του εαυτού εμφανίζεται σε ένα σωρό σενάρια, υποθέσεις και αναμνήσεις, όπου νιώθουμε ανεπαρκείς ή ανασφαλείς, όπου τα πράγματα πάνε στραβά, όπου κάτι κακό μας συμβαίνει ή κάτι κακό έχει ήδη συμβεί και το σκεφτόμαστε ξανά και ξανά. Είναι σημαντικό σε πρώτη φάση να αναγνωρίσουμε από τι αποτελείται η σκέψη "εγώ". Η σκέψη "εγώ" γύρω από την οποία περιστρέφονται όλες οι υπόλοιπες σκέψεις, είναι ουσιαστικά ένα φανταστικό δημιούργημα του νου. Είναι μια εικονική πραγματικότητα που αποτελείται από την εικόνα του σώματος και του προσώπου μας (έτσι όπως έχει καταγραφεί στη μνήμη του εγκεφάλου), από συμπεριφορές μας, τη στάση που καθόμαστε ή περπατάμε, τον τρόπο που μιλάμε, ή ακόμα και τον ήχο της φωνής μας. Σύμφωνα με αυτές τις εικόνες αντιλαμβάνεται ο νους αυτό που είμαστε. Όταν κάποιος σκέφτεται ότι μπορεί να πάθει κάτι κακό, δημιουργείται σε επίπεδο σκέψεων η εικόνα του σώματός του, ενώ γύρω του κατασκευάζεται αυτόματα ένα τοπίο, ή ένας οποιοσδήποτε χώρος, όπου η εικόνα του σώματος παθαίνει κάτι κακό. Σ' αυτά τα φανταστικά σενάρια μπορούν να προστεθούν οι αναμνήσεις από σωματικούς πόνους, η ένταση των οποίων μπορεί να ρυθμιστεί ελεύθερα από τη φαντασία ανάλογα με το σενάριο. Ο τρόπος που η εικόνα του σώματος μπορεί να πάθει κάτι κακό επιλέγεται ανάλογα με το περιεχόμενο που υπάρχει καταγεγραμμένο στα αρχεία της μνήμης, στον φάκελο με τίτλο "με ποιους τρόπους μπορεί ένας άνθρωπος να πάθει κάτι κακό". Αυτοί οι τρόποι μπορεί να προέρχονται από εικόνες που έχει δει κάποιος σε ταινίες, στις ειδήσεις, ή που έχει διαβάσει σε μυθιστορήματα ή που έχει ακούσει από άλλους και σχημάτισε με τη φαντασία του τις αντίστοιχες εικόνες. Το τι κακό μπορεί να πάθει η εικόνα του σώματος εξαρτάται πάλι από το περιεχόμενο της μνήμης που βρίσκεται στον φάκελο "ποια είναι τα κακά πράγματα που μπορεί να πάθει ένας άνθρωπος". Φυσικά, υπερισχύουν στο να επιλεχθούν οι εικόνες με τις οποίες είχε κάποιος ένα βίωμα κατά το παρελθόν.

Γίνεται αντιληπτό, ότι αυτό που πρέπει να κάνουμε για να βελτιώσουμε τους εαυτούς μας και τις ζωές μας είναι το ότι πρέπει να προγραμματίσουμε έτσι το νου μας, ώστε να αμφισβητεί την αληθοφάνεια του ψευδούς "εγώ" που μπορεί να βρεθεί μέσα στις σκέψεις. Το πραγματικό "εγώ" (η επίγνωση) δεν μπορεί ποτέ να βρεθεί μέσα στις σκέψεις. Στις σκέψεις, όπως είπαμε, βρίσκονται μόνο κάποιες εικόνες που προέρχονται από τη μνήμη του εγκεφάλου και παραποιούνται με τη φαντασία για να πάρουν οποιαδήποτε νέα μορφή. Αμφισβητώντας το ψεύτικο "εγώ" αποδυναμώνονται όλες οι άλλες σκέψεις που εμφανίζονται εκ μέρους του και που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντά του. Με τον χρόνο, το σύστημά μας (σώμα-νους) μαθαίνει να μην εντοπίζει την ταυτότητά του στις σκέψεις, αλλά τοποθετείται στη θέση της επίγνωσης, δηλαδή του ανεπηρέαστου παρατηρητή που βλέπει αντικειμενικά τη δραστηριότητα του νου και του σώματος να εξελίσσεται μέσα από την πληθώρα των εμπειριών που εμφανίζονται και εξαφανίζονται.

ΕΠΙΓΝΩΣΤΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ, ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ...

 

Ο σπουδαίος σύγχρονος διανοητής και γιατρός Deepak Chopra, συγγραφέας του best seller "κβαντική θεραπεία νου και σώματος", διευρύνει την συνειδητότητά μας μιλώντας για την ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ και ανοίγει τον δρόμο για το πως θα βελτιωθούμε...

Η βασική αρχή της αρχαίας γνώσης συνίσταται στο ότι το πνεύμα, η συνείδηση, είναι η υπέρτατη πραγματικότητα. Είναι το μη τοπικό θεμέλιο της ύπαρξης το οποίο διακρίνεται σε αντικειμενική και υποκειμενική πραγματικότητα. Η υποκειμενική πραγματικότητα υφίσταται μέσα σας, με τη μορφή των σκέψεων, των συναισθημάτων, των επιθυμιών, της φαντασίας, των φαντασιώσεων, των αναμνήσεων και των βαθύτερων φιλοδοξιών. Η αντικειμενική πραγματικότητα είναι το υλικό σας σώμα και ο κόσμος που αντιλαμβάνεστε με τις αισθήσεις σας. Και οι δύο αυτές πραγματικότητες συνυπάρχουν και εξαρτώνται η μία από την άλλη. Δεν προκαλούν η μία την άλλη, και όμως αλληλεξαρτώνται. Σχετίζονται μη αιτιατά η μια με την άλλη. Όπως ακριβώς ένα κύτταρο μέσα στη μήτρα διαφοροποιείται σε εγκεφαλικά, νευρικά και οπτικά κύτταρα, και μέσα από αυτά μας προσφέρει μια εμπειρία του κόσμου, έτσι και το μη τοπικό πνεύμα γίνεται ταυτόχρονα ο παρατηρητής και το αντικείμενο της παρατήρησης, οι αισθήσεις του σώματος και ο υλικός κόσμος, ο βιολογικός οργανισμός και το περιβάλλον του, οι σκέψεις και τα συναισθήματα.

Τόσο ο εσωτερικός όσο και εξωτερικός σας κόσμος αποτελούν τμήματα ενός συνεχούς, ενός μοναδικού και αδιαχώριστου πεδίου δραστηριότητας. Ο εξωτερικός κόσμος είναι ο καθρέφτης αυτού που είστε σε οποιαδήποτε δεδομένη στιγμή στο χωροχρόνο. Πολλοί έχουν εκφράσει αυτή την ιδέα με διάφορους τρόπους. Οι πνευματικοί δάσκαλοι μας λένε πως αν θέλουμε να αντιληφθούμε την κατάσταση της προσωπικής μας συνείδησης, αρκεί να κοιτάξουμε γύρω μας και να δούμε τι συμβαίνει στον κόσμο. Σε οποιαδήποτε δεδομένη χρονική στιγμή, η ατομική μας πραγματικότητα ενορχηστρώνεται από την αίσθηση που έχουμε για τον εαυτό μας, μέσω της συγχρονικότητας και της σύμπτωσης.

Αν η αίσθηση που έχετε για τον εαυτό σας είναι περιορισμένη, αυτό εκφράζεται με ένα άκαμπτο σώμα, μια τρομαγμένη όψη και ένα ανασφαλές περιβάλλον. Από την άλλη, αν η αίσθηση που έχετε για τον εαυτό σας, είναι διευρυμένη, αυτό εκφράζεται με ένα χαλαρό σώμα και ένα ανοιχτό και φιλικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο οι προθέσεις σας εκπληρώνονται συγχρονιστικά. Ο διευρυμένος εαυτός σας αισθάνεται πάντα γαλήνιος, ελεύθερος απεριόριστος και ευέλικτος, και νιώθει δέος απέναντι στο μυστήριο της ύπαρξης. Η αίσθηση που έχουμε για τον εαυτό μας, καθορίζει και τη στάση μας. Η απληστία, η υπεροψία, η επιθετικότητα, η απαιτητική και δυσάρεστη συμπεριφορά, και η άσχημη διάθεση πηγάζουν από μια περιορισμένη αίσθηση του εαυτού. Η μετριοφροσύνη, η προσφορά, η συμφιλίωση, η χάρη και η αυτάρκεια προέρχεται πάντα από έναν διευρυμένο εαυτό.

Κατ’ επέκταση, η συμπεριφορά μιας ομάδας ανθρώπων που κατέχουν θέσεις κλειδιά σε κοινωνίες και θεσμικά όργανα, καθορίζει και τη συμπεριφορά των υπολοίπων μελών αυτών των οργανισμών. Όταν ένας πολιτισμός διαθέτει περιορισμένη ταυτότητα, κατά κύριο λόγο επικεντρώνεται στο κέρδος, στον ανελέητο ανταγωνισμό, στον οικονομικό ιμπεριαλισμό, στον ακραίο εθνικισμό, στον πόλεμο, τη βία και το φόβο. Αν οι ταγοί μιας κοινωνίας μπορούσαν να εκφράσουν τον διευρυμένο εαυτό τους, τότε όχι μόνο θα εκπλήρωναν τις προσωπικές τους επιθυμίες, αλλά και θα άλλαζαν τον τρόπο με τον οποίο εκφράζεται ο πολιτισμός του λαού τους. Ένας τέτοιος πολιτισμός θα είχε ως επίκεντρο την προσφορά προς τους άλλους και όχι την απληστία, την συνεργασία και όχι τον ανταγωνισμό, την ανοιχτή καρδιά και όχι τις ανοιχτές αγορές. Διακριτικά γνωρίσματα ενός τέτοιου πολιτισμού θα ήταν η ειρηνική επίλυση των διαφορών, η ευσπλαχνία, η ταπεινοφροσύνη, η γαλήνη και η κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη.

Εξετάζοντας τον σύγχρονο κόσμο, διαπιστώνουμε την ύπαρξη μιας συγκεχυμένης αλληλουχίας αλληλεξαρτώμενων γεγονότων που λαμβάνουν χώρα ταυτόχρονα. Οι κοινωνιολόγοι υποστηρίζουν πως η συλλογική μας συμπεριφορά διαμορφώνει ένα περιβάλλον, το οποίο δεν είναι σε θέση να συντηρήσει τη ζωή πάνω στη Γη, εξαιτίας της αποψίλωσης των δασών και της εξάντλησης των αποθεμάτων ορυκτών και καυσίμων, πράγμα που οδηγεί σε άλλα καταστροφικά αποτελέσματα, όπως το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η αλλαγή των κλιματολογικών συνθηκών, οι τυφώνες και οι καταστροφικές παλίρροιες. Με πρώτη ματιά αυτά τα γεγονότα μοιάζουν άσχετα μεταξύ τους, αλλά δεν είναι∙ είναι το αποτέλεσμα της περιορισμένης αίσθησης που έχουμε για τον εαυτό μας, και προκύπτουν συγχρονιστικά και ταυτόχρονα. Οι θρησκευτικές διαμάχες, η μόλυνση του περιβάλλοντος, η τρομοκρατία, η διάβρωση του εδάφους, τα πυρηνικά εργοστάσια, ο εθισμός στα ναρκωτικά, εξαφάνιση ζωικών και φυτικών ειδών, η φτώχεια, η εγκληματικότητα, η πολεμική βιομηχανία, οι πλημμύρες και η πείνα, τα επικίνδυνα χημικά στην τροφική αλυσίδα και οι πόλεμοι, όλα αυτά σχετίζονται μη αιτιατά μεταξύ τους.

Αν ο καθένας από εμάς προσπαθούσε να εκφράσει τον διευρυμένο εαυτό του, και αν μοιραζόμασταν τη γνώση και την εμπειρία του διευρυμένου εαυτού μας με τους άλλους γύρω μας, ίσως μπορούσαμε να διαμορφώσουμε ένα περιβάλλον βασισμένο στο σεβασμό για τη ζωή και να επιτύχουμε την αποκατάσταση της ισορροπίας στους ωκεανούς, τα δάση και την άγρια φύση. Αυτό το μεταμορφωμένο περιβάλλον θα επέφερε με την σειρά του, την ταυτόχρονη σειρά γεγονότων, τα οποία θα είχαν ως αποτέλεσμα έναν εντελώς νέο κόσμο. Πάνω σε αυτόν τον ιδανικό πλανήτη θα βρίσκαμε γαλήνη, θα αποκτούσαμε μια αίσθηση του θείου, θα διαθέταμε ευημερία, βιομηχανίες παραγωγής «καθαρής» ενέργειας, επιστημονική γνώση σχετικά με αυτή τη νέα πραγματικότητα θα υπήρχε άνθιση των τεχνών και της φιλοσοφίας, και θα αποκτούσαμε αληθινή επίγνωση του αδιαχώριστου των πάντων.

Σε μια τέτοια κοινωνία, θα βλέπαμε ξεκάθαρα πως η αγάπη είναι η υπέρτατη δύναμη μέσα στην καρδιά του σύμπαντος.

Δείτε το παρακάτω σχετικό βίντεο.

ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΤΕ...

Δείτε τι προκαλεί τις Καρδιακές Παθήσεις και τα Προβλήματα στο Κυκλοφορικό και πως μπορείτε να προφυλαχθείτε...

Υπάρχει ένας αριθμός παραγόντων που αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιακών παθήσεων και διαταραχών στο κυκλοφορικό. Μερικοί από αυτούς είναι το κάπνισμα, η παχυσαρκία, η απουσία άσκησης, η ελλιπής διατροφή, τα γονίδια, η ηλικία, το φύλο, η υψηλή πίεση και ο διαβήτης. Η εμφάνιση καρδιακών προβλημάτων είναι αρκετά συχνή στον Δυτικό Κόσμο. Σχεδόν ένας στους τρεις άντρες πεθαίνει από καρδιά. Επίσης, οι άντρες ηλικίας μεταξύ 45 και 54 ετών είναι 4 φορές πιο πιθανό να πάθουν καρδιακή προσβολή από γυναίκες του ίδιου ηλικιακού εύρους. Έχει παρατηρηθεί ότι τα καρδιακά προβλήματα εμφανίζονται συχνά σε πολλά άτομα της ίδιας οικογένειας. Γενικώς παρόλο που απ’ ότι φαίνεται υπάρχει κάποια προδιάθεση στην παρουσίαση καρδιακών και κυκλοφορικών προβλημάτων, μπορείτε να μειώσετε τις πιθανότητες εμφάνισης αυτών αν:

• ασκείστε συχνά,

• δεν καπνίζετε,

• διατηρείτε κατάλληλο σωματικό βάρος,

• ακολουθείτε μια υγιεινή διατροφή,

• προσέχετε πολύ των τύπο των λιπών που καταναλώνετε.

Αναλυτικά η υγεία της καρδιάς και του κυκλοφορικού μπορεί να διατηρηθεί αν ακολουθείτε ένα καλό πρότυπο ζωής, με την καλή διατροφή και τη μείωση των παραγόντων κινδύνου. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι θα πρέπει να αλλάξετε τις διατροφικές σας συνήθειες προκειμένου να μειώσετε το βάρος σας, αν αυτό είναι μεγαλύτερο απ’ όσο πρέπει, θέτοντας έτσι την καρδιά σας σε μικρότερη πίεση. Οι αλλαγές στη διατροφή μπορεί να περιλαμβάνουν:

• τη λήψη λιγότερων κορεσμένων και επεξεργασμένων λιπών με τη διατροφή,

• τη μείωση της συνολικής λήψης λιπών,

• την κατανάλωση των πιο υγιεινών υδρογονωμένων λιπών (PUFAs), π.χ. καλαμπόκι, σόγια και έλαια ηλίανθου, μαζί με ιχθυέλαιο από ποικιλία ελαίων από ψάρια,

• την κατανάλωση μονοακόρεστων λιπών όπως ελαιόλαδου.

Γενικώς να θυμάστε πάντα: Ότι η λήψη μιας ορισμένης ποσότητας διατροφικών λιπών είναι ωφέλιμη για την υγεία σας. Οι λιποδιαλυτές βιταμίνες A, D, E και K απαιτούν την παρουσία λιπών για να απορροφηθούν. Όσοι υποφέρουν από υψηλή πίεση μπορούν να επωφεληθούν από τη μείωση του αλατιού στη διατροφή τους. Μειώνοντας το αλάτι στη διατροφή, μειώνεται η κατακράτηση υγρών και ασκείται λιγότερη πίεση στην καρδιά. Σύμφωνα με έρευνες, τα αντιοξειδωτικά που υπάρχουν στα φρέσκα φρούτα και τα λαχανικά μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη της καρδιακής προσβολής. Επομένως, θα ήταν ωφέλιμο να αυξηθεί η λήψη τους με τη διατροφή. Ωφέλιμη θα είναι και η αύξηση της λήψης φυτικών ινών, οι οποίες μπορούν να βελτιώσουν τη γενική καλή πέψη και να βοηθήσουν στον έλεγχο του βάρους. Η τακτική άσκηση μπορεί να βελτιώσει το μεταβολισμό και την κυκλοφορία του αίματος και να βοηθήσει στην ενδυνάμωση του καρδιακού μυ. Μισή ώρα άσκησης την ημέρα είναι πιο ωφέλιμη από τέσσερις ώρες άσκησης μία φορά την εβδομάδα. Το κάπνισμα αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης καρδιακών προβλημάτων, συνεπώς η διακοπή του καπνίσματος προτείνεται ως ένα μέτρο για την προστασία της υγείας της καρδιάς και του κυκλοφορικού.

Επιπλέον πολύ χρήσιμα είναι και τα Συμπληρώματα διατροφής για την Υγεία της Καρδιάς και του Κυκλοφορικού. Ας δούμε λοιπόν παρακάτω ποιά είναι αυτά.

1. Αντιοξειδωτικά. Έχει πλέον αναγνωριστεί ότι τα αντιοξειδωτικά συμβάλλουν σημαντικά στη μείωση των βλαβών που προκαλούν οι ελεύθερες ρίζες στις μεμβράνες των κυττάρων και της απόθεσης των λιπών, συμπεριλαμβανομένης της χοληστερόλης. Έρευνες έχουν δείξει ότι 400iu-800iu βιταμίνης E μπορεί να βοηθήσουν στον έλεγχο της συσσώρευσης των αποθεμάτων λιπιδίων στις αρτηρίες. Η βιταμίνη E έχει επίσης βρεθεί ότι μειώνει την πιθανότητα καρδιακής προσβολής και συμβάλλει στη διατήρηση της υγιούς κυκλοφορίας του αίματος. Η τακτική λήψη βιταμίνης C με συμπλήρωμα μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της πίεσης του αίματος και να προστατέψει ενάντια σε καρδιακές παθήσεις περιορίζοντας τις βλάβες που προκαλούν οι ελεύθερες ρίζες.

2. Σελήνιο. Η έλλειψή του έχει συνδεθεί με αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων. Το σελήνιο είναι ένα ιχνοστοιχείο που απαιτείται για τη δραστηριότητα του αντιοξειδωτικού ενζύμου υπεροξειδάση της γλουταθειόνης. Η πρόσληψη ικανοποιητικής ποσότητας σεληνίου μαζί με άλλα αντιοξειδωτικά όπως β-καροτένιο, βιταμίνες C και Ε, ψευδάργυρο, μαγνήσιο, χαλκό (εμπλέκεται στη δράση του αντιοξειδωτικού ενζύμου υπεροξειδική δισμουτάση) και συνένζυμο Q10 μπορεί να συμβάλλει στην υγιή κυκλοφορία του αίματος.

3. Συνένζυμο Q10. Είναι σημαντικό για την εκκαθάριση των ελευθέρων ριζών και την παραγωγή ενέργειας στα κύτταρα. Η λήψη 30-100mg συνενζύμου Q10 την ημέρα μπορεί να βελτιώσει το οίδημα, την αρρυθμία και τη γενική καρδιακή λειτουργία.

4. Ιχθυέλαια. Είναι η κύρια διατροφική πηγή των ωφέλιμων ωμέγα-3 απαραίτητων λιπαρών οξέων EPA και DHA. Στις δράσεις των EPA και DHA περιλαμβάνονται η επιδιόρθωση του ανώμαλου καρδιακού παλμού, η βελτίωση της υπέρτασης και η βελτίωση του ιξώδους του αίματος. Το ιχθυέλαιο εμποδίζει την ανάπτυξη αρτηριοσκλήρωσης και μειώνει τα επίπεδα της χοληστερίνης (βελτιώνοντας την αναλογία HDL:LDL) και τα τριγλυκερίδια.

Το έλαιο λιναρόσπορου περιέχει ALA, έναν πρόδρομο των EPA και DHA που πιστεύεται ότι μετατρέπεται σε αυτά μόνο μερικώς. Οι μελέτες έχουν δείξει ότι το έλαιο λιναρόσπορου μπορεί να συμβάλλει στη μείωση των επιπέδων της LDL χοληστερόλης (κακή χοληστερόλη).

4. Φυλλικό οξύ. Η έλλειψη φυλλικού οξέος έχει αναγνωριστεί ως ένας παράγοντας που αυξάνει τον κίνδυνο στεφανιαίας νόσου (CHD) και εγκεφαλικού. Το φυλλικό οξύ, μαζί με τις βιταμίνες B6 και B12, συμβάλλει στην καταστροφή των συσσωρευμένων ποσοτήτων ομοκυστεΐνης, η οποία μετά μετατρέπεται στο αμινοξύ μεθειονίνη.

5. Μαγνήσιο. Η έλλειψη μαγνησίου έχει συνδεθεί με αυξημένη συσσώρευση αιμοπεταλίων, ανάπτυξη αθηροσκλήρωσης και ακανόνιστο καρδιακό παλμό. Μετά από καρδιακή προσβολή τα επίπεδα μαγνησίου είναι χαμηλά στον οργανισμό και οι ασθενείς φαίνεται να επωφελούνται με τη λήψη μαγνησίου.

Ακόμη υπάρχουν και κάποια βότανα που μπορούμε να τα πάρουμε ατόφια, είτε πιό εύκολα ως συμπληρώματα διατροφής, που επίσης είναι πολύ χρήσιμα για την Υγεία της Καρδιάς και του κυκλοφορικού. Αυτά ενδεικτικά είναι τα παρακάτω.

1. Το σκόρδο ψυχρής ωρίμανσης βοηθά στην αραίωση του αίματος και μειώνει την πιθανότητα ανάπτυξης θρόμβων. Επίσης, μελέτες έχουν δείξει ότι αυτός ο τύπος σκόρδου περιέχει πολύτιμα συστατικά με θείο που μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση των επιπέδων της χοληστερίνης.

2. Το Ginkgo biloba δρα ως αγγειοδιαστολέας και χρησιμοποιείται παραδοσιακά για τη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος στα άκρα και τον εγκέφαλο. Τα ginkgolides είναι τα δραστικά συστατικά που περιέχονται στα φύλλα του βοτάνου και βοηθούν στη μείωση του ιξώδους του αίματος.

3. Το Hawthorn berry (crataegus oxyacantha) είναι ένα χρήσιμο καρδιοτονωτικό και είναι αγγειοδιαστολέας. Έχει χρησιμοποιηθεί παραδοσιακά σε περιπτώσεις ασθενικότητας του καρδιακού μυ, υπέρτασης και αρτηριοσκλήρωσης. Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι το hawthorn μπορεί να συμβάλλει στη γενική καλή λειτουργία της καρδιάς και είναι αποτελεσματικό για εκείνους που υποφέρουν από στηθάγχη.

4. Το Ιπποφαές, ή sea buckthorn (Hippophae rhamnoides), το οποίο είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικές ουσίες και άλλα συστατικά, που γενικά ελέγχουν ευεργετικά το νευρικό, καρδιαγγειακό και αναπαραγωγικό σύστημα, την υγεία του δέρματος και άλλες βιολογικές λειτουργίες.    

 

ΓΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΣΧΕΤΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 6932256284, Ή ΣΤΟ E-MAIL: ioand3@gmail.com

ΤΑ Ω3 ΛΙΠΑΡΑ ΟΞΕΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ ΕΥΖΩΪΑΣ ΚΑΙ ΜΑΚΡΟΖΩΪΑΣ!

 

Οι νεώτερες έρευνες αποδεικνύουν ότι τα ω-3 έχουν ιδιαίτερα ευεργετικές επιδράσεις κυρίως στο καρδιαγγειακό σύστημα και αυξάνουν το προσδόκιμο ζωής.

 

Τα ω-3 είναι μια οικογένεια μορίων που έχει τον πρώτο διπλό χημικό δεσμό μετά το τρίτο άτομο άνθρακα μετρώντας από το τέλος (γι’ αυτό  και ονομάζονται ωμέγα-3, από το τελευταίο γράμμα της ελληνικής αλφαβήτου, το Ω).  Τα σπουδαιότερα μόρια της οικογένειας ω-3 είναι το εικοσιπεντενοϊκό οξύ (EPA) και το εικοσιδυοεξενοϊκό οξύ (DHA) που εναποτίθενται στις μεμβράνες των κυττάρων και από τη θέση αυτή παίζουν σημαντικό ρόλο μέσα στο σώμα. Ένα άλλο μόριο είναι και το δοκοσαπεντανοϊκό οξύ (DPA). Γενικώς, τα μόρια αυτά συμβάλλουν στην φυσιολογική λειτουργία της καρδιάς, στην διατήρηση της φυσιολογικής αρτηριακής πίεσης και στην διατήρηση των φυσιολογικών επιπέδων τριγλυκεριδίων στο αίμα, καθώς και στην διατήρηση της φυσιολογικής λειτουργίας του εγκεφάλου και της φυσιολογικής όρασης.

Προηγούμενες έρευνες έχουν διαπιστώσει τη σύνδεση της υγείας του καρδιαγγειακού συστήματος με τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα. Τώρα, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Annals of Internal Medicine», τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα που περιέχονται κυρίως στα λιπαρά ψάρια (π.χ σαρδέλες, σολομός κλπ), μπορούν να προσφέρουν 2 επιπλέον χρόνια ζωής σε άτομα 65 ετών και άνω. Η μελέτη αυτή έχει ιδιαίτερη αξία διότι δεν μέτρησε τα ω-3 λιπαρά οξέα στη διατροφή των ατόμων που συμμετείχαν σ’ αυτή αλλά στο αίμα τους και έτσι πρέπει να θεωρηθεί ως ανώτερης ποιότητας από τις προηγούμενες.

Ερευνητές της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ μελέτησαν ιατρικά και άλλα δεδομένα για 2.700 Αμερικανούς ηλικίας 65 ετών και άνω οι οποίοι δεν αντιμετώπιζαν προβλήματα υγείας. Τα δεδομένα κάλυπταν χρονικό διάστημα 16 ετών για κάθε άτομο. Τα άτομα που μελετήθηκαν υποβάλλονταν συχνά σε αιματολογικές εξετάσεις και άλλου είδους διαγνωστικά τεστ καθώς και σε τεστ φυσικής κατάστασης, ενώ παρείχαν συνεχώς πληροφορίες για την κατάσταση της υγείας τους αλλά και για τον τρόπο ζωής τους. Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι οι συμμετέχοντες που είχαν υψηλά επίπεδα οποιουδήποτε εκ των τριών τύπων ω-3 λιπαρών οξέων στο αίμα τους (είτε έναν τύπο είτε περισσότερους ταυτόχρονα) αντιμετώπιζαν μειωμένες πιθανότητες να πεθάνουν πρόωρα. Σύμφωνα με τα ευρήματα, από τους τρεις τύπους ω-3 λιπαρών οξέων, το εικοσιδυοεξενοϊκό οξύ (DHA) μειώνει κατά 40% τον κίνδυνο θανάτου από στεφανιαία νόσο (καρδιακή προσβολή) και αρρυθμίες (καρδιακή ανακοπή). Το δοκοσαπεντανοϊκό οξύ (DPA) μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης εγκεφαλικών ενώ το εικοσιπεντανοϊκό οξύ (ΕΡΑ) μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης θανατηφόρων καρδιακών επεισοδίων. Οσοι πάλι έχουν υψηλά επίπεδα και των τριών τύπων ω-3 λιπαρών οξέων στο αίμα τους αντιμετωπίζουν 27% λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν πρόωρα από οποιαδήποτε αιτία. Σύμφωνα μάλιστα με τους ερευνητές δεν είναι απαραίτητο να λαμβάνει κάποιος μεγάλες ποσότητες ω-3 λιπαρών οξέων. Η κατανάλωση δύο φορές την εβδομάδα ψαριών πλούσιων σε ω-3 λιπαρά οξέα (σαρδέλες, ο γαύρος, ο σολομός, το σκουμπρί κλπ) αρκεί για να υπάρχει ευεργετική επίδραση στον οργανισμό. Φυσικά μην ξεχνούμε, ότι υπάρχουν και τα συμπληρώματα διατροφής, τα οποία μπορούν να εξασφαλίσουν με πρακτικό τρόπο τις απαραίτητες ημερήσιες ανάγκες ω3 λιπαρών οξέων, εξασφαλίζοντας έτσι όλα τα ευεργετήματά τους στον χρήστη.

ΓΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΣΧΕΤΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 6932256284, Ή ΣΤΟ E-MAIL: ioand3@gmail.com

 

ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΑΛΛΑ ΑΛΗΘΙΝΟ: ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΘΑΝΟΝ Η ΠΡΩΤΗ ΑΙΤΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ!

Όλοι ξέρουμε ή απλώς υποψιαζόμαστε ότι η ιατρική και οι φαρμακευτικές εταιρείες είναι επικερδείς βιομηχανίες ασθενειών, οι οποίες όσο οι άνθρωποι ασθενούν τόσο αυτές ευημερούν... Φαίνεται όμως, σύμφωνα με πολλές ενδείξεις, ότι και βλάπτουν σοβαρά την υγεία...

Από παλιά έχουν ειπωθεί, κατά καιρούς πολύ χαρακτηριστικά, τα παρακάτω... 

«Ο ασθενής, που παίρνει φάρμακο, πρέπει να αναρρώσει δυο φορές. Μια από τη νόσο και μια από το φάρμακο.» William Osler, MD, 19ος-20ος αιώνας.
«Εάν όλα τα φάρμακα, που υπάρχουν στον κόσμο, ρίχνονταν στη θάλασσα, θα ήταν πολύ κακό για τα ψάρια και πολύ καλό για την ανθρωπότητα.» Oliver W. Holmes, 19ος αιώνας, καθηγητής ιατρικής τού πανεπιστημίου τού Harvard.

«Η ιατρική τέχνη μέσα σε 1.800 χρόνια έχει σκοτώσει αναρίθμητες χιλιάδες. Η ιστορία τής ιατρικής είναι η ιστορία των μοιραίων σφαλμάτων.» Magnus Hirschfeld, MD, 19ος-20ος αιώνας.
«Ήταν δυστύχημα για την ανθρώπινη φυλή να εξελιχθεί η ιατρική σε διακεκριμένο επάγγελμα.» R.T. Trall, MD, 19ος αιώνας.
«Πρέπει να ομολογήσουμε, ότι η ιατρική απέτυχε οικτρά στην αποστολή της.» Wood, MD. 

Προς επιβεβαίωση των παραπάνω, ας δούμε μια σοκαριστική είδηση, που πριν λίγα χρόνια είχε κάνει τον γύρο τού κόσμου, σύμφωνα με την οποία, οι γιατροί αποτελούν την τρίτη αιτία θανάτου στις ΗΠΑ μετά την καρδιοπάθεια και τον καρκίνο. Φαίνεται όμως ότι η πραγματικότητα μπορεί να είναι ακόμη πιο σοκαριστική, γιατί σύμφωνα με νεώτερες έρευνες, οι γιατροί και τα φάρμακα αποτελούν την πρώτη αιτία θανάτου και χιλιάδες άνθρωποι χάνουν ετησίως τη ζωή τους από την ιατρική, γεγονός το οποίο τεχνηέντως συγκαλύπτεται, λόγω των τεραστίων οικονομικών συμφερόντων.
Ένα άρθρο στο Journal of the American Medical Association ανέφερε, ότι περίπου 106.000 αμερικανοί ασθενείς, που νοσηλεύονται σε νοσοκομεία, πεθαίνουν κάθε χρόνο από φάρμακα, που συνταγογραφούνται σωστά και χορηγούνται σωστά και περισσότεροι από δύο εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από σοβαρές παρενέργειες. Να σημειωθεί εδώ, ότι οι αριθμοί των θανάτων και των παρενεργειών από μή σωστά συνταγογραφημένα χορηγούμενα φάρμακα είναι προφανώς πολύ περισσότεροι..!
Θα δούμε παρακάτω μερικά πιό συγκεκριμένα στοιχεία.
Η dr. Barbara Starfield, τού John Hopkins School of School of Hygiene and Public Health, περιγράφει ξεκάθαρα, πώς το ιατρικό σύστημα των ΗΠΑ σκοτώνει ετησίως χιλιάδες ανθρώπους. Ας δούμε τους θανάτους ετησίως:

- 12.000 θάνατοι από άσκοπες εγχειρήσεις.

- 7.000 θάνατοι από ιατρικά λάθη στα νοσοκομεία.

- 20.000 θάνατοι από άλλα λάθη στα νοσοκομεία.

- 80.000 μολύνσεις σε νοσοκομεία.

- 106.000 θάνατοι από παρενέργειες φαρμάκων, που έχουν χορηγηθεί σωστά.

Σύνολο: 225.000 θάνατοι τον χρόνο από ιατρογενείς αιτίες. Η dr. Starfield δίνει μερικές διευκρινίσεις σχετικά με αυτούς τους αριθμούς. Πρώτον, τα περισσότερα από αυτά τα δεδομένα προέρχονται από μελέτες σε ασθενείς, που νοσηλεύονταν σε νοσοκομεία. Δεύτερον, αυτοί οι υπολογισμοί είναι από θανάτους μόνο και δεν περιλαμβάνουν παρενέργειες, που σχετίζονται με αναπηρία και δυσφορία. Τρίτον, αν συνυπολογιστούν και κάποια άλλα δεδομένα, τότε οι θάνατοι από ιατρογενείς αιτίες μπορούν να φτάσουν στους 284.000 ετησίως. Αυτά τα δεδομένα, όταν γνωστοποιήθηκαν, άρχισαν να κάνουν το γύρο τού κόσμου στο διαδίκτυο και σε διάφορα δημοσιογραφικά έντυπα με τίτλους, όπως: «Οι γιατροί είναι η τρίτη αιτία θανάτου». Όμως, η δημοσιευμένη μελέτη τής dr. Starfield δεν είχε αυτό τον τίτλο. Όταν λοιπόν ρωτήθηκε η γνώμη της, εκείνη απάντησε, ότι διαφωνεί με αυτό τον τίτλο. Κατά τη γνώμη της, οι γιατροί δεν ήταν η τρίτη αιτία θανάτου, αλλά η πρώτη αιτία θανάτου εξ αιτίας τής αποτυχίας τους να ενημερώσουν τους ασθενείς σχετικά με την αλήθεια τής υγείας.

Όπως είδαμε παραπάνω, 106.000 αμερικανοί πεθαίνουν ετησίως από παρενέργειες φαρμάκων. Αυτό που δεν έχει τονιστεί όμως είναι, ότι πολλές από τις παρενέργειες φαρμάκων εκλαμβάνονται εσφαλμένα ως νέα συμπτώματα ασθένειας, που αντιμετωπίζονται με άλλα φάρμακα και άσκοπες ιατρικές παρεμβάσεις αυξάνοντας τον κίνδυνο θανάτου ακόμα περισσότερο. Ένα άρθρο στο Newsweek ανάφερε, ότι οι παρενέργειες των φαρμάκων αποτελούν την τέταρτη αιτία θανάτου στις ΗΠΑ μετά την καρδιοπάθεια, τον καρκίνο και το εγκεφαλικό. Οι παρενέργειες από τα συνταγογραφούμενα φάρμακα σκοτώνουν δύο φορές περισσότερους αμερικανούς από ό,τι το AIDS και η αυτοκτονία. Λιγότεροι ασθενείς πεθαίνουν από ατυχήματα ή από διαβήτη απ΄ό,τι από τα φάρμακα. Η έρευνα όμως, αυτή έχει περιορισμούς. Δεν συμπεριλαμβάνονται ασθενείς, που δεν νοσηλεύονται σε νοσοκομεία, περιπτώσεις εσφαλμένης θεραπείας και περιπτώσεις, που τα φάρμακα δεν λαμβάνονται σωστά. Δεν θα πρέπει επίσης να μας διαφεύγει το γεγονός, ότι ένα μεγάλο ποσοστό καρκίνων, καρδιοπαθειών και εγκεφαλικών μπορεί να προκαλείται από μη διαγνωσθείσες παρενέργειες φαρμάκων. Σύμφωνα με ένα άλλο δημοσίευμα τής American Medical Association, τα φάρμακα σκοτώνουν 198.815 ανθρώπους, στέλνουν 8,8 εκατομμύρια ανθρώπους στα νοσοκομεία και αποτελούν το 28% των εισαγωγών στα νοσοκομεία. Αν αυτοί οι υπολογισμοί είναι σωστοί, μόνο ο καρκίνος και η καρδιοπάθεια σκοτώνουν περισσότερους ανθρώπους από ό,τι τα φάρμακα.

Αλλά, εκτός από τα φάρμακα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι άλλο ένα μεγάλο πρόβλημα, που στοιχίζει πολλές φορές τη ζωή των ασθενών, είναι τα ιατρικά λάθη. Χειρουργικές γκάφες, όπως ακρωτηριασμός λάθος ποδιού ή μια θανατηφόρα υπερδοσολογία χημειοθεραπείας γίνονται πολλές φορές κύριοι τίτλοι εφημερίδων. Αλλά οι ασθενείς μπορεί να μην έχουν ακούσει ποτέ για πιο μικρά λάθη, όπως μία καθυστέρηση στη διάγνωση ή στην εξέταση, που κοστίζει πολύτιμο χρόνο για την καταπολέμηση της ασθένειας, με μοιραίο πολλές φορές αποτέλεσμα. 44.000-100.000 αμερικανοί πεθαίνουν κάθε χρόνο από ιατρικά λάθη, περισσότεροι δηλαδή από όσους παθαίνουν από καρκίνο τού μαστού και από AIDS. Επ' αυτού, ιδιαίτερα αξιοσημείωτα είναι τα όσα αναφέρει ο Gary Null Ph.D., σε δημοσίευμά του σχετικά με τους θανάτους, που προκαλούνται από την ιατρική: «Ένα προσεκτικό διάβασμα των ιατρικών περιοδικών και των κυβερνητικών στατιστικών υγείας δείχνει, ότι η αμερικανική ιατρική συχνά προξενεί περισσότερο κακό παρά καλό. Ο αριθμός των ανθρώπων, που έχουν σε νοσοκομεία ανεπιθύμητες παρενέργειες σε συνταγογραφόμενα φάρμακα είναι 2,2 εκατομμύρια. Ο dr. Richard Besser τού CDC (Center for Disease Control and Prevention), ανάφερε το 1995, ότι ο αριθμός των άσκοπα συνταγογραφούμενων ετησίως αντιβιοτικών για ιογενείς μολύνσεις ήταν 20 εκατομμύρια. Συγκεκριμμένα...
Ο dr. Besser, το 2003 αναφέρθηκε σε δεκάδες εκατομμυρίων μη απαραίτητων αντιβιοτικών.
Ο αριθμός των μη απαραίτητων ιατρικών και χειρουργικών επεμβάσεων είναι 7,5 εκατομμύρια.
Ο αριθμός των ανθρώπων, που νοσηλεύτηκαν σε νοσοκομεία άσκοπα ήταν 8,9 εκατομμύρια.
Ο συνολικός αριθμός των ιατρογενών θανάτων είναι 783.936. Είναι φανερό, ότι το αμερικανικό ιατρικό σύστημα είναι η κύρια αιτία θανάτου και βλάβης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 2001, το ετήσιο ποσοστό θανάτου από καρδιοπάθεια ήταν 699.697 και το ετήσιο ποσοστό θανάτου από καρκίνο ήταν 553.251. Όταν ο "Νο1 δολοφόνος" σε μια κοινωνία είναι το ιατρικό σύστημα υγείας, τότε το σύστημα δεν έχει δικαιολογία εκτός από το να ασχοληθεί με τα επείγοντα ελαττώματά του. Είναι ένα αποτυχημένο σύστημα με ανάγκη άμεσης προσοχής».
Βλέπουμε λοιπόν συμπερασματικά, ότι στα πλαίσια του "πανίσχυρου παγκόσμιου συστήματος" που το κέρδος και τα οικονομικά συμφέροντα κυριαρχούν των πάντων, ακόμη και των ανθρώπινων αξιών, η υγεία δεν αποτελεί εξαίρεση. Άλλωστε, ένα πολύ καλό παράδειγμα συνεργασίας ιατρικής, φαρμακοβιομηχανίας και βιομηχανίας τροφίμων είναι και το παρακάτω: Το όριο τής χοληστερίνης πριν από μερικά χρόνια ήταν 250 mg/dL. Το κατέβασαν στα 220, μετά στα 200, τώρα στα 180. Κι ενώ η χοληστερίνη είναι κάτι ευεργετικό για τον οργανισμό, πείθουν τους ανθρώπους, ότι είναι κακό και τους προτρέπουν να παίρνουν φάρμακα μείωσής της. Επίσης, βγαίνουν και σχετικά τρόφιμα με φυτικές στερόλες και στανόλες. Τόσο τα φάρμακα, όσο και τα τρόφιμα, ρίχνουν τη χοληστερίνη, που δεν θα έπρεπε κι επί πλέον δημιουργούν ένα σωρό προβλήματα στον μέχρι τότε υγιή οργανισμό, για τα οποία θα απαιτηθούν επισκέψεις στους γιατρούς, θα συνταγογραφηθούν κι άλλα φάρμακα, που θα δημιουργήσουν άλλα προβλήματα και ούτω καθ΄εξής. Έτσι, μέσω αυτής τής προπαγάνδας, οι υγιείς άνθρωποι μεταβάλλονται σε ασθενείς-πελάτες των ιατρών και των φαρμακευτικών βιομηχανιών. Η σύγχρονη ιατρική δεν είναι πια μια ιατρική, που σχετίζεται μόνο με την υγεία. Όπως και οι φαρμακευτικές εταιρείες, η σύγχρονη ιατρική γίνεται, όλο και περισσότερο, μια επικερδής βιομηχανία ασθένειας, που μπορεί να επιβιώσει μόνο αν εκατομμύρια ασθενείς είναι άρρωστοι. Είναι μια βιομηχανία, που αρνείται να λάβει υπ΄όψη της σημαντικές πτυχές υγείας, όπως πως οι επεξεργασμένες τροφές, οι υπερβολικές θερμίδες, το αλκοόλ, η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας, το στρες, η έκθεσή μας σε χιλιάδες τοξίνες του περιβάλλοντος και των τροφών και η χαμηλή πρόσληψη βιταμινών, μετάλλων και άλλων θρεπτικών συστατικών οδηγούν στις ασθένειες, από τις οποίες υποφέρουμε. Όσο δε συνεχίζει αυτήν την τακτική και τις «ηρωικές» επεμβατικές θεραπείες καταστολής των συμπτωμάτων, θα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις των στατιστικών αιτιών θανάτου και κατά μοιραίο τρόπο θα οδηγηθεί μελλοντικά σε πλήρες αδιέξοδο και αποτυχία, δίνοντας τη θέση της σε άλλες μορφές και συστήματα θεραπείας.

Πρέπει να γνωρίζουμε λοιπόν, ότι επί των ημερών μας, η στρατηγική του marketing των πολύ μεγάλων παραγωγών φαρμάκων, βάζει στόχο από εδώ και πέρα τους υγιείς ανθρώπους με έναν τρόπο «επιθετικό», σε σημείο που όλο και περισσότεροι υγιείς άνθρωποι μεταμορφώνονται τελικά σε αρρώστους. Τα φαρμακευτικά τραστ, μέσα στα πλαίσια της προώθησης, η οποία κυμαίνεται στο αστρονομικό ποσό των 500 τρις δολαρίων, εκμεταλλεύονται τους πιό μύχιους φόβους μας, όπως την αρρώστια και το θάνατο και μας μετατρέπουν σε "ρομποτ"-καταναλωτές και υποχείριά τους. Αν θέλουμε να έχουμε μιά εικόνα γιά το τι στην πραγματικότητα συμβαίνει, δεν έχουμε παρά να προσεγγίσουμε το επίκεντρο αυτού του είδους των πωλήσεων που βρίσκεται στις ΗΠΑ. Έτσι εάν υπολογίσουμε ότι αυτή η χώρα αντιπροσωπεύει το 5% του πληθυσμού της γης, θα δούμε ότι εκεί διαμορφώνεται το 50% της αγοράς των φαρμάκων και πολύ χαρακτηριστικά το κόστος της υγείας σκαρφαλώνει περισσότερο από κάθε άλλο μέρος του κόσμου, κάνοντας μία πρόοδο σχεδόν 100% σε 6 μόλις χρόνια..! Και αυτό συμβαίνει, όχι μόνο γιατί οι τιμές των φαρμάκων ανεβαίνουν, αλλά και γιατί οι γιατροί γράφουν όλο και περισσότερες φαρμακευτικές συνταγές!

ΓΝΩΡΙΣΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΑΣ...

O Δρ Μάνος Δανέζης  (Επίκουρος Καθηγητής Αστροφυσικής, Τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ) μέσα από τα βιβλία του «Το Σύμπαν που Αγάπησα», «Η Κοσμολογία της Νόησης» και «Έτσι βλέπω τον Κόσμο», μας ανοίγει έναν άλλο δρόμο για να κατανοήσουμε τον κόσμο μας...

 

Από τα παιδικά μας χρόνια, πολλές φορές, η κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε και αποκτούμε εμπειρίες, δημιουργεί μέσα μας ένα πλήθος εννοιών και πεποιθήσεων τις οποίες δεν μπορούμε να ορίσουμε επακριβώς και να αποδείξουμε με ένα χειροπιαστό και πρακτικό τρόπο αλλά απλά τις καταλαβαίνουμε διαισθητικά. Κάποια από τα διαισθητικά αυτά υπονοούμενα αφορούν τον τρόπο με τον οποίο ένας πολιτισμός αντιλαμβάνεται κάποιες θεμελιώδεις επιστημονικές έννοιες. Μέσα σ’ αυτές τις έννοιες συγκαταλέγεται και η έννοια της ύλης η οποία ναι μεν είναι διαισθητικά παρούσα παντού γύρω μας, αλλά ωστόσο κανένας μέχρι σήμερα δεν μπόρεσε να της δώσει έναν επιστημονικά αντικειμενικό ορισμό. Όπως λέει και ο καθηγητής φιλοσοφίας Ευτύχης Μπιτσάκης: «H έννοια της ύλης είναι ένα φιλοσοφικό κατηγόρημα και όχι κάτι χειροπιαστό και αντικειμενικά προσδιορισμένο».

Και όμως πάνω σ’ αυτή την μη αντικειμενικά προσδιορισμένη έννοια δομήθηκαν οι θετικές επιστήμες. Όπως είναι φυσικό λοιπόν αν οι απόψεις μας για το τι είναι ύλη αλλάξουν, θα αλλάξει συγχρόνως ολόκληρο το οικοδόμημα των θετικών επιστημών. Αυτή η μεγάλη αλλαγή της επιστημονικής άποψης μας για το τι είναι ύλη έχει συντελεστεί και πάνω σ’ αυτή τη νέα αντίληψη για το τι είναι ύλη έχει στηριχτεί η μεγάλη επιστημονική επανάσταση του 20ου αιώνα. Μια επανάσταση που όταν γίνει γνωστή στο ευρύτερο κοινό είναι σίγουρο ότι θα ανατρέψει την σημερινή κλασική «Ανθρώπινη κοινή λογική».

Ας δούμε λοιπόν τι είναι αυτό που η ψευδαίσθηση των ανθρώπινων αισθήσεών μας ονομάζει και αντιλαμβάνεται ως ύλη.

Η κλασσική έννοια της Ύλης

Αρχικά η αντίληψη μας για το τι είναι ύλη υπήρξε πολύ πρακτική, εφόσον με τον όρο αυτόν περιγράφονταν τα φυσικά αντικείμενα τα οποία είχαν την δυνατότητα να τα επεξεργάζονται οι τεχνίτες και οι καλλιτέχνες.

Ύλη ήταν αυτό που μπορούσα να βλέπω, να ακουμπάω, να σμιλεύω και να χρησιμοποιώ για τις καθημερινές μου ανάγκες. Ύλη ήταν ένα βουνό, ένα λουλούδι, ένα τραπέζι, ένα σύννεφο, το σώμα ενός ανθρώπου, το νερό που κυλάει στο ποτάμι. Μπορούσαμε να υποδείξουμε άπειρα υλικά αντικείμενα και να συμφωνήσουμε όλοι για την υλικότητά τους όμως λίγοι συνειδητοποιούσαν ότι κανένας δεν μπορούσε να δώσει έναν αντικειμενικό ορισμό του τι είναι ύλη. Η ύλη είχε γνωστές και υπολογιζόμενες ιδιότητες, είχε όρια καθορισμένα, χρώμα, βάρος, σκληρότητα δεν είχε όμως έναν επιστημονικά αντικειμενικό ορισμό. Οριζόταν μόνο έμμεσα μέσω των ιδιοτήτων που γίνονταν αντιληπτές από τις ανθρώπινες αισθήσεις και τα όργανα μέτρησης.

Με βάση αυτές τις αντιλήψεις συγκροτήθηκε το οικοδόμημα των θετικών επιστημών στη δύση αλλά και ένα σύνολο φιλοσοφικών ρευμάτων τα οποία με ένα κοινό όνομα ονομάζουμε υλιστικά. Ολόκληρο δηλαδή το οικοδόμημα της επιστήμης και της τεχνολογίας στηρίχθηκε πάνω σε ένα φιλοσοφικό κατηγόρημα και όχι σε κάτι πρακτικά καθορισμένο. Έτσι η ύλη αποτέλεσε μία από τις πιο θεμελιώδεις έννοιες του Διαλεκτικού Yλισμού, του φιλοσοφικού συστήματος που θεμελίωσε ο Kάρολος Mαρξ. H ύλη στον Mαρξισμό αντιπροσωπεύει την αντικειμενική πραγματικότητα, η οποία είναι διάφορη και ανεξάρτητη από την ανθρώπινη συνείδηση.

Η Ύλη της Ατομικής Φυσικής και των Στοιχειωδών Σωματιδίων

Οι ιδέες για το τι είναι ύλη άλλαξαν ριζικά τον εικοστό αιώνα μετά την ανάπτυξη της ατομικής φυσικής και της φυσικής των στοιχειωδών σωματιδίων. Ήταν η εποχή που μάθαμε ότι αυτό που ονομάζαμε ύλη, δεν είναι συνεχές, αλλά αποτελείται από επιμέρους δομικά συστατικά, τα ηλεκτρόνια, τα πρωτόνια και τα νετρόνια.

Mε την πάροδο όμως του χρόνου ανακαλύφθηκε ότι οι δομικοί λίθοι του υλικού κόσμου δεν ήταν τα πρωτόνια ή τα νετρόνια. Ως βάση της δημιουργίας των υποατομικών συστατικών μπορούσαμε να διακρίνουμε νέες ομάδες μικρότερων σωματιδίων, που ονομάστηκαν στοιχειώδη σωμάτια. Τα στοιχειώδη αυτά σωμάτια ονομάστηκαν φερμιόνια και χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες τα κουάρκς και τα λεπτόνια. Tα κουάρκς είναι έξι τον αριθμό και φέρουν τις ονομασίες: «επάνω, κάτω, γοητευτικό ή μαγευτικό, παράξενο (ή παράδοξο), κορυφή ή αληθινό, πυθμένας ή όμορφο». Tα έξι λεπτόνια φέρουν τις ονομασίες ηλεκτρόνιο, νετρίνο ηλεκτρονίου ή ηλεκτρονικό νετρίνο, μιόνιο, νετρίνο μιονίου ή μιονικό νετρίνο, ταυ ή τ-λεπτόνιο και τ-νετρίνο ή νετρίνο ταυ.

Σήμερα πλέον διατυπώνεται η άποψη ότι δεν έχουμε φτάσει ακόμα στην ουσιαστική δομική ρίζα της ύλης και ότι και τα στοιχειώδη σωμάτια θα πρέπει και αυτά να δημιουργούνται από ένα άγνωστο ακόμα πρωταρχικό και μοναδικό δομικό συστατικό, το οποίο ίσως είναι η βάση της συμπαντικής δημιουργίας. Αυτό το οποίο θα πρέπει να σημειώσουμε είναι το γεγονός ότι τελικά τα στοιχειώδη σωμάτια δεν είναι τίποτα άλλο από ρεύματα ενέργειας το οποίο ξεχύνεται έξω και πέρα από αυτό που ονομάζουμε αισθητό όριο των αντικειμένων.

Η Ύλη στη Θεωρία της Σχετικότητας

Η Θεωρία της Σχετικότητας έφερε μιαν επανάσταση στις ιδέες μας για το τι είναι ύλη. H ύλη πλέον σύμφωνα με πολλούς ερευνητές είναι ένα πύκνωμα κάποιου ενεργειακού ρεύματος, ως εκ τούτου αποτελεί μια μορφή ενέργειας.

Στο πλαίσιο του χωρόχρονου του Aϊνστάιν η ύλη δεν αποτελεί μια ξεχωριστή οντότητα, αλλά είναι απλώς μια ιδιομορφία του πεδίου. Ειδικότερα η πυκνότητα κάθε υλικού ταυτίζεται ως έννοια με μια καμπυλότητα του μαθηματικού χώρου, και εκφράζεται με έναν καθαρό αριθμό, έναν αριθμό δηλαδή χωρίς μονάδες μέτρησης. Έτσι το στοιχειώδες σωμάτιο για τον σπουδαίο φυσικό είναι ένα είδος στροβίλου, που μεταδίδεται μέσα στο πεδίο και έχει την ιδιότητα κάτω από κάποιες συνθήκες να αυξάνει η να μειώνει την ταχύτητα στροβιλισμού του. Επειδή όμως η έννοια της ταχύτητας συνδέεται άμεσα με την έννοια της καμπυλότητας, η μεταβολή του στροβιλισμού δεν αποτελεί παρα μια μεταβολή της καμπυλότητας του χώρου.

Το σωματίδιο στρόβιλος θα πρέπει να παρουσιάζει σφαιρική συμμετρία. Ουσιαστικά μιλάμε για έναν τετραδιάστατο μη Ευκλείδειο άρα και μη αισθητό σφαιρικό στρόβιλο. Η ανθρώπινη πρακτική λογική θα μπορούσε να αντιληφθεί έναν τέτοιο περίεργο σφαιρικό στρόβιλο σαν μια απειρία κλασικών κωνικών στροβίλων, προσανατολισμένων προς όλες τις διευθύνσεις, με κοινή όμως κορυφή. Έτσι αυτό το οποίο εμείς ανιχνεύουμε μέσω των οργάνων μας σαν στοιχειώδες σωμάτιο δεν είναι παρά η προβολική σκιά αυτού του μη αισθητού σφαιρικού στροβίλου πάνω στον τρισδιάστατο Ευκλείδειο χώρο (χώρος Μινκόφσκι) που μπορεί να γίνεται αντιληπτός από τις αισθήσεις μας.

Τελικά σύμφωνα με τη Θεωρία της Σχετικότητας το Σύμπαν, είναι μια ενιαία μη αισθητή οντότητα η οποία διατρέχεται από μη αισθητούς σφαιρικούς στροβίλους πυκνότητας (καμπυλότητας). Οι προβολές αυτών των στροβίλων στον τρισδιάστατο Ευκλείδειο χώρο των αισθήσεών μας γίνεται αντιληπτή από τις ανθρώπινες αισθήσεις ως υλική αντικειμενική πραγματικότητα. Αυτή την νέα άποψη για το τι είναι ύλη εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο ο Tσάρλς Mιούζες στο βιβλίο του «Συνείδηση και πραγματικότητα». Όπως αναφέρει: «…ένα δέντρο, ένα τραπέζι, ένα σύννεφο, μια πέτρα. Όλα αυτά διαλύονται από την επιστήμη του εικοστού αιώνα σε κάτι που συνίσταται από το ίδιο υλικό. Aυτό το κάτι είναι ένα συνονθύλευμα στροβιλιζόμενων σωματιδίων που υπακούουν στους νόμους της κβαντικής φυσικής. Tούτο σημαίνει ότι όλα τα αντικείμενα που μπορούμε να παρατηρήσουμε είναι τρισδιάστατες εικόνες που σχηματίζονται από κύματα, στάσιμα ή κινούμενα κάτω από την επίδραση ηλεκτρομαγνητικών και πυρηνικών διαδικασιών».

Ενδιαφέρουσες όμως είναι οι απόψεις του Gaston Bachelard περί της ουσίας της έννοιας «ύλη» όπως αυτές παρουσιάζονται στο έργο του «Το νέο Επιστημονικό Πνεύμα». Γράφει ο πολύ γνωστός αυτός Φυσικός: «Ποια από τα φαινομενικά γνωρίσματα της ύλης θα θεωρηθούν σημαντικότερα; Μα βέβαια αυτά που αφορούν την ενέργειά της. Η ύλη πρέπει πριν από όλα να αντιμετωπίζεται ως ένας ενεργειακός μετασχηματιστής, ως μία πηγή ενέργειας. Μια ολόκληρη επιστημονική σχολή ισχυρίζεται άλλωστε πως η έννοια ύλη της είναι περιττή. …Έτσι η μελέτη της ενέργειας προκαλεί, πιστεύω, μίαν κατάργηση του υλισμού. Θα έλθει η ώρα όταν θα μπορούμε να μιλάμε αντί για ύλη για αφηρημένη διάταξη ενέργειας, για ένα σχηματισμό χωρίς σχήμα».

Η ανακάλυψη της Αντιύλης

Ο Φυσικός Κόσμος φαινόταν αρκετά τακτικά φτιαγμένος από λεπτόνια και κουάρκς όταν το 1929 ο Άγγλος θεωρητικός φυσικός P. A. Dirac, λύνοντας τις μαθηματικές εξισώσεις του πρόβλεψε την ύπαρξη ενός αγνώστου μέχρι τότε σωματιδίου το οποίο ήταν σαν κατοπτρικό είδωλο του ηλεκτρονίου. Ενώ δηλαδή το ηλεκτρόνιο ήταν αρνητικά φορτισμένο, το νέο αυτό σωμάτιο ήταν θετικά φορτισμένο. Tο σωμάτιο αυτό ονομάστηκε ποζιτρόνιο (ή θετικό ηλεκτρόνιο), μολονότι θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε αντιηλεκτρόνιο. Βέβαια, ήταν πάρα πολλοί οι διαπρεπείς επιστήμονες εκείνης της εποχής που χλεύασαν τον Dirac. Όμως το 1932, ο C. Anderson, μπόρεσε να επιβεβαιώσει και πειραματικά την ύπαρξη ποζιτρονίων που θεμελίωσε την έννοια της αντιύλης. Από εδώ και πέρα οι εξελίξεις ήταν καταιγιστικές αφού το 1955 ανακαλύφθηκε το αντιπρωτόνιο και το φθινόπωρο του 1956 το αντινετρόνιο.

Από τότε, είναι κοινή η πεποίθηση μεταξύ των θεωρητικών φυσικών ότι για κάθε σωμάτιο της ύλης που υπήρχε στο Σύμπαν ή παραγόταν τεχνητά, υπήρχε και το αντισωμάτιό του, συνεπώς στην ύλη αντιστοιχούσε μια άλλη κατοπτρική ύλη με περίεργες ιδιότητες, η αντιύλη. H ανακάλυψη του ποζιτρονίου, αντιπρωτονίου και αντινετρονίου δημιούργησε στην επιστημονική κοινότητα μια σειρά ερωτημάτων. H βασική ερώτηση ήταν: «Εφόσον υπάρχουν τα αντίστοιχα αντισωμάτια, γιατί να μην είναι δυνατή η συγκρότηση αντιστοιχείων, όπως αντιυδρογόνου, αντιηλίου κ.ά., και γενικότερα αντιύλης;»

Bεβαίως εξαρχής ήταν γνωστό ότι δεν μπορεί να συνυπάρχει ύλη και αντιύλη, αφού η σύγκρουση σωματίου με το αντισωμάτιό του επιφέρει τον εκμηδενισμό της μάζας τους και τη μετατροπή της σε τεράστια ποσά ενέργειας. Και στο πρόβλημα αυτό δόθηκε απάντηση όταν το 1995, ο καθηγητής Walter Oelert και οι συνεργάτες του κατόρθωσαν να παρασκευάσουν για πρώτη φορά αντιυδρογόνο. Ήταν η πειραματική επιβεβαίωση της αντίστοιχης θεωρίας.

Για ιστορικούς λόγους, αναφέρουμε την άποψη του M. Goldhaber γύρω από το πώς δημιουργήθηκαν αρχικά τα σύμπαντα ύλης και αντιύλης. O Goldhaber, αντί του αρχικού υπερατόμου τού Lemaitre υποστήριξε την άποψη ότι πρωταρχικά υπήρχε ένα μοναδικό υπερσωμάτιο, το universon. To υπερσωμάτιο αυτό διαιρέθηκε αμέσως σε δύο σωματίδια, το cosmon και το anticosmon. Από τα δύο σωματίδια ξεπήδησε αντίστοιχα ο γνωστός μας αισθητός κόσμος της αισθητής ύλης και ο αντικόσμος της αντιύλης, που είναι μη αισθητός και παρατηρήσιμος.

Για το θέμα της αντιύλης, ο αείμνηστος καθηγητής Aστρονομίας του Πανεπιστημίου Aθηνών Δημήτριος Kωτσάκης έγραφε σε άρθρο του το 1963: «O κόσμος της αντιύλης θα πρέπει να έχει τα κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα του δικού μας κόσμου. Aν υπάρχουν λογικά όντα, υλικώς θα αποτελούνται από αντιύλη, η μορφή όμως του κόσμου και η έρευνά της από αυτά θα ακολουθεί την πορεία την οποία ακολουθούν οι πειραματικοί και θεωρητικοί επιστήμονες του δικού μας κόσμου, εφόσον θα βρίσκονται στο αυτό σημείο προόδου και πολιτισμού».

Η Ύλη στην Αρχαία Ελληνική Γραμματεία

Όμως το ότι η έννοια της ύλης δεν είναι κάτι το απτό και αντικειμενικά ορισμένο αλλά έξω από την εποπτεία των ανθρώπινων αισθήσεων, το διατύπωσαν πρώτοι οι αρχαίοι Έλληνες της κλασικής περιόδου. Ο Αναξίμανδρος θεωρεί ότι αρχικά υπήρχε μια πρωταρχική υλική ουσία, έξω από την εποπτεία των ανθρώπινων αισθήσεων η οποία ήταν αθάνατη, και ανώλεθρη. Από την ουσία αυτή δημιουργείται η υλική αντικειμενική πραγματικότητα η οποία αφού διατρέξει έναν κύκλο ζωής επιστρέφει σ’ αυτήν. Την πρωταρχική αυτή ουσία την ταύτισε με την έννοια του απείρου. Ο Πλάτωνας δίδασκε ότι αρχικά υπήρχε μια πρωταρχική αγαθοποιός ουσία η οποία δεν ήταν δυνατόν να γίνει αντιληπτή από τις ανθρώπινες αισθήσεις παρά μόνο από τον Νου. Την ουσία αυτή την ονόμασε Πρώτη Ιδέα η οποία εκδηλώνεται πρωτογενώς μέσα σε έναν μη αισθητό αλλά νοητικά προσεγγίσιμο Κόσμο των Ιδεών. Από αυτήν την Πρώτη Ιδέα μέσω κάποιων αιτίων γεννήθηκε η εμπειρική και αντικειμενικά προσεγγίσιμη από τις ανθρώπινες αισθήσεις ύλη. Τέλος η ύλη κατά τον Αριστοτέλη ήταν κάτι διάφορο από την πραγματωμένη και αισθητή μορφή του κάθε αντικειμένου και αποτελούσε το ακαθόριστο και μη αισθητό στοιχείο που ενυπάρχει δυνάμει μέσα του

Τι είναι λοιπόν αυτό που οι αισθήσεις μας αντιλαμβάνονται σαν υλική πραγματικότητα; Κάθε τι γύρω μας το οποίο ονομάζουμε υλικό αντικείμενο δεν είναι τίποτα άλλο από έναν ωκεανό στροβιλιζόμενης μη αισθητής ενέργειας η οποία ξεχύνεται πέρα από τα όρια του σχήματός του μέχρι το άπειρο. Η ενέργεια αυτή ενώνεται και μπλέκεται με την ενέργεια όλων των σωμάτων του σύμπαντος δημιουργώντας μια ενιαία και αδιάσπαστη ενότητα. Τα όρια των υλικών αντικειμένων που τα διακρίνουν μεταξύ τους, το χρώμα τους, η σκληρότητά τους, η γεύση τους δεν είναι παρά κατασκευάσματα των ατελών αισθήσεών μας. Μια πλάνη των αισθήσεων. Το Σύμπαν κι εμείς είμαστε ένα. Ευτυχισμένες οι γενιές που θα νιώσουν με την ψυχή και το Νου αυτή την ενότητα. Μια ενότητα Ειρήνης, Γαλήνης και συμπαντικής Αγάπης.

Ο ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ "ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΡΙΖΕΣ" ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΤΑ ΑΝΤΙΟΞΕΙΔΩΤΙΚΑ

Γνωρίστε τον μεγάλο καταστροφέα μας, τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου και μάθετε για τα αντιοξειδωτικά, που θα σας προστατεύσουν από αυτές...

 

Το οξυγόνο είναι το στοιχείο αυτό, που από την ώρα που γεννιόμαστε, μας κρατά στην ζωή, αλλά ταυτόχρονα είναι και αυτό που μας φθείρει συνεχώς, μέχρι του σημείου που κάποτε θα κλείσουμε τον κύκλο μας και θα πάψουμε να υπάρχουμε. Όταν λοιπόν το οξυγόνο ενώνεται χημικά με τις τροφές μέσα στα κύτταρα του σώματος για να πάρουμε ενέργεια, προκύπτουν ορισμένα μόρια που βλάπτουν την υγεία μας και φθείρουν τον οργανισμό μας. Έτσι το 2-4% του οξυγόνου που καταναλώνουμε μετατρέπεται σε δραστικά μόρια που ονομάζονται ελεύθερες ρίζες ή οξειδωτικά. Οι ελεύθερες ρίζες (free radicals) είναι άτομα ή μόρια που έχουν ένα αζευγάρωτο ηλεκτρόνιο στην εξωτερική τους στοιβάδα. Αυτό κάνει τις ελεύθερες ρίζες να κινητοποιούνται για να αρπάξουν το ηλεκτρόνιο που τους λείπει από οποιοδήποτε άλλο μόριο μπορούν.

Τι είναι οι ελεύθερες ρίζες

Αυτά τα μόρια «πειρατές» του οργανισμού, που παράγονται από κάθε κύτταρο μέσα στο σώμα μας, κατά δεκάδες χιλιάδες κάθε μέρα, επιτίθενται σε οποιοδήποτε συστατικό των κυττάρων βρίσκεται κοντά τους και κυρίως αυτά που δέχονται μεγαλύτερη επίθεση από τις ελεύθερες ρίζες είναι οι πρωτεΐνες, το DNA και η μεμβράνη που περιβάλλει τα κύτταρα. Kατηγορούνται, και όχι άδικα, για τα περισσότερα σύχρονα δεινά της υγείας του ανθρώπου, όπως το γήρας, ο καρκίνος, οι καρδιοπάθειες, η νόσος Alzheimer κ.ά. και αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι, ότι οι ελεύθερες ρίζες αποτελούν το τίμημα που πληρώνουμε ζώντας σε ένα περιβάλλον με οξυγόνο, όντας το αποτέλεσμα της αντίδρασης του οξυγόνου με διάφορα μόρια του σώματός μας. Πολλές δραστηριότητες στο σύγχρονο περιβάλλον όπως η ρύπανση, το κάπνισμα, η ακτινοβολία, τα αεροπορικά ταξίδια, η παχυσαρκία και οι τοξικές τροφές αυξάνουν την παραγωγή των ελευθέρων ριζών και την πιθανότητα πρόκλησης βλαβών στο σώμα μας. Η βλάβη που προκαλείται από τις ελεύθερες ρίζες είναι μια διαδικασία οξείδωσης, ανάλογη της οξείδωσης του σιδήρου (σκουριά) μετά από την επαφή του με οξυγόνο. Πώς συμβαίνουν όμως όλα αυτά; Το σωματίδιο της ύλης που αποκαλείται άτομο αποτελείται από ένα πυρήνα ο οποίος περιβάλλεται από ηλεκτρόνια. Σχεδόν όλα τα ηλεκτρόνια βρίσκονται ανά ζεύγη. Αν ένα ηλεκτρόνιο ενός ζεύγους που βρίσκεται στην εξωτερική στοιβάδα χαθεί, το άτομο κινητοποιείται για να το ξανακερδίσει. Ελεύθερες ρίζες ονομάζονται τα άτομα ή τα μόρια που έχουν αζευγάρωτα ηλεκτρόνια. Σ’ αυτή την κατάσταση προσπαθούν να πάρουν το ηλεκτρόνιο που τους λείπει αντιδρώντας χημικά με άλλα μόρια ή άτομα. Η κλοπή ηλεκτρονίων ονομάζεται οξείδωση κι' όταν συμβαίνει μέσα στο σώμα μπορεί να επιφέρει σοβαρές βλάβες στην υγεία, σε σημείο που σήμερα οι ελεύθερες ρίζες είναι οι ουσίες αυτές, που ενοχοποιούνται για τη γήρανση, την καρδιοπάθεια, τον καρκίνο και άλλες χρόνιες ασθένειες. Μέσα στο σώμα, οι ελεύθερες ρίζες μπορούν να αρπάζουν ηλεκτρόνια από την μεμβράνη ενός κυττάρου ανοίγοντας έτσι το δρόμο προς την καταστροφή του. Η καταστροφή αυτή συμβαίνει κυρίως, γιατί η επίδραση των ελευθέρων ριζών στα βιολογικά συστήματα του κυττάρου είναι καταστροφική και συνίσταται, κυρίως στην υπεροξείδωση των λιπών (ιδιαίτερα των πολυακόρεστων λιπαρών οξέων) και των πρωτεϊνών, αλλά και του κυτταρικού DNA, με αποτέλεσμα την καταστροφή των κυτταρικών μεμβρανών και την απενεργοποίηση των πρωτεϊνικών ενζύμων του κυττάρου. Οι ειδικοί υπολογίζουν ότι κάθε κύτταρο που έχουμε δέχεται 10.000 επιθέσεις από ελεύθερες ρίζες μέσα σε μια μέρα. Η σοβαρότερη βλάβη που μπορούν να προκαλέσουν είναι στα μιτοχόνδρια, τις μικροσκοπικές δομές που βρίσκονται στα κύτταρά μας και παράγουν ενέργεια. Τα μιτοχόνδρια περιέχουν το μόριο του DNA όπως και ο πυρήνας του κυττάρου. Όμως το μιτοχονδριακό DNA δεν είναι καλά προστατευμένο. Είναι ευάλωτο στις επιθέσεις των ελεύθερων ριζών, που μπορεί εξ αιτίας τους να καταστραφεί και δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι είναι πιθανό το χρονικό διάστημα της ζωής ενός ατόμου να καθορίζεται κυρίως από τον ρυθμό καταστροφής των μιτοχονδρίων που επιφέρουν οι ελεύθερες ρίζες. Έτσι, γενικώς μπορούμε να πούμε, ότι με τους μηχανισμούς αυτούς δράσης τους, οι ελεύθερες ρίζες μπορούν να καταστρέψουν τα λιπίδια των κυτταρικών μεμβρανών ανοίγοντας το δρόμο για την καταστροφή των κυττάρων και συνεπώς την επιτάχυνση της φθοράς του οργανισμού, ή και να αλλοιώσουν το μόριο του DNA του κυττάρου προκαλώντας τελικώς καρκίνο.

Το οξειδωτικό στρες

Όταν μέσα στα μιτοχόνδρια των κυττάρων, το οξυγόνο αντιδρά χημικά με ορισμένα μόρια των τροφών για να παραχθεί ενέργεια, ένα μέρος του οξυγόνου από αυτό που εισπνέουμε, όπως ήδη είπαμε, μετατρέπεται σε ελεύθερες ρίζες. Αρχικά προκύπτει το υπεροξείδιο που σαν βίαιος ψυχοπαθής καταστρέφει διάφορα μόρια μέσα στα κύτταρα. Το υπεροξείδιο γεννά με τη σειρά του την ελεύθερη ρίζα του υδροξυλίου, ένα μεγάλο βάνδαλο που επιτίθεται κυριολεκτικά σε οτιδήποτε βρει μπροστά του.Ιδιαιτέρως καταστροφικό είναι και το μονοξείδιο του αζώτου που από τη μία πλευρά είναι απαραίτητο γιατί προκαλεί χαλάρωση των αγγείων και από την άλλη κάνει ζημιά όταν παράγεται σε υπερβολική ποσότητα. Η παραγωγή πολλών ελευθέρων ριζών για μεγάλο χρονικό διάστημα, δημιουργεί στο σώμα ένα στρες που ονομάζεται οξειδωτικό στρες και συμβάλει στην εμφάνιση διαφόρων ασθενειών. Η σοβαρότερη ζημιά που μπορούν να κάνουν οι ελεύθερες ρίζες είναι στο μόριο του DNA. Περίπου 30.000 γονίδια, δηλαδή κομμάτια του DNA, δίνουν εντολές για την παραγωγή των πρωτεϊνών. Αν τα γονίδια αλλοιωθούν από επιθέσεις των ελευθέρων ριζών, δεν μπορούν να φτιάξουν σωστά τα ένζυμα, τις ορμόνες και τα αντισώματα. Η αλλοίωση των γονιδίων εμφανίζεται κατά στη διαίρεση του κυττάρου. Το κύτταρο-απόγονος δεν είναι πανομοιότυπος με τον γεννήτορα. Συμβαίνει όπως με τη φωτοτυπία της φωτοτυπίας όπου η τελευταία είναι πάντα χειρότερη από την προηγούμενη κι αυτό οδηγεί στη γήρανση. Ένας λόγος γι’ αυτό είναι ότι οι ελεύθερες ρίζες παραμορφώνουν τα γονίδια που ευθύνονται για την αντιγραφή των κυττάρων. Αν το μόριο του DNA ενός κυττάρου δεν αντιγραφεί σωστά, μπορεί το κύτταρο αυτό, που υφίσταται αυτήν την βλάβη, να γίνει και καρκινικό. Έτσι μπορούμε να πούμε γενικά, ότι η οξειδωτική καταστροφή («οξειδωτικό στρες»), των βιομορίων (πρωτεΐνες, κυτταρικές μεμβράνες, DNA) από τις ελεύθερες ρίζες αυξάνεται παράλληλα με την αύξηση της ηλικίας και θεωρείται ότι αποτελεί έναν από τους κυριότερους παράγοντες της διαδικασίας της γήρανσης καθώς και πλήθος εκφυλιστικών παθήσεων, όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα, ο διαβήτης, η νόσος Alzheimer, η σκλήρυνση κατά πλάκας κ.α.

Καταστάσεις που αυξάνεται η παραγωγή ελευθέρων ριζών

Η πλειονότητα των ελευθέρων ριζών παράγεται από τον ίδιο τον οργανισμό μας, όταν:
•Υπάρχει αυξημένη ανάγκη για αποτοξίνωση (π.χ. υπερβολική έκθεση του οργανισμού σε τοξικές ουσίες).
•Υπάρχει αυξημένη παραγωγή ενέργειας (υπερβολική κατανάλωση θερμίδων και ιδιαίτερα λίπους).
•Υπάρχει παρατεταμένη ανοσολογική απάντηση.
•Υπάρχει αυξημένη παραγωγή στεροειδών (π.χ. σε καταστάσεις στρες, όπως η έντονη φυσική δραστηριότητα, εφηβεία, διαταραχές εμμήνου ρύσεως κ.α.).
•Μετά από έκθεση του οργανισμού σε συντηρητικά τροφίμων, και μολυσματικούς περιβαλλοντικούς παράγοντες (π.χ. καπνός τσιγάρου, ρύποι που μολύνουν την ατμόσφαιρα).
•Κατά την έκθεση σε ακτινοβολία (π.χ. υπεριώδης ακτινοβολία UV).
•Κατά την αυτοοξείδωση διαφόρων χημικών ουσιών και βιομορίων (π.χ. πολυακόρεστα λιπαρά οξέα).
•Κατά την λιπιδική υπεροξείδωση (δηλ. επίδραση ελευθέρων ριζών επί των λιπιδίων που υπάρχουν στις μεμβράνες των κυττάρων, και ιδιαίτερα των πολυακόρεστων, με αποτέλεσμα τον σχηματισμό υπεροξειδίων).
•Σε αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ.


Ενδογενή αντιοξειδωτικά (αυτά που παράγονται στον οργανισμό)

Ένας λόγος που ο άνθρωπος είναι από τα μακροβιότερα ζώα είναι ότι παράγει υψηλά επίπεδα αντιοξειδωτικών ενζύμων τα οποία εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες που παράγονται στο σώμα. Στην πρώτη γραμμή άμυνας, το ανθρώπινο σώμα παράγει πέντε ισχυρά αντιοξειδωτικά ένζυμα: την σουπεροξειδική δισμουτάση (SOD), τη γλουταθειόνη, την καταλάση, την μελατονίνη και το συνένζυμο Q10. Το ένζυμο της σουπεροξειδικής δισμουτάσης διασπά την υπεροξειδική ελεύθερη ρίζα που παράγεται εν αφθονία στα μιτοχόνδρια. Έτσι η υπεροξειδική ελεύθερη ρίζα διασπάται σε οξυγόνο και υπεροξείδιο του υδρογόνου. Το πρόβλημα όμως είναι ότι ο υπεροξείδιο του υδρογόνου ενώνεται χημικά με μια άλλη υπεροξειδική ελεύθερη ρίζα και δημιουργείται το υδροξύλιο το οποίο προκαλεί ένα πραγματικό βανδαλισμό στα κύτταρα του σώματος. Το σώμα βέβαια διαθέτει την καταλάση η οποία εξουδετερώνει το υπεροξείδιο του υδρογόνου αλλά δυστυχώς λειτουργεί μόνο στα υδάτινα μέρη, μέσα κι έξω από τα κύτταρα, κι όχι στις κυτταρικές μεμβράνες που αποτελούνται από λίπος. Στις μεμβράνες των κυττάρων αναλαμβάνει δράση η γλουταθειόνη η οποία περιπολεί μεταξύ των κυττάρων και εξουδετερώνει το υπεροξείδιο του υδρογόνου. Παρ' όλα αυτά όμως, κάποια ποσότητα υδροξυλίου διαφεύγει κάτι που είναι καταστρεπτικό για τους λιπώδεις ιστούς και ιδιαίτερα για τον εγκέφαλο ο οποίος αποτελείται κατά 50% από λίπος. Τελικά το υδροξύλιο μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνο από τη μελατονίνη, μια ορμόνη που εκκρίνεται από τον αδένα της επίφυσης. Η μελατονίνη ρυθμίζει το ρολόι του ύπνου αλλά είναι συγχρόνως και ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό, 10 φορές ισχυρότερο από την γλουταθειόνη.
Δεν πρέπει να παραλείψουμε να πούμε ότι το συνένζυμο Q10 είναι άκρως απαραίτητο για το σώμα. Χωρίς αυτό, απλά δεν μπορεί να παραχθεί ενέργεια. Πρόκειται για ένα λιποδιαλυτό μόριο που συχνάζει στις μεμβράνες των μιτοχονδρίων και εκκαθαρίζει τις σουπεροξειδικές ρίζες. Έχουμε τη μέγιστη παραγωγή σε συνένζυμο Q10 στην ηλικία των 20 ετών, ενώ στα 80 μας παράγουμε κατά 40% λιγότερη ποσότητα. Πρέπει να ξέρετε ότι αν παίρνετε στατίνες για τη μείωση της χοληστερόλης η παραγωγή του συνενζύμου Q10 είναι αρκετά μειωμένη. Μια μελέτη έδειξε ότι το 75% των καρδιοπαθών είχαν σοβαρή έλλειψη σε συνένζυμο Q10. Και επίσης πρέπει να γνωρίζετε ότι για να κατασκευάσει το σώμα το συνένζυμο Q10 απαιτούνται οι βιταμίνες B6, B12, η νιασίνη και το φολικό οξύ.
Έτσι γενικώς είναι εμφανές, ότι για να αναστείλουμε, κατά το δυνατόν, την πορεία μας προς την φθορά και τον θάνατο και να να έχουμε καλή υγεία, είναι ιδιαίτερα χρήσιμο πολλές φορές να παίρνουμε και εξωγενώς τέτοιες αντιοξειδωτικές ουσίες, τις οποίες μπορούμε, σε γενικές γραμμές, να δούμε παρακάτω.


Εξωγενή αντιοξειδωτικά (αυτά που παίρνουμε με την διατροφή)

Όσο πιο πολλές καύσεις κάνουμε, και άρα περισσότερο οξυγόνο χρησιμοποιούμε τόσο μεγαλύτερη ανάγκη έχουμε από αντιοξειδωτική προστασία. Όλα τα κύτταρα χρειάζονται προστασία από τις ελεύθερες ρίζες και περισσότερο ο εγκέφαλος που παρότι ζυγίζει μόνο το 2% του βάρους μας χρησιμοποιεί το 20% του οξυγόνου που εισπνέουμε. Ο οργανισμός, όπως είδαμε, παράγει αντιοξειδωτικα ένζυμα που εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες αλλά με την ηλικία η ποσότητα αυτών των ενζύμων μειώνεται. Χρειάζεται λοιπόν να παίρνουμε από τη διατροφή αντιοξειδωτικά μόρια τα οποία παρέχουν εύκολα τα ηλεκτρόνια στις ελεύθερες ρίζες.

Στην κατηγορία αυτή των αντιοξειδωτικών περιλαμβάνονται τα εξής:
·       Βιταμίνες (A, C, E, B1, B2, B5, B6, ινοσιτόλη)
·    Καροτενοειδή και χρωστικές (β-καροτένιο, λυκοπένιο, λουτεΐνη, κρυπτοξανθίνη, καθαξανθίνη, χλωροφύλλη, κ.α.)
·       Αμινοξέα (κυστεΐνη, κυστίνη, ταυρίνη, τυροσίνη)
·    Φυτοχημικά: καροτενοειδή,  ινδόλες, λιγνάνες, διαλλυλικά παράγωγα, φαινόλες, φλαβονοειδή, ισοφλαβόνες, λιμονένιο, λυκοπένιο), πολυφαινόλες (ανθοκυανιδίνες, κατεχίνες, ρεσβερατρόλη)
·       Λιπίδια (συζευγμένο λινολεϊκό οξύ - CLA)
·       Σελήνιο
·       Κιτρικό οξύ, ουρικό οξύ, φυτικό οξύ
·       Κινόνες (συνένζυμο Q10)

Ας δούμε όμως αναλυτικά, σε ποια τρόφιμα εμπεριέχονται τα παραπάνω αντιοξειδωτικά, στην παρακάτω λίστα.
Βιταμίνη Α: Λαχανικά με έντονο χρώμα, μουρουνέλαιο, συκώτι, νεφρά, κρόκος αυγού, βερίκοκα, ροδάκινα.

Βιταμίνη Ε: Φυτικά έλαια, ηλιόσποροι, φύτρο σιταριού, πράσινα φυλλώδη λαχανικά, ξηροί καρποί, κρόκος αυγού.
Βιταμίνη C: Ασερόλα, ακτινίδια, εσπεριδοειδή, πεπόνι, ανανάς, φράουλες, ντομάτες, πιπεριές, πατάτες, πράσινα φυλλώδη λαχανικά, λάχανο.
Βιταμίνη Β1: Συκώτι χοιρινό, κρέας, όσπρια, ολικής άλεσης δημητριακά και ψωμί, φύτρο σιταριού, πατάτα.
Βιταμίνη Β2: Γαλακτοκομικά προϊόντα, εντόσθια, πράσινα φυλλώδη λαχανικά, αυγό.
Βιταμίνη Β5 ή παντοθενικό οξύ: Όλα τα φυτικά και ζωικά τρόφιμα με καλύτερες πηγές τα: αυγό, συκώτι, νεφρά, σολομό, μαγιά.
Βιταμίνη Β6 ή πυριδοξίνη: Χοιρινό, δημητριακά και φύτρα, γάλα, κρόκος αυγού, βρώμη, όσπρια, κρέας.
Ινοσιτόλη: Δημητριακά, λαχανικά, φρούτα, όσπρια, ξηροί καρποί, εντόσθια: συκώτι, καρδιά.
Σελήνιο: Φιστίκια, κάσιους, καρύδια, ηλιόσποροι, ρύζι, αυγό, ψάρια: πχ: τόνος, μπακαλιάρος, θαλασσινά: πχ: γαρίδες,  κοτόπουλο, κρέας και εντόσθια (καρδιά και νεφρά).
Καροτενοειδή: Πορτοκάλια, καρότα, ντομάτες, φύλλα, πιπεριές, παπάγια,  καλαμπόκι, σολομό, γαρίδες, αστακό, φύκη.
Λυκοπένιο: Ντομάτα, καρπούζι, ροζ γκρέιπφρουτ, παπάγια, βερίκοκα.
Λουτεΐνη: Πράσινα λαχανικά: σπανάκι, μπρόκολο, λάχανο, καλαμπόκι, κρόκος αυγού, και φρούτα.
Ινδόλες: Μπρόκολο, λάχανο, κουνουπίδι
Διαλλυλικά παράγωγα: Σκόρδο, πράσο, κρεμμύδι, βολβοί.
Συνένζυμο Q10: Έλαια ψαριών, ψάρια, κρέας, ξηροί καρποί.
Φαινόλες και φλαβονοειδή: Μαϊντανός, καρότα, εσπεριδοειδή, μπρόκολο, λάχανο, αγγούρι, κολοκύθι, ντομάτα, πιπεριές, προϊόντα σόγιας, μούρα, πατάτα, μήλα, κρεμμύδι, τσάι, ραπανάκια, μπιζέλια.
Κατεχίνες: Πράσινο τσάι, μαύρο τσάι, μαύρη σοκολάτα, σοκολάτα γάλακτος, χυμός μήλου, μήλο, σταφύλι.
Ρεσβερατρόλη: Φλούδα των σταφυλιών, κρασί, μούρα, φιστίκια, φασόλια.
Ανθοκυανιδίνες: Μούρα, μαύρα μούρα, δαμάσκηνα, φραγκοστάφυλα, βατόμουρα, κόκκινα κρεμμύδια, κόκκινες πατάτες, κόκκινα ραπάνια, φράουλες.
Ισοβλαβόνες: Σόγια και προϊόντα σόγιας.
Λιγνάνες: Λιναρόσπορος, προϊόντα ολικής άλεσης.
Λιμονένιο: Έλαιο εσπεριδοειδών.
Κυστεΐνη: Κρέας, αυγό, σόγια, κινόα, σπόροι, ξηροί καρποί.
Τυροσίνη: Κοτόπουλο, γαλοπούλα, ψάρι, σόγια, φιστίκια, αμύγδαλα, αβοκάντο, τυρί, γιαούρτι, σουσάμι.
Ταυρίνη: Κρέας και ιδιαίτερα συκώτι και καρδιά,  ψάρια, θαλασσινά: χτένια, γαρίδες, μύδια, οστρακοειδή.
Συζευγμένο λινολεϊκό οξύ (CLA): Γαλακτοκομικά προϊόντα, βούτυρο, κρέμα, κρέας, θαλασσινά, ηλιέλαιο, καλαμποκέλαιο.
Φυτικό οξύ: Ανεπεξέργαστα δημητριακά, σπόροι, ξηροί καρποί, όσπρια, μερικά φρούτα και κόνδυλοι.
Ουρικό οξύ: Σαρδέλες, σκουμπρί, ρέγγα, αντζούγιες, χτένια, μύδια, εντόσθια, κρέας, κιμάς κρέατος, ψάρι, θαλασσινά, χήνα, ζαρκάδι, πουλερικά, σπαράγγια, φασόλια, φακές, μανιτάρια, αρακάς, σπανάκι.

Από όλα τα παραπάνω, τρία ισχυρά αντιοξειδωτικά που βρίσκονται στις τροφές είναι η βιταμίνη C, η βιταμίνη Ε και η βήτα καροτίνη. Πρέπει όμως να έχουμε υπόψη μας, ότι χρειαζόμαστε διάφορες αντιοξειδωτικές ουσίες καθώς η κάθε μια τους προτιμά να εξουδετερώνει συγκεκριμένες ελεύθερες ρίζες και αυτό φυσικά σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε μια διατροφή με ποικιλία τροφών, καθώς και ότι ενδείκνυται πολλές φορές αυτή να συμπληρώνεται με ειδικά συμπληρώματα διατροφής.
Ας δούμε παρακάτω ειδικώτερα τις δράσεις των δύο πολύ χρήσιμων βιταμινών που ήδη αναφέρθηκαν. Περιβόητη για την ευκολία που χαρίζει τα ηλεκτρόνια της είναι η βιταμίνη C γι’ αυτό και χαρακτηρίζεται ως ισχυρό αντιοξειδωτικό. Πάρτε παράδειγμα ένα κομμένο μήλο το οποίο αφήνεται χωρίς κάλυμμα. Την άλλη μέρα αποκτά ένα καφέ χρώμα. Αν στην επιφάνεια του μήλου απλώσετε χυμό πορτοκαλιού δεν θα παρατηρήσετε μεγάλη διαφορά την άλλη μέρα διότι η βιταμίνη C αντιδρά με το οξυγόνο και έτσι προστατεύει το μήλο. Ο αντιοξειδωτικός ρόλος της βιταμίνης C ενδέχεται να προφυλάσσει από καρδιακές προσβολές και εγκεφαλικά. Ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι η βιταμίνη C είναι ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό κατά της οξείδωσης της χοληστερίνης, με μελέτες να υποστηρίζουν ότι η βιταμίνη C εξουδετερώνει την οξείδωση της LDL χοληστερίνης ακόμα και κατά 95% και είναι δυνατόν έτσι να αντιστραφεί η αθηροσκλήρωση. Επίσης η βιταμίνη C δίνει πολύ εύκολα ένα ηλεκτρόνιο και στη βιταμίνη Ε η οποία επίσης δρα ως αντιοξειδωτικό και άρα χάνει ηλεκτρόνια. Μ’ αυτόν το τρόπο η βιταμίνη C βοηθάει να συντίθεται ξανά η βιταμινη Ε. Προστατεύει και άλλες βιταμίνες όπως την βιταμίνη Α, τη θειαμίνη και την ριβοφλαβίνη ενώ μετατρέπει το φολικό οξύ που είναι μια ανενεργής μορφή βιταμίνης σε ενεργή. Όσον αφορά τη βιταμίνη Ε, παίζει κι αυτή σπουδαίο αντιοξειδωτικό ρόλο, συμπληρωματικό με αυτό της βιταμίνης C. Η βιταμίνη Ε υπάρχει κυρίως στα φυτικά έλαια και τους ξηρούς καρπούς (τα φρούτα και τα λαχανικά δεν ανήκουν στις πλούσιες τροφές σε βιταμινη Ε). Παίζει σπουδαίο ρόλο στους πνεύμονες όπου τα κύτταρα είναι εκτεθειμένα σε περισσότερο οξυγόνο. Προστατεύει επίσης τις μεμβράνες των ερυθρών αιμοσφαιρίων που μεταφέρουν οξυγόνο από τους πνεύμονες προς τους άλλους ιστούς. Η βιταμίνη Ε είναι απαραίτητη για να αναπτυχθούν τα νεύρα και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. Όπως και η βιταμίνη C, προστατεύει κι αυτή από την οξείδωση της κακής χοληστερίνης (κι επιπλέον ανεβάζει την καλή χοληστερίνη). Η βιταμίνη C και η βιταμίνη Ε θεωρούνται πρωταρχικά αντιοξειδωτικά, κρίσιμα για την υγεία και τη μακροζωία. H βιταμίνη C είναι υδατοδιαλυτή και δρα στα υδάτινα μέρη του κυττάρου, ενώ η βιταμίνη Ε είναι λιποδιαλυτή και εξουδετερώνει τις ελεύθερες ρίζες επί των λιπιδίων της κυτταρικής μεμβράνης.
Μπορεί το σώμα να διαθέτει ένα μικρό στρατό αντιοξειδωτικών ενζύμων για την εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών, αλλά πρέπει κανείς να φροντίζει για την ενίσχυσή τους και αυτό διότι με την πάροδο της ηλικίας το σώμα παράγει μικρότερες ποσότητες από αυτά τα αντιοξειδωτικά ένζυμα. Ο τρόπος να ενισχύσετε τα φυσικά σας αντιοξειδωτικά είναι βέβαια μέσω της διατροφής και αυτό μπορείτε να το κάνετε με το να διατηρείτε τις ποσότητες των αντιοξειδωτικών ενζύμων σε όσο υψηλότερα επίπεδα γίνεται. Επειδή τα ένζυμα αποτελούνται από αμινοξέα χρειάζεται πρώτα απ' όλα να τρώτε αρκετές πρωτείνες. Για παράδειγμα, το σώμα δεν μπορεί να παράγει τη γλουταθειόνη χωρίς το αμινοξύ που λέγεται κυστείνη. Επίσης η μελατονίνη παράγεται από το αμινοξύ που λέγεται τρυπτοφάνη. Χρειάζεστε επίσης μεταλλικά στοιχεία ώστε το σώμα να συνθέτει τα αντιοξειδωτικά ένζυμα. Για παράδειγμα, για να παραχθεί η γλουταθειόνη πρέπει να υπάρχει αρκετό σελήνιο στον οργανισμό, για να φτιάξει καταλάση χρειάζεται σίδηρος και για να συνθέσει σουπεροξειδική δισμουτάση χρειάζεται ψευδάργυρος, χαλκός και μαγγάνιο. Τέλος, υπάρχει ένας μακρύς κατάλογος από φάρμακα που καταστέλλουν την παραγωγή των αντιοξειδωτικών ενζύμων διότι εξαντλούν τα μεταλλικά στοιχεία και από αυτά τα φάρμακα, τα χειρότερα είναι τα κορτικοστεροειδή.
Όλοι ξέρουμε ότι τα φρούτα και τα λαχανικά περιέχουν βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία και φυτικές ίνες. Περιέχουν όμως και κάποιες άλλες ουσίες που ονομάζονται φυτοχημικά, τα οποία έχουν θαυματουργές ιδιότητες. Τα φυτοχημικά είναι ουσίες που υπάρχουν εκ φύσεως στα φρούτα και στα φύλλα των φυτών και προστατεύουν τα φυτά από διάφορες ασθένειες και από τις επιθέσεις των μικροβίων. Φαίνεται πως αρκετές από αυτές τις ουσίες που προστατεύουν τα φυτά προστατεύουν και τον άνθρωπο προσφέροντας αντιοξειδωτική προστασία. Μια κατηγορία τους, οι πολυφαινόλες, φαίνεται πως είναι ισχυρά αντιοξειδωτικά. Η κερσετίνη που υπάρχει στο κρεμμύδι και τα μήλα θεωρείται σήμερα ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό. Η ρουτίνη που υπάρχει στα εσπεριδοειδή έχει δράση παρόμοια με την κερσετίνη. Το σκόρδο έχει επίσης πολλά αντιοξειδωτικά και οι μελέτες δείχνουν πως ελαττώνει την αύξηση των καρκινικών κυττάρων στον δοκιμαστικό σωλήνα. Τα φυτοχημικά μερικές φορές αποκαλούνται και φυτοθρεπτικά ωστόσο τυπικά δεν περιλαμβάνονται στον ορισμό των θρεπτικών στοιχείων διότι δεν είναι βιταμίνες, δεν παρέχουν θερμίδες κι ούτε βρίσκονται στα δομικά στοιχεία του οργανισμού. Αυτό που κάνουν όμως είναι πολύ σημαντικό διότι προσφέρουν αντιμικροβιακή, αντιφλεγμονώδη και αντικαρκινική προστασία. Από τις σημαντικότερες κατηγορίες φυτοχημικών είναι τα καροτενοειδή. Ένα από αυτά, η βήτα καροτίνη δίνει το πορτοκαλί χρώμα στο καρότο ωστόσο υπάρχει στο σπανάκι και το λάχανο και όπως όλα δείχνουν παρέχουν ισχυρή αντιοξειδωτική προστασία. Το λυκοπένιο επίσης, ένα καροτενοειδές που υπάρχει στη ντομάτα θεωρείται ότι προσφέρει τέσσερις φορές μεγαλύτερη προστασία κατά του καρκίνου από ότι η βήτα-καροτίνη.

Δείτε παρακάτω τα σχετικά βίντεο.

ΓΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΣΧΕΤΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 6932256284, Ή ΣΤΟ E-MAIL: ioand3@gmail.com