ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΤΕ...

Δείτε τι προκαλεί τις Καρδιακές Παθήσεις και τα Προβλήματα στο Κυκλοφορικό και πως μπορείτε να προφυλαχθείτε...

Υπάρχει ένας αριθμός παραγόντων που αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιακών παθήσεων και διαταραχών στο κυκλοφορικό. Μερικοί από αυτούς είναι το κάπνισμα, η παχυσαρκία, η απουσία άσκησης, η ελλιπής διατροφή, τα γονίδια, η ηλικία, το φύλο, η υψηλή πίεση και ο διαβήτης. Η εμφάνιση καρδιακών προβλημάτων είναι αρκετά συχνή στον Δυτικό Κόσμο. Σχεδόν ένας στους τρεις άντρες πεθαίνει από καρδιά. Επίσης, οι άντρες ηλικίας μεταξύ 45 και 54 ετών είναι 4 φορές πιο πιθανό να πάθουν καρδιακή προσβολή από γυναίκες του ίδιου ηλικιακού εύρους. Έχει παρατηρηθεί ότι τα καρδιακά προβλήματα εμφανίζονται συχνά σε πολλά άτομα της ίδιας οικογένειας. Γενικώς παρόλο που απ’ ότι φαίνεται υπάρχει κάποια προδιάθεση στην παρουσίαση καρδιακών και κυκλοφορικών προβλημάτων, μπορείτε να μειώσετε τις πιθανότητες εμφάνισης αυτών αν:

• ασκείστε συχνά,

• δεν καπνίζετε,

• διατηρείτε κατάλληλο σωματικό βάρος,

• ακολουθείτε μια υγιεινή διατροφή,

• προσέχετε πολύ των τύπο των λιπών που καταναλώνετε.

Αναλυτικά η υγεία της καρδιάς και του κυκλοφορικού μπορεί να διατηρηθεί αν ακολουθείτε ένα καλό πρότυπο ζωής, με την καλή διατροφή και τη μείωση των παραγόντων κινδύνου. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι θα πρέπει να αλλάξετε τις διατροφικές σας συνήθειες προκειμένου να μειώσετε το βάρος σας, αν αυτό είναι μεγαλύτερο απ’ όσο πρέπει, θέτοντας έτσι την καρδιά σας σε μικρότερη πίεση. Οι αλλαγές στη διατροφή μπορεί να περιλαμβάνουν:

• τη λήψη λιγότερων κορεσμένων και επεξεργασμένων λιπών με τη διατροφή,

• τη μείωση της συνολικής λήψης λιπών,

• την κατανάλωση των πιο υγιεινών υδρογονωμένων λιπών (PUFAs), π.χ. καλαμπόκι, σόγια και έλαια ηλίανθου, μαζί με ιχθυέλαιο από ποικιλία ελαίων από ψάρια,

• την κατανάλωση μονοακόρεστων λιπών όπως ελαιόλαδου.

Γενικώς να θυμάστε πάντα: Ότι η λήψη μιας ορισμένης ποσότητας διατροφικών λιπών είναι ωφέλιμη για την υγεία σας. Οι λιποδιαλυτές βιταμίνες A, D, E και K απαιτούν την παρουσία λιπών για να απορροφηθούν. Όσοι υποφέρουν από υψηλή πίεση μπορούν να επωφεληθούν από τη μείωση του αλατιού στη διατροφή τους. Μειώνοντας το αλάτι στη διατροφή, μειώνεται η κατακράτηση υγρών και ασκείται λιγότερη πίεση στην καρδιά. Σύμφωνα με έρευνες, τα αντιοξειδωτικά που υπάρχουν στα φρέσκα φρούτα και τα λαχανικά μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη της καρδιακής προσβολής. Επομένως, θα ήταν ωφέλιμο να αυξηθεί η λήψη τους με τη διατροφή. Ωφέλιμη θα είναι και η αύξηση της λήψης φυτικών ινών, οι οποίες μπορούν να βελτιώσουν τη γενική καλή πέψη και να βοηθήσουν στον έλεγχο του βάρους. Η τακτική άσκηση μπορεί να βελτιώσει το μεταβολισμό και την κυκλοφορία του αίματος και να βοηθήσει στην ενδυνάμωση του καρδιακού μυ. Μισή ώρα άσκησης την ημέρα είναι πιο ωφέλιμη από τέσσερις ώρες άσκησης μία φορά την εβδομάδα. Το κάπνισμα αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης καρδιακών προβλημάτων, συνεπώς η διακοπή του καπνίσματος προτείνεται ως ένα μέτρο για την προστασία της υγείας της καρδιάς και του κυκλοφορικού.

Επιπλέον πολύ χρήσιμα είναι και τα Συμπληρώματα διατροφής για την Υγεία της Καρδιάς και του Κυκλοφορικού. Ας δούμε λοιπόν παρακάτω ποιά είναι αυτά.

1. Αντιοξειδωτικά. Έχει πλέον αναγνωριστεί ότι τα αντιοξειδωτικά συμβάλλουν σημαντικά στη μείωση των βλαβών που προκαλούν οι ελεύθερες ρίζες στις μεμβράνες των κυττάρων και της απόθεσης των λιπών, συμπεριλαμβανομένης της χοληστερόλης. Έρευνες έχουν δείξει ότι 400iu-800iu βιταμίνης E μπορεί να βοηθήσουν στον έλεγχο της συσσώρευσης των αποθεμάτων λιπιδίων στις αρτηρίες. Η βιταμίνη E έχει επίσης βρεθεί ότι μειώνει την πιθανότητα καρδιακής προσβολής και συμβάλλει στη διατήρηση της υγιούς κυκλοφορίας του αίματος. Η τακτική λήψη βιταμίνης C με συμπλήρωμα μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της πίεσης του αίματος και να προστατέψει ενάντια σε καρδιακές παθήσεις περιορίζοντας τις βλάβες που προκαλούν οι ελεύθερες ρίζες.

2. Σελήνιο. Η έλλειψή του έχει συνδεθεί με αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων. Το σελήνιο είναι ένα ιχνοστοιχείο που απαιτείται για τη δραστηριότητα του αντιοξειδωτικού ενζύμου υπεροξειδάση της γλουταθειόνης. Η πρόσληψη ικανοποιητικής ποσότητας σεληνίου μαζί με άλλα αντιοξειδωτικά όπως β-καροτένιο, βιταμίνες C και Ε, ψευδάργυρο, μαγνήσιο, χαλκό (εμπλέκεται στη δράση του αντιοξειδωτικού ενζύμου υπεροξειδική δισμουτάση) και συνένζυμο Q10 μπορεί να συμβάλλει στην υγιή κυκλοφορία του αίματος.

3. Συνένζυμο Q10. Είναι σημαντικό για την εκκαθάριση των ελευθέρων ριζών και την παραγωγή ενέργειας στα κύτταρα. Η λήψη 30-100mg συνενζύμου Q10 την ημέρα μπορεί να βελτιώσει το οίδημα, την αρρυθμία και τη γενική καρδιακή λειτουργία.

4. Ιχθυέλαια. Είναι η κύρια διατροφική πηγή των ωφέλιμων ωμέγα-3 απαραίτητων λιπαρών οξέων EPA και DHA. Στις δράσεις των EPA και DHA περιλαμβάνονται η επιδιόρθωση του ανώμαλου καρδιακού παλμού, η βελτίωση της υπέρτασης και η βελτίωση του ιξώδους του αίματος. Το ιχθυέλαιο εμποδίζει την ανάπτυξη αρτηριοσκλήρωσης και μειώνει τα επίπεδα της χοληστερίνης (βελτιώνοντας την αναλογία HDL:LDL) και τα τριγλυκερίδια.

Το έλαιο λιναρόσπορου περιέχει ALA, έναν πρόδρομο των EPA και DHA που πιστεύεται ότι μετατρέπεται σε αυτά μόνο μερικώς. Οι μελέτες έχουν δείξει ότι το έλαιο λιναρόσπορου μπορεί να συμβάλλει στη μείωση των επιπέδων της LDL χοληστερόλης (κακή χοληστερόλη).

4. Φυλλικό οξύ. Η έλλειψη φυλλικού οξέος έχει αναγνωριστεί ως ένας παράγοντας που αυξάνει τον κίνδυνο στεφανιαίας νόσου (CHD) και εγκεφαλικού. Το φυλλικό οξύ, μαζί με τις βιταμίνες B6 και B12, συμβάλλει στην καταστροφή των συσσωρευμένων ποσοτήτων ομοκυστεΐνης, η οποία μετά μετατρέπεται στο αμινοξύ μεθειονίνη.

5. Μαγνήσιο. Η έλλειψη μαγνησίου έχει συνδεθεί με αυξημένη συσσώρευση αιμοπεταλίων, ανάπτυξη αθηροσκλήρωσης και ακανόνιστο καρδιακό παλμό. Μετά από καρδιακή προσβολή τα επίπεδα μαγνησίου είναι χαμηλά στον οργανισμό και οι ασθενείς φαίνεται να επωφελούνται με τη λήψη μαγνησίου.

Ακόμη υπάρχουν και κάποια βότανα που μπορούμε να τα πάρουμε ατόφια, είτε πιό εύκολα ως συμπληρώματα διατροφής, που επίσης είναι πολύ χρήσιμα για την Υγεία της Καρδιάς και του κυκλοφορικού. Αυτά ενδεικτικά είναι τα παρακάτω.

1. Το σκόρδο ψυχρής ωρίμανσης βοηθά στην αραίωση του αίματος και μειώνει την πιθανότητα ανάπτυξης θρόμβων. Επίσης, μελέτες έχουν δείξει ότι αυτός ο τύπος σκόρδου περιέχει πολύτιμα συστατικά με θείο που μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση των επιπέδων της χοληστερίνης.

2. Το Ginkgo biloba δρα ως αγγειοδιαστολέας και χρησιμοποιείται παραδοσιακά για τη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος στα άκρα και τον εγκέφαλο. Τα ginkgolides είναι τα δραστικά συστατικά που περιέχονται στα φύλλα του βοτάνου και βοηθούν στη μείωση του ιξώδους του αίματος.

3. Το Hawthorn berry (crataegus oxyacantha) είναι ένα χρήσιμο καρδιοτονωτικό και είναι αγγειοδιαστολέας. Έχει χρησιμοποιηθεί παραδοσιακά σε περιπτώσεις ασθενικότητας του καρδιακού μυ, υπέρτασης και αρτηριοσκλήρωσης. Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι το hawthorn μπορεί να συμβάλλει στη γενική καλή λειτουργία της καρδιάς και είναι αποτελεσματικό για εκείνους που υποφέρουν από στηθάγχη.

4. Το Ιπποφαές, ή sea buckthorn (Hippophae rhamnoides), το οποίο είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικές ουσίες και άλλα συστατικά, που γενικά ελέγχουν ευεργετικά το νευρικό, καρδιαγγειακό και αναπαραγωγικό σύστημα, την υγεία του δέρματος και άλλες βιολογικές λειτουργίες.    

 

ΓΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΣΧΕΤΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 6932256284, Ή ΣΤΟ E-MAIL: ioand3@gmail.com

ΤΑ Ω3 ΛΙΠΑΡΑ ΟΞΕΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ ΕΥΖΩΪΑΣ ΚΑΙ ΜΑΚΡΟΖΩΪΑΣ!

 

Οι νεώτερες έρευνες αποδεικνύουν ότι τα ω-3 έχουν ιδιαίτερα ευεργετικές επιδράσεις κυρίως στο καρδιαγγειακό σύστημα και αυξάνουν το προσδόκιμο ζωής.

 

Τα ω-3 είναι μια οικογένεια μορίων που έχει τον πρώτο διπλό χημικό δεσμό μετά το τρίτο άτομο άνθρακα μετρώντας από το τέλος (γι’ αυτό  και ονομάζονται ωμέγα-3, από το τελευταίο γράμμα της ελληνικής αλφαβήτου, το Ω).  Τα σπουδαιότερα μόρια της οικογένειας ω-3 είναι το εικοσιπεντενοϊκό οξύ (EPA) και το εικοσιδυοεξενοϊκό οξύ (DHA) που εναποτίθενται στις μεμβράνες των κυττάρων και από τη θέση αυτή παίζουν σημαντικό ρόλο μέσα στο σώμα. Ένα άλλο μόριο είναι και το δοκοσαπεντανοϊκό οξύ (DPA). Γενικώς, τα μόρια αυτά συμβάλλουν στην φυσιολογική λειτουργία της καρδιάς, στην διατήρηση της φυσιολογικής αρτηριακής πίεσης και στην διατήρηση των φυσιολογικών επιπέδων τριγλυκεριδίων στο αίμα, καθώς και στην διατήρηση της φυσιολογικής λειτουργίας του εγκεφάλου και της φυσιολογικής όρασης.

Προηγούμενες έρευνες έχουν διαπιστώσει τη σύνδεση της υγείας του καρδιαγγειακού συστήματος με τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα. Τώρα, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Annals of Internal Medicine», τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα που περιέχονται κυρίως στα λιπαρά ψάρια (π.χ σαρδέλες, σολομός κλπ), μπορούν να προσφέρουν 2 επιπλέον χρόνια ζωής σε άτομα 65 ετών και άνω. Η μελέτη αυτή έχει ιδιαίτερη αξία διότι δεν μέτρησε τα ω-3 λιπαρά οξέα στη διατροφή των ατόμων που συμμετείχαν σ’ αυτή αλλά στο αίμα τους και έτσι πρέπει να θεωρηθεί ως ανώτερης ποιότητας από τις προηγούμενες.

Ερευνητές της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ μελέτησαν ιατρικά και άλλα δεδομένα για 2.700 Αμερικανούς ηλικίας 65 ετών και άνω οι οποίοι δεν αντιμετώπιζαν προβλήματα υγείας. Τα δεδομένα κάλυπταν χρονικό διάστημα 16 ετών για κάθε άτομο. Τα άτομα που μελετήθηκαν υποβάλλονταν συχνά σε αιματολογικές εξετάσεις και άλλου είδους διαγνωστικά τεστ καθώς και σε τεστ φυσικής κατάστασης, ενώ παρείχαν συνεχώς πληροφορίες για την κατάσταση της υγείας τους αλλά και για τον τρόπο ζωής τους. Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι οι συμμετέχοντες που είχαν υψηλά επίπεδα οποιουδήποτε εκ των τριών τύπων ω-3 λιπαρών οξέων στο αίμα τους (είτε έναν τύπο είτε περισσότερους ταυτόχρονα) αντιμετώπιζαν μειωμένες πιθανότητες να πεθάνουν πρόωρα. Σύμφωνα με τα ευρήματα, από τους τρεις τύπους ω-3 λιπαρών οξέων, το εικοσιδυοεξενοϊκό οξύ (DHA) μειώνει κατά 40% τον κίνδυνο θανάτου από στεφανιαία νόσο (καρδιακή προσβολή) και αρρυθμίες (καρδιακή ανακοπή). Το δοκοσαπεντανοϊκό οξύ (DPA) μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης εγκεφαλικών ενώ το εικοσιπεντανοϊκό οξύ (ΕΡΑ) μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης θανατηφόρων καρδιακών επεισοδίων. Οσοι πάλι έχουν υψηλά επίπεδα και των τριών τύπων ω-3 λιπαρών οξέων στο αίμα τους αντιμετωπίζουν 27% λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν πρόωρα από οποιαδήποτε αιτία. Σύμφωνα μάλιστα με τους ερευνητές δεν είναι απαραίτητο να λαμβάνει κάποιος μεγάλες ποσότητες ω-3 λιπαρών οξέων. Η κατανάλωση δύο φορές την εβδομάδα ψαριών πλούσιων σε ω-3 λιπαρά οξέα (σαρδέλες, ο γαύρος, ο σολομός, το σκουμπρί κλπ) αρκεί για να υπάρχει ευεργετική επίδραση στον οργανισμό. Φυσικά μην ξεχνούμε, ότι υπάρχουν και τα συμπληρώματα διατροφής, τα οποία μπορούν να εξασφαλίσουν με πρακτικό τρόπο τις απαραίτητες ημερήσιες ανάγκες ω3 λιπαρών οξέων, εξασφαλίζοντας έτσι όλα τα ευεργετήματά τους στον χρήστη.

ΓΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΣΧΕΤΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 6932256284, Ή ΣΤΟ E-MAIL: ioand3@gmail.com

 

ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΑΛΛΑ ΑΛΗΘΙΝΟ: ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΘΑΝΟΝ Η ΠΡΩΤΗ ΑΙΤΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ!

Όλοι ξέρουμε ή απλώς υποψιαζόμαστε ότι η ιατρική και οι φαρμακευτικές εταιρείες είναι επικερδείς βιομηχανίες ασθενειών, οι οποίες όσο οι άνθρωποι ασθενούν τόσο αυτές ευημερούν... Φαίνεται όμως, σύμφωνα με πολλές ενδείξεις, ότι και βλάπτουν σοβαρά την υγεία...

Από παλιά έχουν ειπωθεί, κατά καιρούς πολύ χαρακτηριστικά, τα παρακάτω... 

«Ο ασθενής, που παίρνει φάρμακο, πρέπει να αναρρώσει δυο φορές. Μια από τη νόσο και μια από το φάρμακο.» William Osler, MD, 19ος-20ος αιώνας.
«Εάν όλα τα φάρμακα, που υπάρχουν στον κόσμο, ρίχνονταν στη θάλασσα, θα ήταν πολύ κακό για τα ψάρια και πολύ καλό για την ανθρωπότητα.» Oliver W. Holmes, 19ος αιώνας, καθηγητής ιατρικής τού πανεπιστημίου τού Harvard.

«Η ιατρική τέχνη μέσα σε 1.800 χρόνια έχει σκοτώσει αναρίθμητες χιλιάδες. Η ιστορία τής ιατρικής είναι η ιστορία των μοιραίων σφαλμάτων.» Magnus Hirschfeld, MD, 19ος-20ος αιώνας.
«Ήταν δυστύχημα για την ανθρώπινη φυλή να εξελιχθεί η ιατρική σε διακεκριμένο επάγγελμα.» R.T. Trall, MD, 19ος αιώνας.
«Πρέπει να ομολογήσουμε, ότι η ιατρική απέτυχε οικτρά στην αποστολή της.» Wood, MD. 

Προς επιβεβαίωση των παραπάνω, ας δούμε μια σοκαριστική είδηση, που πριν λίγα χρόνια είχε κάνει τον γύρο τού κόσμου, σύμφωνα με την οποία, οι γιατροί αποτελούν την τρίτη αιτία θανάτου στις ΗΠΑ μετά την καρδιοπάθεια και τον καρκίνο. Φαίνεται όμως ότι η πραγματικότητα μπορεί να είναι ακόμη πιο σοκαριστική, γιατί σύμφωνα με νεώτερες έρευνες, οι γιατροί και τα φάρμακα αποτελούν την πρώτη αιτία θανάτου και χιλιάδες άνθρωποι χάνουν ετησίως τη ζωή τους από την ιατρική, γεγονός το οποίο τεχνηέντως συγκαλύπτεται, λόγω των τεραστίων οικονομικών συμφερόντων.
Ένα άρθρο στο Journal of the American Medical Association ανέφερε, ότι περίπου 106.000 αμερικανοί ασθενείς, που νοσηλεύονται σε νοσοκομεία, πεθαίνουν κάθε χρόνο από φάρμακα, που συνταγογραφούνται σωστά και χορηγούνται σωστά και περισσότεροι από δύο εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από σοβαρές παρενέργειες. Να σημειωθεί εδώ, ότι οι αριθμοί των θανάτων και των παρενεργειών από μή σωστά συνταγογραφημένα χορηγούμενα φάρμακα είναι προφανώς πολύ περισσότεροι..!
Θα δούμε παρακάτω μερικά πιό συγκεκριμένα στοιχεία.
Η dr. Barbara Starfield, τού John Hopkins School of School of Hygiene and Public Health, περιγράφει ξεκάθαρα, πώς το ιατρικό σύστημα των ΗΠΑ σκοτώνει ετησίως χιλιάδες ανθρώπους. Ας δούμε τους θανάτους ετησίως:

- 12.000 θάνατοι από άσκοπες εγχειρήσεις.

- 7.000 θάνατοι από ιατρικά λάθη στα νοσοκομεία.

- 20.000 θάνατοι από άλλα λάθη στα νοσοκομεία.

- 80.000 μολύνσεις σε νοσοκομεία.

- 106.000 θάνατοι από παρενέργειες φαρμάκων, που έχουν χορηγηθεί σωστά.

Σύνολο: 225.000 θάνατοι τον χρόνο από ιατρογενείς αιτίες. Η dr. Starfield δίνει μερικές διευκρινίσεις σχετικά με αυτούς τους αριθμούς. Πρώτον, τα περισσότερα από αυτά τα δεδομένα προέρχονται από μελέτες σε ασθενείς, που νοσηλεύονταν σε νοσοκομεία. Δεύτερον, αυτοί οι υπολογισμοί είναι από θανάτους μόνο και δεν περιλαμβάνουν παρενέργειες, που σχετίζονται με αναπηρία και δυσφορία. Τρίτον, αν συνυπολογιστούν και κάποια άλλα δεδομένα, τότε οι θάνατοι από ιατρογενείς αιτίες μπορούν να φτάσουν στους 284.000 ετησίως. Αυτά τα δεδομένα, όταν γνωστοποιήθηκαν, άρχισαν να κάνουν το γύρο τού κόσμου στο διαδίκτυο και σε διάφορα δημοσιογραφικά έντυπα με τίτλους, όπως: «Οι γιατροί είναι η τρίτη αιτία θανάτου». Όμως, η δημοσιευμένη μελέτη τής dr. Starfield δεν είχε αυτό τον τίτλο. Όταν λοιπόν ρωτήθηκε η γνώμη της, εκείνη απάντησε, ότι διαφωνεί με αυτό τον τίτλο. Κατά τη γνώμη της, οι γιατροί δεν ήταν η τρίτη αιτία θανάτου, αλλά η πρώτη αιτία θανάτου εξ αιτίας τής αποτυχίας τους να ενημερώσουν τους ασθενείς σχετικά με την αλήθεια τής υγείας.

Όπως είδαμε παραπάνω, 106.000 αμερικανοί πεθαίνουν ετησίως από παρενέργειες φαρμάκων. Αυτό που δεν έχει τονιστεί όμως είναι, ότι πολλές από τις παρενέργειες φαρμάκων εκλαμβάνονται εσφαλμένα ως νέα συμπτώματα ασθένειας, που αντιμετωπίζονται με άλλα φάρμακα και άσκοπες ιατρικές παρεμβάσεις αυξάνοντας τον κίνδυνο θανάτου ακόμα περισσότερο. Ένα άρθρο στο Newsweek ανάφερε, ότι οι παρενέργειες των φαρμάκων αποτελούν την τέταρτη αιτία θανάτου στις ΗΠΑ μετά την καρδιοπάθεια, τον καρκίνο και το εγκεφαλικό. Οι παρενέργειες από τα συνταγογραφούμενα φάρμακα σκοτώνουν δύο φορές περισσότερους αμερικανούς από ό,τι το AIDS και η αυτοκτονία. Λιγότεροι ασθενείς πεθαίνουν από ατυχήματα ή από διαβήτη απ΄ό,τι από τα φάρμακα. Η έρευνα όμως, αυτή έχει περιορισμούς. Δεν συμπεριλαμβάνονται ασθενείς, που δεν νοσηλεύονται σε νοσοκομεία, περιπτώσεις εσφαλμένης θεραπείας και περιπτώσεις, που τα φάρμακα δεν λαμβάνονται σωστά. Δεν θα πρέπει επίσης να μας διαφεύγει το γεγονός, ότι ένα μεγάλο ποσοστό καρκίνων, καρδιοπαθειών και εγκεφαλικών μπορεί να προκαλείται από μη διαγνωσθείσες παρενέργειες φαρμάκων. Σύμφωνα με ένα άλλο δημοσίευμα τής American Medical Association, τα φάρμακα σκοτώνουν 198.815 ανθρώπους, στέλνουν 8,8 εκατομμύρια ανθρώπους στα νοσοκομεία και αποτελούν το 28% των εισαγωγών στα νοσοκομεία. Αν αυτοί οι υπολογισμοί είναι σωστοί, μόνο ο καρκίνος και η καρδιοπάθεια σκοτώνουν περισσότερους ανθρώπους από ό,τι τα φάρμακα.

Αλλά, εκτός από τα φάρμακα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι άλλο ένα μεγάλο πρόβλημα, που στοιχίζει πολλές φορές τη ζωή των ασθενών, είναι τα ιατρικά λάθη. Χειρουργικές γκάφες, όπως ακρωτηριασμός λάθος ποδιού ή μια θανατηφόρα υπερδοσολογία χημειοθεραπείας γίνονται πολλές φορές κύριοι τίτλοι εφημερίδων. Αλλά οι ασθενείς μπορεί να μην έχουν ακούσει ποτέ για πιο μικρά λάθη, όπως μία καθυστέρηση στη διάγνωση ή στην εξέταση, που κοστίζει πολύτιμο χρόνο για την καταπολέμηση της ασθένειας, με μοιραίο πολλές φορές αποτέλεσμα. 44.000-100.000 αμερικανοί πεθαίνουν κάθε χρόνο από ιατρικά λάθη, περισσότεροι δηλαδή από όσους παθαίνουν από καρκίνο τού μαστού και από AIDS. Επ' αυτού, ιδιαίτερα αξιοσημείωτα είναι τα όσα αναφέρει ο Gary Null Ph.D., σε δημοσίευμά του σχετικά με τους θανάτους, που προκαλούνται από την ιατρική: «Ένα προσεκτικό διάβασμα των ιατρικών περιοδικών και των κυβερνητικών στατιστικών υγείας δείχνει, ότι η αμερικανική ιατρική συχνά προξενεί περισσότερο κακό παρά καλό. Ο αριθμός των ανθρώπων, που έχουν σε νοσοκομεία ανεπιθύμητες παρενέργειες σε συνταγογραφόμενα φάρμακα είναι 2,2 εκατομμύρια. Ο dr. Richard Besser τού CDC (Center for Disease Control and Prevention), ανάφερε το 1995, ότι ο αριθμός των άσκοπα συνταγογραφούμενων ετησίως αντιβιοτικών για ιογενείς μολύνσεις ήταν 20 εκατομμύρια. Συγκεκριμμένα...
Ο dr. Besser, το 2003 αναφέρθηκε σε δεκάδες εκατομμυρίων μη απαραίτητων αντιβιοτικών.
Ο αριθμός των μη απαραίτητων ιατρικών και χειρουργικών επεμβάσεων είναι 7,5 εκατομμύρια.
Ο αριθμός των ανθρώπων, που νοσηλεύτηκαν σε νοσοκομεία άσκοπα ήταν 8,9 εκατομμύρια.
Ο συνολικός αριθμός των ιατρογενών θανάτων είναι 783.936. Είναι φανερό, ότι το αμερικανικό ιατρικό σύστημα είναι η κύρια αιτία θανάτου και βλάβης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 2001, το ετήσιο ποσοστό θανάτου από καρδιοπάθεια ήταν 699.697 και το ετήσιο ποσοστό θανάτου από καρκίνο ήταν 553.251. Όταν ο "Νο1 δολοφόνος" σε μια κοινωνία είναι το ιατρικό σύστημα υγείας, τότε το σύστημα δεν έχει δικαιολογία εκτός από το να ασχοληθεί με τα επείγοντα ελαττώματά του. Είναι ένα αποτυχημένο σύστημα με ανάγκη άμεσης προσοχής».
Βλέπουμε λοιπόν συμπερασματικά, ότι στα πλαίσια του "πανίσχυρου παγκόσμιου συστήματος" που το κέρδος και τα οικονομικά συμφέροντα κυριαρχούν των πάντων, ακόμη και των ανθρώπινων αξιών, η υγεία δεν αποτελεί εξαίρεση. Άλλωστε, ένα πολύ καλό παράδειγμα συνεργασίας ιατρικής, φαρμακοβιομηχανίας και βιομηχανίας τροφίμων είναι και το παρακάτω: Το όριο τής χοληστερίνης πριν από μερικά χρόνια ήταν 250 mg/dL. Το κατέβασαν στα 220, μετά στα 200, τώρα στα 180. Κι ενώ η χοληστερίνη είναι κάτι ευεργετικό για τον οργανισμό, πείθουν τους ανθρώπους, ότι είναι κακό και τους προτρέπουν να παίρνουν φάρμακα μείωσής της. Επίσης, βγαίνουν και σχετικά τρόφιμα με φυτικές στερόλες και στανόλες. Τόσο τα φάρμακα, όσο και τα τρόφιμα, ρίχνουν τη χοληστερίνη, που δεν θα έπρεπε κι επί πλέον δημιουργούν ένα σωρό προβλήματα στον μέχρι τότε υγιή οργανισμό, για τα οποία θα απαιτηθούν επισκέψεις στους γιατρούς, θα συνταγογραφηθούν κι άλλα φάρμακα, που θα δημιουργήσουν άλλα προβλήματα και ούτω καθ΄εξής. Έτσι, μέσω αυτής τής προπαγάνδας, οι υγιείς άνθρωποι μεταβάλλονται σε ασθενείς-πελάτες των ιατρών και των φαρμακευτικών βιομηχανιών. Η σύγχρονη ιατρική δεν είναι πια μια ιατρική, που σχετίζεται μόνο με την υγεία. Όπως και οι φαρμακευτικές εταιρείες, η σύγχρονη ιατρική γίνεται, όλο και περισσότερο, μια επικερδής βιομηχανία ασθένειας, που μπορεί να επιβιώσει μόνο αν εκατομμύρια ασθενείς είναι άρρωστοι. Είναι μια βιομηχανία, που αρνείται να λάβει υπ΄όψη της σημαντικές πτυχές υγείας, όπως πως οι επεξεργασμένες τροφές, οι υπερβολικές θερμίδες, το αλκοόλ, η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας, το στρες, η έκθεσή μας σε χιλιάδες τοξίνες του περιβάλλοντος και των τροφών και η χαμηλή πρόσληψη βιταμινών, μετάλλων και άλλων θρεπτικών συστατικών οδηγούν στις ασθένειες, από τις οποίες υποφέρουμε. Όσο δε συνεχίζει αυτήν την τακτική και τις «ηρωικές» επεμβατικές θεραπείες καταστολής των συμπτωμάτων, θα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις των στατιστικών αιτιών θανάτου και κατά μοιραίο τρόπο θα οδηγηθεί μελλοντικά σε πλήρες αδιέξοδο και αποτυχία, δίνοντας τη θέση της σε άλλες μορφές και συστήματα θεραπείας.

Πρέπει να γνωρίζουμε λοιπόν, ότι επί των ημερών μας, η στρατηγική του marketing των πολύ μεγάλων παραγωγών φαρμάκων, βάζει στόχο από εδώ και πέρα τους υγιείς ανθρώπους με έναν τρόπο «επιθετικό», σε σημείο που όλο και περισσότεροι υγιείς άνθρωποι μεταμορφώνονται τελικά σε αρρώστους. Τα φαρμακευτικά τραστ, μέσα στα πλαίσια της προώθησης, η οποία κυμαίνεται στο αστρονομικό ποσό των 500 τρις δολαρίων, εκμεταλλεύονται τους πιό μύχιους φόβους μας, όπως την αρρώστια και το θάνατο και μας μετατρέπουν σε "ρομποτ"-καταναλωτές και υποχείριά τους. Αν θέλουμε να έχουμε μιά εικόνα γιά το τι στην πραγματικότητα συμβαίνει, δεν έχουμε παρά να προσεγγίσουμε το επίκεντρο αυτού του είδους των πωλήσεων που βρίσκεται στις ΗΠΑ. Έτσι εάν υπολογίσουμε ότι αυτή η χώρα αντιπροσωπεύει το 5% του πληθυσμού της γης, θα δούμε ότι εκεί διαμορφώνεται το 50% της αγοράς των φαρμάκων και πολύ χαρακτηριστικά το κόστος της υγείας σκαρφαλώνει περισσότερο από κάθε άλλο μέρος του κόσμου, κάνοντας μία πρόοδο σχεδόν 100% σε 6 μόλις χρόνια..! Και αυτό συμβαίνει, όχι μόνο γιατί οι τιμές των φαρμάκων ανεβαίνουν, αλλά και γιατί οι γιατροί γράφουν όλο και περισσότερες φαρμακευτικές συνταγές!

ΓΝΩΡΙΣΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΑΣ...

O Δρ Μάνος Δανέζης  (Επίκουρος Καθηγητής Αστροφυσικής, Τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ) μέσα από τα βιβλία του «Το Σύμπαν που Αγάπησα», «Η Κοσμολογία της Νόησης» και «Έτσι βλέπω τον Κόσμο», μας ανοίγει έναν άλλο δρόμο για να κατανοήσουμε τον κόσμο μας...

 

Από τα παιδικά μας χρόνια, πολλές φορές, η κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε και αποκτούμε εμπειρίες, δημιουργεί μέσα μας ένα πλήθος εννοιών και πεποιθήσεων τις οποίες δεν μπορούμε να ορίσουμε επακριβώς και να αποδείξουμε με ένα χειροπιαστό και πρακτικό τρόπο αλλά απλά τις καταλαβαίνουμε διαισθητικά. Κάποια από τα διαισθητικά αυτά υπονοούμενα αφορούν τον τρόπο με τον οποίο ένας πολιτισμός αντιλαμβάνεται κάποιες θεμελιώδεις επιστημονικές έννοιες. Μέσα σ’ αυτές τις έννοιες συγκαταλέγεται και η έννοια της ύλης η οποία ναι μεν είναι διαισθητικά παρούσα παντού γύρω μας, αλλά ωστόσο κανένας μέχρι σήμερα δεν μπόρεσε να της δώσει έναν επιστημονικά αντικειμενικό ορισμό. Όπως λέει και ο καθηγητής φιλοσοφίας Ευτύχης Μπιτσάκης: «H έννοια της ύλης είναι ένα φιλοσοφικό κατηγόρημα και όχι κάτι χειροπιαστό και αντικειμενικά προσδιορισμένο».

Και όμως πάνω σ’ αυτή την μη αντικειμενικά προσδιορισμένη έννοια δομήθηκαν οι θετικές επιστήμες. Όπως είναι φυσικό λοιπόν αν οι απόψεις μας για το τι είναι ύλη αλλάξουν, θα αλλάξει συγχρόνως ολόκληρο το οικοδόμημα των θετικών επιστημών. Αυτή η μεγάλη αλλαγή της επιστημονικής άποψης μας για το τι είναι ύλη έχει συντελεστεί και πάνω σ’ αυτή τη νέα αντίληψη για το τι είναι ύλη έχει στηριχτεί η μεγάλη επιστημονική επανάσταση του 20ου αιώνα. Μια επανάσταση που όταν γίνει γνωστή στο ευρύτερο κοινό είναι σίγουρο ότι θα ανατρέψει την σημερινή κλασική «Ανθρώπινη κοινή λογική».

Ας δούμε λοιπόν τι είναι αυτό που η ψευδαίσθηση των ανθρώπινων αισθήσεών μας ονομάζει και αντιλαμβάνεται ως ύλη.

Η κλασσική έννοια της Ύλης

Αρχικά η αντίληψη μας για το τι είναι ύλη υπήρξε πολύ πρακτική, εφόσον με τον όρο αυτόν περιγράφονταν τα φυσικά αντικείμενα τα οποία είχαν την δυνατότητα να τα επεξεργάζονται οι τεχνίτες και οι καλλιτέχνες.

Ύλη ήταν αυτό που μπορούσα να βλέπω, να ακουμπάω, να σμιλεύω και να χρησιμοποιώ για τις καθημερινές μου ανάγκες. Ύλη ήταν ένα βουνό, ένα λουλούδι, ένα τραπέζι, ένα σύννεφο, το σώμα ενός ανθρώπου, το νερό που κυλάει στο ποτάμι. Μπορούσαμε να υποδείξουμε άπειρα υλικά αντικείμενα και να συμφωνήσουμε όλοι για την υλικότητά τους όμως λίγοι συνειδητοποιούσαν ότι κανένας δεν μπορούσε να δώσει έναν αντικειμενικό ορισμό του τι είναι ύλη. Η ύλη είχε γνωστές και υπολογιζόμενες ιδιότητες, είχε όρια καθορισμένα, χρώμα, βάρος, σκληρότητα δεν είχε όμως έναν επιστημονικά αντικειμενικό ορισμό. Οριζόταν μόνο έμμεσα μέσω των ιδιοτήτων που γίνονταν αντιληπτές από τις ανθρώπινες αισθήσεις και τα όργανα μέτρησης.

Με βάση αυτές τις αντιλήψεις συγκροτήθηκε το οικοδόμημα των θετικών επιστημών στη δύση αλλά και ένα σύνολο φιλοσοφικών ρευμάτων τα οποία με ένα κοινό όνομα ονομάζουμε υλιστικά. Ολόκληρο δηλαδή το οικοδόμημα της επιστήμης και της τεχνολογίας στηρίχθηκε πάνω σε ένα φιλοσοφικό κατηγόρημα και όχι σε κάτι πρακτικά καθορισμένο. Έτσι η ύλη αποτέλεσε μία από τις πιο θεμελιώδεις έννοιες του Διαλεκτικού Yλισμού, του φιλοσοφικού συστήματος που θεμελίωσε ο Kάρολος Mαρξ. H ύλη στον Mαρξισμό αντιπροσωπεύει την αντικειμενική πραγματικότητα, η οποία είναι διάφορη και ανεξάρτητη από την ανθρώπινη συνείδηση.

Η Ύλη της Ατομικής Φυσικής και των Στοιχειωδών Σωματιδίων

Οι ιδέες για το τι είναι ύλη άλλαξαν ριζικά τον εικοστό αιώνα μετά την ανάπτυξη της ατομικής φυσικής και της φυσικής των στοιχειωδών σωματιδίων. Ήταν η εποχή που μάθαμε ότι αυτό που ονομάζαμε ύλη, δεν είναι συνεχές, αλλά αποτελείται από επιμέρους δομικά συστατικά, τα ηλεκτρόνια, τα πρωτόνια και τα νετρόνια.

Mε την πάροδο όμως του χρόνου ανακαλύφθηκε ότι οι δομικοί λίθοι του υλικού κόσμου δεν ήταν τα πρωτόνια ή τα νετρόνια. Ως βάση της δημιουργίας των υποατομικών συστατικών μπορούσαμε να διακρίνουμε νέες ομάδες μικρότερων σωματιδίων, που ονομάστηκαν στοιχειώδη σωμάτια. Τα στοιχειώδη αυτά σωμάτια ονομάστηκαν φερμιόνια και χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες τα κουάρκς και τα λεπτόνια. Tα κουάρκς είναι έξι τον αριθμό και φέρουν τις ονομασίες: «επάνω, κάτω, γοητευτικό ή μαγευτικό, παράξενο (ή παράδοξο), κορυφή ή αληθινό, πυθμένας ή όμορφο». Tα έξι λεπτόνια φέρουν τις ονομασίες ηλεκτρόνιο, νετρίνο ηλεκτρονίου ή ηλεκτρονικό νετρίνο, μιόνιο, νετρίνο μιονίου ή μιονικό νετρίνο, ταυ ή τ-λεπτόνιο και τ-νετρίνο ή νετρίνο ταυ.

Σήμερα πλέον διατυπώνεται η άποψη ότι δεν έχουμε φτάσει ακόμα στην ουσιαστική δομική ρίζα της ύλης και ότι και τα στοιχειώδη σωμάτια θα πρέπει και αυτά να δημιουργούνται από ένα άγνωστο ακόμα πρωταρχικό και μοναδικό δομικό συστατικό, το οποίο ίσως είναι η βάση της συμπαντικής δημιουργίας. Αυτό το οποίο θα πρέπει να σημειώσουμε είναι το γεγονός ότι τελικά τα στοιχειώδη σωμάτια δεν είναι τίποτα άλλο από ρεύματα ενέργειας το οποίο ξεχύνεται έξω και πέρα από αυτό που ονομάζουμε αισθητό όριο των αντικειμένων.

Η Ύλη στη Θεωρία της Σχετικότητας

Η Θεωρία της Σχετικότητας έφερε μιαν επανάσταση στις ιδέες μας για το τι είναι ύλη. H ύλη πλέον σύμφωνα με πολλούς ερευνητές είναι ένα πύκνωμα κάποιου ενεργειακού ρεύματος, ως εκ τούτου αποτελεί μια μορφή ενέργειας.

Στο πλαίσιο του χωρόχρονου του Aϊνστάιν η ύλη δεν αποτελεί μια ξεχωριστή οντότητα, αλλά είναι απλώς μια ιδιομορφία του πεδίου. Ειδικότερα η πυκνότητα κάθε υλικού ταυτίζεται ως έννοια με μια καμπυλότητα του μαθηματικού χώρου, και εκφράζεται με έναν καθαρό αριθμό, έναν αριθμό δηλαδή χωρίς μονάδες μέτρησης. Έτσι το στοιχειώδες σωμάτιο για τον σπουδαίο φυσικό είναι ένα είδος στροβίλου, που μεταδίδεται μέσα στο πεδίο και έχει την ιδιότητα κάτω από κάποιες συνθήκες να αυξάνει η να μειώνει την ταχύτητα στροβιλισμού του. Επειδή όμως η έννοια της ταχύτητας συνδέεται άμεσα με την έννοια της καμπυλότητας, η μεταβολή του στροβιλισμού δεν αποτελεί παρα μια μεταβολή της καμπυλότητας του χώρου.

Το σωματίδιο στρόβιλος θα πρέπει να παρουσιάζει σφαιρική συμμετρία. Ουσιαστικά μιλάμε για έναν τετραδιάστατο μη Ευκλείδειο άρα και μη αισθητό σφαιρικό στρόβιλο. Η ανθρώπινη πρακτική λογική θα μπορούσε να αντιληφθεί έναν τέτοιο περίεργο σφαιρικό στρόβιλο σαν μια απειρία κλασικών κωνικών στροβίλων, προσανατολισμένων προς όλες τις διευθύνσεις, με κοινή όμως κορυφή. Έτσι αυτό το οποίο εμείς ανιχνεύουμε μέσω των οργάνων μας σαν στοιχειώδες σωμάτιο δεν είναι παρά η προβολική σκιά αυτού του μη αισθητού σφαιρικού στροβίλου πάνω στον τρισδιάστατο Ευκλείδειο χώρο (χώρος Μινκόφσκι) που μπορεί να γίνεται αντιληπτός από τις αισθήσεις μας.

Τελικά σύμφωνα με τη Θεωρία της Σχετικότητας το Σύμπαν, είναι μια ενιαία μη αισθητή οντότητα η οποία διατρέχεται από μη αισθητούς σφαιρικούς στροβίλους πυκνότητας (καμπυλότητας). Οι προβολές αυτών των στροβίλων στον τρισδιάστατο Ευκλείδειο χώρο των αισθήσεών μας γίνεται αντιληπτή από τις ανθρώπινες αισθήσεις ως υλική αντικειμενική πραγματικότητα. Αυτή την νέα άποψη για το τι είναι ύλη εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο ο Tσάρλς Mιούζες στο βιβλίο του «Συνείδηση και πραγματικότητα». Όπως αναφέρει: «…ένα δέντρο, ένα τραπέζι, ένα σύννεφο, μια πέτρα. Όλα αυτά διαλύονται από την επιστήμη του εικοστού αιώνα σε κάτι που συνίσταται από το ίδιο υλικό. Aυτό το κάτι είναι ένα συνονθύλευμα στροβιλιζόμενων σωματιδίων που υπακούουν στους νόμους της κβαντικής φυσικής. Tούτο σημαίνει ότι όλα τα αντικείμενα που μπορούμε να παρατηρήσουμε είναι τρισδιάστατες εικόνες που σχηματίζονται από κύματα, στάσιμα ή κινούμενα κάτω από την επίδραση ηλεκτρομαγνητικών και πυρηνικών διαδικασιών».

Ενδιαφέρουσες όμως είναι οι απόψεις του Gaston Bachelard περί της ουσίας της έννοιας «ύλη» όπως αυτές παρουσιάζονται στο έργο του «Το νέο Επιστημονικό Πνεύμα». Γράφει ο πολύ γνωστός αυτός Φυσικός: «Ποια από τα φαινομενικά γνωρίσματα της ύλης θα θεωρηθούν σημαντικότερα; Μα βέβαια αυτά που αφορούν την ενέργειά της. Η ύλη πρέπει πριν από όλα να αντιμετωπίζεται ως ένας ενεργειακός μετασχηματιστής, ως μία πηγή ενέργειας. Μια ολόκληρη επιστημονική σχολή ισχυρίζεται άλλωστε πως η έννοια ύλη της είναι περιττή. …Έτσι η μελέτη της ενέργειας προκαλεί, πιστεύω, μίαν κατάργηση του υλισμού. Θα έλθει η ώρα όταν θα μπορούμε να μιλάμε αντί για ύλη για αφηρημένη διάταξη ενέργειας, για ένα σχηματισμό χωρίς σχήμα».

Η ανακάλυψη της Αντιύλης

Ο Φυσικός Κόσμος φαινόταν αρκετά τακτικά φτιαγμένος από λεπτόνια και κουάρκς όταν το 1929 ο Άγγλος θεωρητικός φυσικός P. A. Dirac, λύνοντας τις μαθηματικές εξισώσεις του πρόβλεψε την ύπαρξη ενός αγνώστου μέχρι τότε σωματιδίου το οποίο ήταν σαν κατοπτρικό είδωλο του ηλεκτρονίου. Ενώ δηλαδή το ηλεκτρόνιο ήταν αρνητικά φορτισμένο, το νέο αυτό σωμάτιο ήταν θετικά φορτισμένο. Tο σωμάτιο αυτό ονομάστηκε ποζιτρόνιο (ή θετικό ηλεκτρόνιο), μολονότι θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε αντιηλεκτρόνιο. Βέβαια, ήταν πάρα πολλοί οι διαπρεπείς επιστήμονες εκείνης της εποχής που χλεύασαν τον Dirac. Όμως το 1932, ο C. Anderson, μπόρεσε να επιβεβαιώσει και πειραματικά την ύπαρξη ποζιτρονίων που θεμελίωσε την έννοια της αντιύλης. Από εδώ και πέρα οι εξελίξεις ήταν καταιγιστικές αφού το 1955 ανακαλύφθηκε το αντιπρωτόνιο και το φθινόπωρο του 1956 το αντινετρόνιο.

Από τότε, είναι κοινή η πεποίθηση μεταξύ των θεωρητικών φυσικών ότι για κάθε σωμάτιο της ύλης που υπήρχε στο Σύμπαν ή παραγόταν τεχνητά, υπήρχε και το αντισωμάτιό του, συνεπώς στην ύλη αντιστοιχούσε μια άλλη κατοπτρική ύλη με περίεργες ιδιότητες, η αντιύλη. H ανακάλυψη του ποζιτρονίου, αντιπρωτονίου και αντινετρονίου δημιούργησε στην επιστημονική κοινότητα μια σειρά ερωτημάτων. H βασική ερώτηση ήταν: «Εφόσον υπάρχουν τα αντίστοιχα αντισωμάτια, γιατί να μην είναι δυνατή η συγκρότηση αντιστοιχείων, όπως αντιυδρογόνου, αντιηλίου κ.ά., και γενικότερα αντιύλης;»

Bεβαίως εξαρχής ήταν γνωστό ότι δεν μπορεί να συνυπάρχει ύλη και αντιύλη, αφού η σύγκρουση σωματίου με το αντισωμάτιό του επιφέρει τον εκμηδενισμό της μάζας τους και τη μετατροπή της σε τεράστια ποσά ενέργειας. Και στο πρόβλημα αυτό δόθηκε απάντηση όταν το 1995, ο καθηγητής Walter Oelert και οι συνεργάτες του κατόρθωσαν να παρασκευάσουν για πρώτη φορά αντιυδρογόνο. Ήταν η πειραματική επιβεβαίωση της αντίστοιχης θεωρίας.

Για ιστορικούς λόγους, αναφέρουμε την άποψη του M. Goldhaber γύρω από το πώς δημιουργήθηκαν αρχικά τα σύμπαντα ύλης και αντιύλης. O Goldhaber, αντί του αρχικού υπερατόμου τού Lemaitre υποστήριξε την άποψη ότι πρωταρχικά υπήρχε ένα μοναδικό υπερσωμάτιο, το universon. To υπερσωμάτιο αυτό διαιρέθηκε αμέσως σε δύο σωματίδια, το cosmon και το anticosmon. Από τα δύο σωματίδια ξεπήδησε αντίστοιχα ο γνωστός μας αισθητός κόσμος της αισθητής ύλης και ο αντικόσμος της αντιύλης, που είναι μη αισθητός και παρατηρήσιμος.

Για το θέμα της αντιύλης, ο αείμνηστος καθηγητής Aστρονομίας του Πανεπιστημίου Aθηνών Δημήτριος Kωτσάκης έγραφε σε άρθρο του το 1963: «O κόσμος της αντιύλης θα πρέπει να έχει τα κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα του δικού μας κόσμου. Aν υπάρχουν λογικά όντα, υλικώς θα αποτελούνται από αντιύλη, η μορφή όμως του κόσμου και η έρευνά της από αυτά θα ακολουθεί την πορεία την οποία ακολουθούν οι πειραματικοί και θεωρητικοί επιστήμονες του δικού μας κόσμου, εφόσον θα βρίσκονται στο αυτό σημείο προόδου και πολιτισμού».

Η Ύλη στην Αρχαία Ελληνική Γραμματεία

Όμως το ότι η έννοια της ύλης δεν είναι κάτι το απτό και αντικειμενικά ορισμένο αλλά έξω από την εποπτεία των ανθρώπινων αισθήσεων, το διατύπωσαν πρώτοι οι αρχαίοι Έλληνες της κλασικής περιόδου. Ο Αναξίμανδρος θεωρεί ότι αρχικά υπήρχε μια πρωταρχική υλική ουσία, έξω από την εποπτεία των ανθρώπινων αισθήσεων η οποία ήταν αθάνατη, και ανώλεθρη. Από την ουσία αυτή δημιουργείται η υλική αντικειμενική πραγματικότητα η οποία αφού διατρέξει έναν κύκλο ζωής επιστρέφει σ’ αυτήν. Την πρωταρχική αυτή ουσία την ταύτισε με την έννοια του απείρου. Ο Πλάτωνας δίδασκε ότι αρχικά υπήρχε μια πρωταρχική αγαθοποιός ουσία η οποία δεν ήταν δυνατόν να γίνει αντιληπτή από τις ανθρώπινες αισθήσεις παρά μόνο από τον Νου. Την ουσία αυτή την ονόμασε Πρώτη Ιδέα η οποία εκδηλώνεται πρωτογενώς μέσα σε έναν μη αισθητό αλλά νοητικά προσεγγίσιμο Κόσμο των Ιδεών. Από αυτήν την Πρώτη Ιδέα μέσω κάποιων αιτίων γεννήθηκε η εμπειρική και αντικειμενικά προσεγγίσιμη από τις ανθρώπινες αισθήσεις ύλη. Τέλος η ύλη κατά τον Αριστοτέλη ήταν κάτι διάφορο από την πραγματωμένη και αισθητή μορφή του κάθε αντικειμένου και αποτελούσε το ακαθόριστο και μη αισθητό στοιχείο που ενυπάρχει δυνάμει μέσα του

Τι είναι λοιπόν αυτό που οι αισθήσεις μας αντιλαμβάνονται σαν υλική πραγματικότητα; Κάθε τι γύρω μας το οποίο ονομάζουμε υλικό αντικείμενο δεν είναι τίποτα άλλο από έναν ωκεανό στροβιλιζόμενης μη αισθητής ενέργειας η οποία ξεχύνεται πέρα από τα όρια του σχήματός του μέχρι το άπειρο. Η ενέργεια αυτή ενώνεται και μπλέκεται με την ενέργεια όλων των σωμάτων του σύμπαντος δημιουργώντας μια ενιαία και αδιάσπαστη ενότητα. Τα όρια των υλικών αντικειμένων που τα διακρίνουν μεταξύ τους, το χρώμα τους, η σκληρότητά τους, η γεύση τους δεν είναι παρά κατασκευάσματα των ατελών αισθήσεών μας. Μια πλάνη των αισθήσεων. Το Σύμπαν κι εμείς είμαστε ένα. Ευτυχισμένες οι γενιές που θα νιώσουν με την ψυχή και το Νου αυτή την ενότητα. Μια ενότητα Ειρήνης, Γαλήνης και συμπαντικής Αγάπης.

Ο ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ "ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΡΙΖΕΣ" ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΤΑ ΑΝΤΙΟΞΕΙΔΩΤΙΚΑ

Γνωρίστε τον μεγάλο καταστροφέα μας, τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου και μάθετε για τα αντιοξειδωτικά, που θα σας προστατεύσουν από αυτές...

 

Το οξυγόνο είναι το στοιχείο αυτό, που από την ώρα που γεννιόμαστε, μας κρατά στην ζωή, αλλά ταυτόχρονα είναι και αυτό που μας φθείρει συνεχώς, μέχρι του σημείου που κάποτε θα κλείσουμε τον κύκλο μας και θα πάψουμε να υπάρχουμε. Όταν λοιπόν το οξυγόνο ενώνεται χημικά με τις τροφές μέσα στα κύτταρα του σώματος για να πάρουμε ενέργεια, προκύπτουν ορισμένα μόρια που βλάπτουν την υγεία μας και φθείρουν τον οργανισμό μας. Έτσι το 2-4% του οξυγόνου που καταναλώνουμε μετατρέπεται σε δραστικά μόρια που ονομάζονται ελεύθερες ρίζες ή οξειδωτικά. Οι ελεύθερες ρίζες (free radicals) είναι άτομα ή μόρια που έχουν ένα αζευγάρωτο ηλεκτρόνιο στην εξωτερική τους στοιβάδα. Αυτό κάνει τις ελεύθερες ρίζες να κινητοποιούνται για να αρπάξουν το ηλεκτρόνιο που τους λείπει από οποιοδήποτε άλλο μόριο μπορούν.

Τι είναι οι ελεύθερες ρίζες

Αυτά τα μόρια «πειρατές» του οργανισμού, που παράγονται από κάθε κύτταρο μέσα στο σώμα μας, κατά δεκάδες χιλιάδες κάθε μέρα, επιτίθενται σε οποιοδήποτε συστατικό των κυττάρων βρίσκεται κοντά τους και κυρίως αυτά που δέχονται μεγαλύτερη επίθεση από τις ελεύθερες ρίζες είναι οι πρωτεΐνες, το DNA και η μεμβράνη που περιβάλλει τα κύτταρα. Kατηγορούνται, και όχι άδικα, για τα περισσότερα σύχρονα δεινά της υγείας του ανθρώπου, όπως το γήρας, ο καρκίνος, οι καρδιοπάθειες, η νόσος Alzheimer κ.ά. και αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι, ότι οι ελεύθερες ρίζες αποτελούν το τίμημα που πληρώνουμε ζώντας σε ένα περιβάλλον με οξυγόνο, όντας το αποτέλεσμα της αντίδρασης του οξυγόνου με διάφορα μόρια του σώματός μας. Πολλές δραστηριότητες στο σύγχρονο περιβάλλον όπως η ρύπανση, το κάπνισμα, η ακτινοβολία, τα αεροπορικά ταξίδια, η παχυσαρκία και οι τοξικές τροφές αυξάνουν την παραγωγή των ελευθέρων ριζών και την πιθανότητα πρόκλησης βλαβών στο σώμα μας. Η βλάβη που προκαλείται από τις ελεύθερες ρίζες είναι μια διαδικασία οξείδωσης, ανάλογη της οξείδωσης του σιδήρου (σκουριά) μετά από την επαφή του με οξυγόνο. Πώς συμβαίνουν όμως όλα αυτά; Το σωματίδιο της ύλης που αποκαλείται άτομο αποτελείται από ένα πυρήνα ο οποίος περιβάλλεται από ηλεκτρόνια. Σχεδόν όλα τα ηλεκτρόνια βρίσκονται ανά ζεύγη. Αν ένα ηλεκτρόνιο ενός ζεύγους που βρίσκεται στην εξωτερική στοιβάδα χαθεί, το άτομο κινητοποιείται για να το ξανακερδίσει. Ελεύθερες ρίζες ονομάζονται τα άτομα ή τα μόρια που έχουν αζευγάρωτα ηλεκτρόνια. Σ’ αυτή την κατάσταση προσπαθούν να πάρουν το ηλεκτρόνιο που τους λείπει αντιδρώντας χημικά με άλλα μόρια ή άτομα. Η κλοπή ηλεκτρονίων ονομάζεται οξείδωση κι' όταν συμβαίνει μέσα στο σώμα μπορεί να επιφέρει σοβαρές βλάβες στην υγεία, σε σημείο που σήμερα οι ελεύθερες ρίζες είναι οι ουσίες αυτές, που ενοχοποιούνται για τη γήρανση, την καρδιοπάθεια, τον καρκίνο και άλλες χρόνιες ασθένειες. Μέσα στο σώμα, οι ελεύθερες ρίζες μπορούν να αρπάζουν ηλεκτρόνια από την μεμβράνη ενός κυττάρου ανοίγοντας έτσι το δρόμο προς την καταστροφή του. Η καταστροφή αυτή συμβαίνει κυρίως, γιατί η επίδραση των ελευθέρων ριζών στα βιολογικά συστήματα του κυττάρου είναι καταστροφική και συνίσταται, κυρίως στην υπεροξείδωση των λιπών (ιδιαίτερα των πολυακόρεστων λιπαρών οξέων) και των πρωτεϊνών, αλλά και του κυτταρικού DNA, με αποτέλεσμα την καταστροφή των κυτταρικών μεμβρανών και την απενεργοποίηση των πρωτεϊνικών ενζύμων του κυττάρου. Οι ειδικοί υπολογίζουν ότι κάθε κύτταρο που έχουμε δέχεται 10.000 επιθέσεις από ελεύθερες ρίζες μέσα σε μια μέρα. Η σοβαρότερη βλάβη που μπορούν να προκαλέσουν είναι στα μιτοχόνδρια, τις μικροσκοπικές δομές που βρίσκονται στα κύτταρά μας και παράγουν ενέργεια. Τα μιτοχόνδρια περιέχουν το μόριο του DNA όπως και ο πυρήνας του κυττάρου. Όμως το μιτοχονδριακό DNA δεν είναι καλά προστατευμένο. Είναι ευάλωτο στις επιθέσεις των ελεύθερων ριζών, που μπορεί εξ αιτίας τους να καταστραφεί και δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι είναι πιθανό το χρονικό διάστημα της ζωής ενός ατόμου να καθορίζεται κυρίως από τον ρυθμό καταστροφής των μιτοχονδρίων που επιφέρουν οι ελεύθερες ρίζες. Έτσι, γενικώς μπορούμε να πούμε, ότι με τους μηχανισμούς αυτούς δράσης τους, οι ελεύθερες ρίζες μπορούν να καταστρέψουν τα λιπίδια των κυτταρικών μεμβρανών ανοίγοντας το δρόμο για την καταστροφή των κυττάρων και συνεπώς την επιτάχυνση της φθοράς του οργανισμού, ή και να αλλοιώσουν το μόριο του DNA του κυττάρου προκαλώντας τελικώς καρκίνο.

Το οξειδωτικό στρες

Όταν μέσα στα μιτοχόνδρια των κυττάρων, το οξυγόνο αντιδρά χημικά με ορισμένα μόρια των τροφών για να παραχθεί ενέργεια, ένα μέρος του οξυγόνου από αυτό που εισπνέουμε, όπως ήδη είπαμε, μετατρέπεται σε ελεύθερες ρίζες. Αρχικά προκύπτει το υπεροξείδιο που σαν βίαιος ψυχοπαθής καταστρέφει διάφορα μόρια μέσα στα κύτταρα. Το υπεροξείδιο γεννά με τη σειρά του την ελεύθερη ρίζα του υδροξυλίου, ένα μεγάλο βάνδαλο που επιτίθεται κυριολεκτικά σε οτιδήποτε βρει μπροστά του.Ιδιαιτέρως καταστροφικό είναι και το μονοξείδιο του αζώτου που από τη μία πλευρά είναι απαραίτητο γιατί προκαλεί χαλάρωση των αγγείων και από την άλλη κάνει ζημιά όταν παράγεται σε υπερβολική ποσότητα. Η παραγωγή πολλών ελευθέρων ριζών για μεγάλο χρονικό διάστημα, δημιουργεί στο σώμα ένα στρες που ονομάζεται οξειδωτικό στρες και συμβάλει στην εμφάνιση διαφόρων ασθενειών. Η σοβαρότερη ζημιά που μπορούν να κάνουν οι ελεύθερες ρίζες είναι στο μόριο του DNA. Περίπου 30.000 γονίδια, δηλαδή κομμάτια του DNA, δίνουν εντολές για την παραγωγή των πρωτεϊνών. Αν τα γονίδια αλλοιωθούν από επιθέσεις των ελευθέρων ριζών, δεν μπορούν να φτιάξουν σωστά τα ένζυμα, τις ορμόνες και τα αντισώματα. Η αλλοίωση των γονιδίων εμφανίζεται κατά στη διαίρεση του κυττάρου. Το κύτταρο-απόγονος δεν είναι πανομοιότυπος με τον γεννήτορα. Συμβαίνει όπως με τη φωτοτυπία της φωτοτυπίας όπου η τελευταία είναι πάντα χειρότερη από την προηγούμενη κι αυτό οδηγεί στη γήρανση. Ένας λόγος γι’ αυτό είναι ότι οι ελεύθερες ρίζες παραμορφώνουν τα γονίδια που ευθύνονται για την αντιγραφή των κυττάρων. Αν το μόριο του DNA ενός κυττάρου δεν αντιγραφεί σωστά, μπορεί το κύτταρο αυτό, που υφίσταται αυτήν την βλάβη, να γίνει και καρκινικό. Έτσι μπορούμε να πούμε γενικά, ότι η οξειδωτική καταστροφή («οξειδωτικό στρες»), των βιομορίων (πρωτεΐνες, κυτταρικές μεμβράνες, DNA) από τις ελεύθερες ρίζες αυξάνεται παράλληλα με την αύξηση της ηλικίας και θεωρείται ότι αποτελεί έναν από τους κυριότερους παράγοντες της διαδικασίας της γήρανσης καθώς και πλήθος εκφυλιστικών παθήσεων, όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα, ο διαβήτης, η νόσος Alzheimer, η σκλήρυνση κατά πλάκας κ.α.

Καταστάσεις που αυξάνεται η παραγωγή ελευθέρων ριζών

Η πλειονότητα των ελευθέρων ριζών παράγεται από τον ίδιο τον οργανισμό μας, όταν:
•Υπάρχει αυξημένη ανάγκη για αποτοξίνωση (π.χ. υπερβολική έκθεση του οργανισμού σε τοξικές ουσίες).
•Υπάρχει αυξημένη παραγωγή ενέργειας (υπερβολική κατανάλωση θερμίδων και ιδιαίτερα λίπους).
•Υπάρχει παρατεταμένη ανοσολογική απάντηση.
•Υπάρχει αυξημένη παραγωγή στεροειδών (π.χ. σε καταστάσεις στρες, όπως η έντονη φυσική δραστηριότητα, εφηβεία, διαταραχές εμμήνου ρύσεως κ.α.).
•Μετά από έκθεση του οργανισμού σε συντηρητικά τροφίμων, και μολυσματικούς περιβαλλοντικούς παράγοντες (π.χ. καπνός τσιγάρου, ρύποι που μολύνουν την ατμόσφαιρα).
•Κατά την έκθεση σε ακτινοβολία (π.χ. υπεριώδης ακτινοβολία UV).
•Κατά την αυτοοξείδωση διαφόρων χημικών ουσιών και βιομορίων (π.χ. πολυακόρεστα λιπαρά οξέα).
•Κατά την λιπιδική υπεροξείδωση (δηλ. επίδραση ελευθέρων ριζών επί των λιπιδίων που υπάρχουν στις μεμβράνες των κυττάρων, και ιδιαίτερα των πολυακόρεστων, με αποτέλεσμα τον σχηματισμό υπεροξειδίων).
•Σε αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ.


Ενδογενή αντιοξειδωτικά (αυτά που παράγονται στον οργανισμό)

Ένας λόγος που ο άνθρωπος είναι από τα μακροβιότερα ζώα είναι ότι παράγει υψηλά επίπεδα αντιοξειδωτικών ενζύμων τα οποία εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες που παράγονται στο σώμα. Στην πρώτη γραμμή άμυνας, το ανθρώπινο σώμα παράγει πέντε ισχυρά αντιοξειδωτικά ένζυμα: την σουπεροξειδική δισμουτάση (SOD), τη γλουταθειόνη, την καταλάση, την μελατονίνη και το συνένζυμο Q10. Το ένζυμο της σουπεροξειδικής δισμουτάσης διασπά την υπεροξειδική ελεύθερη ρίζα που παράγεται εν αφθονία στα μιτοχόνδρια. Έτσι η υπεροξειδική ελεύθερη ρίζα διασπάται σε οξυγόνο και υπεροξείδιο του υδρογόνου. Το πρόβλημα όμως είναι ότι ο υπεροξείδιο του υδρογόνου ενώνεται χημικά με μια άλλη υπεροξειδική ελεύθερη ρίζα και δημιουργείται το υδροξύλιο το οποίο προκαλεί ένα πραγματικό βανδαλισμό στα κύτταρα του σώματος. Το σώμα βέβαια διαθέτει την καταλάση η οποία εξουδετερώνει το υπεροξείδιο του υδρογόνου αλλά δυστυχώς λειτουργεί μόνο στα υδάτινα μέρη, μέσα κι έξω από τα κύτταρα, κι όχι στις κυτταρικές μεμβράνες που αποτελούνται από λίπος. Στις μεμβράνες των κυττάρων αναλαμβάνει δράση η γλουταθειόνη η οποία περιπολεί μεταξύ των κυττάρων και εξουδετερώνει το υπεροξείδιο του υδρογόνου. Παρ' όλα αυτά όμως, κάποια ποσότητα υδροξυλίου διαφεύγει κάτι που είναι καταστρεπτικό για τους λιπώδεις ιστούς και ιδιαίτερα για τον εγκέφαλο ο οποίος αποτελείται κατά 50% από λίπος. Τελικά το υδροξύλιο μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνο από τη μελατονίνη, μια ορμόνη που εκκρίνεται από τον αδένα της επίφυσης. Η μελατονίνη ρυθμίζει το ρολόι του ύπνου αλλά είναι συγχρόνως και ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό, 10 φορές ισχυρότερο από την γλουταθειόνη.
Δεν πρέπει να παραλείψουμε να πούμε ότι το συνένζυμο Q10 είναι άκρως απαραίτητο για το σώμα. Χωρίς αυτό, απλά δεν μπορεί να παραχθεί ενέργεια. Πρόκειται για ένα λιποδιαλυτό μόριο που συχνάζει στις μεμβράνες των μιτοχονδρίων και εκκαθαρίζει τις σουπεροξειδικές ρίζες. Έχουμε τη μέγιστη παραγωγή σε συνένζυμο Q10 στην ηλικία των 20 ετών, ενώ στα 80 μας παράγουμε κατά 40% λιγότερη ποσότητα. Πρέπει να ξέρετε ότι αν παίρνετε στατίνες για τη μείωση της χοληστερόλης η παραγωγή του συνενζύμου Q10 είναι αρκετά μειωμένη. Μια μελέτη έδειξε ότι το 75% των καρδιοπαθών είχαν σοβαρή έλλειψη σε συνένζυμο Q10. Και επίσης πρέπει να γνωρίζετε ότι για να κατασκευάσει το σώμα το συνένζυμο Q10 απαιτούνται οι βιταμίνες B6, B12, η νιασίνη και το φολικό οξύ.
Έτσι γενικώς είναι εμφανές, ότι για να αναστείλουμε, κατά το δυνατόν, την πορεία μας προς την φθορά και τον θάνατο και να να έχουμε καλή υγεία, είναι ιδιαίτερα χρήσιμο πολλές φορές να παίρνουμε και εξωγενώς τέτοιες αντιοξειδωτικές ουσίες, τις οποίες μπορούμε, σε γενικές γραμμές, να δούμε παρακάτω.


Εξωγενή αντιοξειδωτικά (αυτά που παίρνουμε με την διατροφή)

Όσο πιο πολλές καύσεις κάνουμε, και άρα περισσότερο οξυγόνο χρησιμοποιούμε τόσο μεγαλύτερη ανάγκη έχουμε από αντιοξειδωτική προστασία. Όλα τα κύτταρα χρειάζονται προστασία από τις ελεύθερες ρίζες και περισσότερο ο εγκέφαλος που παρότι ζυγίζει μόνο το 2% του βάρους μας χρησιμοποιεί το 20% του οξυγόνου που εισπνέουμε. Ο οργανισμός, όπως είδαμε, παράγει αντιοξειδωτικα ένζυμα που εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες αλλά με την ηλικία η ποσότητα αυτών των ενζύμων μειώνεται. Χρειάζεται λοιπόν να παίρνουμε από τη διατροφή αντιοξειδωτικά μόρια τα οποία παρέχουν εύκολα τα ηλεκτρόνια στις ελεύθερες ρίζες.

Στην κατηγορία αυτή των αντιοξειδωτικών περιλαμβάνονται τα εξής:
·       Βιταμίνες (A, C, E, B1, B2, B5, B6, ινοσιτόλη)
·    Καροτενοειδή και χρωστικές (β-καροτένιο, λυκοπένιο, λουτεΐνη, κρυπτοξανθίνη, καθαξανθίνη, χλωροφύλλη, κ.α.)
·       Αμινοξέα (κυστεΐνη, κυστίνη, ταυρίνη, τυροσίνη)
·    Φυτοχημικά: καροτενοειδή,  ινδόλες, λιγνάνες, διαλλυλικά παράγωγα, φαινόλες, φλαβονοειδή, ισοφλαβόνες, λιμονένιο, λυκοπένιο), πολυφαινόλες (ανθοκυανιδίνες, κατεχίνες, ρεσβερατρόλη)
·       Λιπίδια (συζευγμένο λινολεϊκό οξύ - CLA)
·       Σελήνιο
·       Κιτρικό οξύ, ουρικό οξύ, φυτικό οξύ
·       Κινόνες (συνένζυμο Q10)

Ας δούμε όμως αναλυτικά, σε ποια τρόφιμα εμπεριέχονται τα παραπάνω αντιοξειδωτικά, στην παρακάτω λίστα.
Βιταμίνη Α: Λαχανικά με έντονο χρώμα, μουρουνέλαιο, συκώτι, νεφρά, κρόκος αυγού, βερίκοκα, ροδάκινα.

Βιταμίνη Ε: Φυτικά έλαια, ηλιόσποροι, φύτρο σιταριού, πράσινα φυλλώδη λαχανικά, ξηροί καρποί, κρόκος αυγού.
Βιταμίνη C: Ασερόλα, ακτινίδια, εσπεριδοειδή, πεπόνι, ανανάς, φράουλες, ντομάτες, πιπεριές, πατάτες, πράσινα φυλλώδη λαχανικά, λάχανο.
Βιταμίνη Β1: Συκώτι χοιρινό, κρέας, όσπρια, ολικής άλεσης δημητριακά και ψωμί, φύτρο σιταριού, πατάτα.
Βιταμίνη Β2: Γαλακτοκομικά προϊόντα, εντόσθια, πράσινα φυλλώδη λαχανικά, αυγό.
Βιταμίνη Β5 ή παντοθενικό οξύ: Όλα τα φυτικά και ζωικά τρόφιμα με καλύτερες πηγές τα: αυγό, συκώτι, νεφρά, σολομό, μαγιά.
Βιταμίνη Β6 ή πυριδοξίνη: Χοιρινό, δημητριακά και φύτρα, γάλα, κρόκος αυγού, βρώμη, όσπρια, κρέας.
Ινοσιτόλη: Δημητριακά, λαχανικά, φρούτα, όσπρια, ξηροί καρποί, εντόσθια: συκώτι, καρδιά.
Σελήνιο: Φιστίκια, κάσιους, καρύδια, ηλιόσποροι, ρύζι, αυγό, ψάρια: πχ: τόνος, μπακαλιάρος, θαλασσινά: πχ: γαρίδες,  κοτόπουλο, κρέας και εντόσθια (καρδιά και νεφρά).
Καροτενοειδή: Πορτοκάλια, καρότα, ντομάτες, φύλλα, πιπεριές, παπάγια,  καλαμπόκι, σολομό, γαρίδες, αστακό, φύκη.
Λυκοπένιο: Ντομάτα, καρπούζι, ροζ γκρέιπφρουτ, παπάγια, βερίκοκα.
Λουτεΐνη: Πράσινα λαχανικά: σπανάκι, μπρόκολο, λάχανο, καλαμπόκι, κρόκος αυγού, και φρούτα.
Ινδόλες: Μπρόκολο, λάχανο, κουνουπίδι
Διαλλυλικά παράγωγα: Σκόρδο, πράσο, κρεμμύδι, βολβοί.
Συνένζυμο Q10: Έλαια ψαριών, ψάρια, κρέας, ξηροί καρποί.
Φαινόλες και φλαβονοειδή: Μαϊντανός, καρότα, εσπεριδοειδή, μπρόκολο, λάχανο, αγγούρι, κολοκύθι, ντομάτα, πιπεριές, προϊόντα σόγιας, μούρα, πατάτα, μήλα, κρεμμύδι, τσάι, ραπανάκια, μπιζέλια.
Κατεχίνες: Πράσινο τσάι, μαύρο τσάι, μαύρη σοκολάτα, σοκολάτα γάλακτος, χυμός μήλου, μήλο, σταφύλι.
Ρεσβερατρόλη: Φλούδα των σταφυλιών, κρασί, μούρα, φιστίκια, φασόλια.
Ανθοκυανιδίνες: Μούρα, μαύρα μούρα, δαμάσκηνα, φραγκοστάφυλα, βατόμουρα, κόκκινα κρεμμύδια, κόκκινες πατάτες, κόκκινα ραπάνια, φράουλες.
Ισοβλαβόνες: Σόγια και προϊόντα σόγιας.
Λιγνάνες: Λιναρόσπορος, προϊόντα ολικής άλεσης.
Λιμονένιο: Έλαιο εσπεριδοειδών.
Κυστεΐνη: Κρέας, αυγό, σόγια, κινόα, σπόροι, ξηροί καρποί.
Τυροσίνη: Κοτόπουλο, γαλοπούλα, ψάρι, σόγια, φιστίκια, αμύγδαλα, αβοκάντο, τυρί, γιαούρτι, σουσάμι.
Ταυρίνη: Κρέας και ιδιαίτερα συκώτι και καρδιά,  ψάρια, θαλασσινά: χτένια, γαρίδες, μύδια, οστρακοειδή.
Συζευγμένο λινολεϊκό οξύ (CLA): Γαλακτοκομικά προϊόντα, βούτυρο, κρέμα, κρέας, θαλασσινά, ηλιέλαιο, καλαμποκέλαιο.
Φυτικό οξύ: Ανεπεξέργαστα δημητριακά, σπόροι, ξηροί καρποί, όσπρια, μερικά φρούτα και κόνδυλοι.
Ουρικό οξύ: Σαρδέλες, σκουμπρί, ρέγγα, αντζούγιες, χτένια, μύδια, εντόσθια, κρέας, κιμάς κρέατος, ψάρι, θαλασσινά, χήνα, ζαρκάδι, πουλερικά, σπαράγγια, φασόλια, φακές, μανιτάρια, αρακάς, σπανάκι.

Από όλα τα παραπάνω, τρία ισχυρά αντιοξειδωτικά που βρίσκονται στις τροφές είναι η βιταμίνη C, η βιταμίνη Ε και η βήτα καροτίνη. Πρέπει όμως να έχουμε υπόψη μας, ότι χρειαζόμαστε διάφορες αντιοξειδωτικές ουσίες καθώς η κάθε μια τους προτιμά να εξουδετερώνει συγκεκριμένες ελεύθερες ρίζες και αυτό φυσικά σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε μια διατροφή με ποικιλία τροφών, καθώς και ότι ενδείκνυται πολλές φορές αυτή να συμπληρώνεται με ειδικά συμπληρώματα διατροφής.
Ας δούμε παρακάτω ειδικώτερα τις δράσεις των δύο πολύ χρήσιμων βιταμινών που ήδη αναφέρθηκαν. Περιβόητη για την ευκολία που χαρίζει τα ηλεκτρόνια της είναι η βιταμίνη C γι’ αυτό και χαρακτηρίζεται ως ισχυρό αντιοξειδωτικό. Πάρτε παράδειγμα ένα κομμένο μήλο το οποίο αφήνεται χωρίς κάλυμμα. Την άλλη μέρα αποκτά ένα καφέ χρώμα. Αν στην επιφάνεια του μήλου απλώσετε χυμό πορτοκαλιού δεν θα παρατηρήσετε μεγάλη διαφορά την άλλη μέρα διότι η βιταμίνη C αντιδρά με το οξυγόνο και έτσι προστατεύει το μήλο. Ο αντιοξειδωτικός ρόλος της βιταμίνης C ενδέχεται να προφυλάσσει από καρδιακές προσβολές και εγκεφαλικά. Ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι η βιταμίνη C είναι ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό κατά της οξείδωσης της χοληστερίνης, με μελέτες να υποστηρίζουν ότι η βιταμίνη C εξουδετερώνει την οξείδωση της LDL χοληστερίνης ακόμα και κατά 95% και είναι δυνατόν έτσι να αντιστραφεί η αθηροσκλήρωση. Επίσης η βιταμίνη C δίνει πολύ εύκολα ένα ηλεκτρόνιο και στη βιταμίνη Ε η οποία επίσης δρα ως αντιοξειδωτικό και άρα χάνει ηλεκτρόνια. Μ’ αυτόν το τρόπο η βιταμίνη C βοηθάει να συντίθεται ξανά η βιταμινη Ε. Προστατεύει και άλλες βιταμίνες όπως την βιταμίνη Α, τη θειαμίνη και την ριβοφλαβίνη ενώ μετατρέπει το φολικό οξύ που είναι μια ανενεργής μορφή βιταμίνης σε ενεργή. Όσον αφορά τη βιταμίνη Ε, παίζει κι αυτή σπουδαίο αντιοξειδωτικό ρόλο, συμπληρωματικό με αυτό της βιταμίνης C. Η βιταμίνη Ε υπάρχει κυρίως στα φυτικά έλαια και τους ξηρούς καρπούς (τα φρούτα και τα λαχανικά δεν ανήκουν στις πλούσιες τροφές σε βιταμινη Ε). Παίζει σπουδαίο ρόλο στους πνεύμονες όπου τα κύτταρα είναι εκτεθειμένα σε περισσότερο οξυγόνο. Προστατεύει επίσης τις μεμβράνες των ερυθρών αιμοσφαιρίων που μεταφέρουν οξυγόνο από τους πνεύμονες προς τους άλλους ιστούς. Η βιταμίνη Ε είναι απαραίτητη για να αναπτυχθούν τα νεύρα και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. Όπως και η βιταμίνη C, προστατεύει κι αυτή από την οξείδωση της κακής χοληστερίνης (κι επιπλέον ανεβάζει την καλή χοληστερίνη). Η βιταμίνη C και η βιταμίνη Ε θεωρούνται πρωταρχικά αντιοξειδωτικά, κρίσιμα για την υγεία και τη μακροζωία. H βιταμίνη C είναι υδατοδιαλυτή και δρα στα υδάτινα μέρη του κυττάρου, ενώ η βιταμίνη Ε είναι λιποδιαλυτή και εξουδετερώνει τις ελεύθερες ρίζες επί των λιπιδίων της κυτταρικής μεμβράνης.
Μπορεί το σώμα να διαθέτει ένα μικρό στρατό αντιοξειδωτικών ενζύμων για την εξουδετέρωση των ελεύθερων ριζών, αλλά πρέπει κανείς να φροντίζει για την ενίσχυσή τους και αυτό διότι με την πάροδο της ηλικίας το σώμα παράγει μικρότερες ποσότητες από αυτά τα αντιοξειδωτικά ένζυμα. Ο τρόπος να ενισχύσετε τα φυσικά σας αντιοξειδωτικά είναι βέβαια μέσω της διατροφής και αυτό μπορείτε να το κάνετε με το να διατηρείτε τις ποσότητες των αντιοξειδωτικών ενζύμων σε όσο υψηλότερα επίπεδα γίνεται. Επειδή τα ένζυμα αποτελούνται από αμινοξέα χρειάζεται πρώτα απ' όλα να τρώτε αρκετές πρωτείνες. Για παράδειγμα, το σώμα δεν μπορεί να παράγει τη γλουταθειόνη χωρίς το αμινοξύ που λέγεται κυστείνη. Επίσης η μελατονίνη παράγεται από το αμινοξύ που λέγεται τρυπτοφάνη. Χρειάζεστε επίσης μεταλλικά στοιχεία ώστε το σώμα να συνθέτει τα αντιοξειδωτικά ένζυμα. Για παράδειγμα, για να παραχθεί η γλουταθειόνη πρέπει να υπάρχει αρκετό σελήνιο στον οργανισμό, για να φτιάξει καταλάση χρειάζεται σίδηρος και για να συνθέσει σουπεροξειδική δισμουτάση χρειάζεται ψευδάργυρος, χαλκός και μαγγάνιο. Τέλος, υπάρχει ένας μακρύς κατάλογος από φάρμακα που καταστέλλουν την παραγωγή των αντιοξειδωτικών ενζύμων διότι εξαντλούν τα μεταλλικά στοιχεία και από αυτά τα φάρμακα, τα χειρότερα είναι τα κορτικοστεροειδή.
Όλοι ξέρουμε ότι τα φρούτα και τα λαχανικά περιέχουν βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία και φυτικές ίνες. Περιέχουν όμως και κάποιες άλλες ουσίες που ονομάζονται φυτοχημικά, τα οποία έχουν θαυματουργές ιδιότητες. Τα φυτοχημικά είναι ουσίες που υπάρχουν εκ φύσεως στα φρούτα και στα φύλλα των φυτών και προστατεύουν τα φυτά από διάφορες ασθένειες και από τις επιθέσεις των μικροβίων. Φαίνεται πως αρκετές από αυτές τις ουσίες που προστατεύουν τα φυτά προστατεύουν και τον άνθρωπο προσφέροντας αντιοξειδωτική προστασία. Μια κατηγορία τους, οι πολυφαινόλες, φαίνεται πως είναι ισχυρά αντιοξειδωτικά. Η κερσετίνη που υπάρχει στο κρεμμύδι και τα μήλα θεωρείται σήμερα ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό. Η ρουτίνη που υπάρχει στα εσπεριδοειδή έχει δράση παρόμοια με την κερσετίνη. Το σκόρδο έχει επίσης πολλά αντιοξειδωτικά και οι μελέτες δείχνουν πως ελαττώνει την αύξηση των καρκινικών κυττάρων στον δοκιμαστικό σωλήνα. Τα φυτοχημικά μερικές φορές αποκαλούνται και φυτοθρεπτικά ωστόσο τυπικά δεν περιλαμβάνονται στον ορισμό των θρεπτικών στοιχείων διότι δεν είναι βιταμίνες, δεν παρέχουν θερμίδες κι ούτε βρίσκονται στα δομικά στοιχεία του οργανισμού. Αυτό που κάνουν όμως είναι πολύ σημαντικό διότι προσφέρουν αντιμικροβιακή, αντιφλεγμονώδη και αντικαρκινική προστασία. Από τις σημαντικότερες κατηγορίες φυτοχημικών είναι τα καροτενοειδή. Ένα από αυτά, η βήτα καροτίνη δίνει το πορτοκαλί χρώμα στο καρότο ωστόσο υπάρχει στο σπανάκι και το λάχανο και όπως όλα δείχνουν παρέχουν ισχυρή αντιοξειδωτική προστασία. Το λυκοπένιο επίσης, ένα καροτενοειδές που υπάρχει στη ντομάτα θεωρείται ότι προσφέρει τέσσερις φορές μεγαλύτερη προστασία κατά του καρκίνου από ότι η βήτα-καροτίνη.

Δείτε παρακάτω τα σχετικά βίντεο.

ΓΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΣΧΕΤΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 6932256284, Ή ΣΤΟ E-MAIL: ioand3@gmail.com

 

ΕΝΑΣ ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΟΣ ΜΑΣ ΒΟΗΘΑΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ...

 

Ο κ. Μάνος Δανέζης, επίκουρος καθηγητής Αστροφυσικής, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, είναι ένας γνωστός επιστήμονας με πολυσχιδή δράση, που έχει δημοσιεύσει δεκάδες άρθρα στον Τύπο, εκατοντάδες επιστημονικές εργασίες και διαθέτει ένα πλούσιο συγγραφικό έργο σε θέματα Φυσικής, Αστροφυσικής, Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Θετικών Επιστημών, αλλά και ευρύτερου κοινωνικού ενδιαφέροντος. Δείτε παρακάτω μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική συνέντευξή του στην Μαριάνθη Πελεβάνη, που μπορεί να σας ανοίξει νέους δρόμους στον τρόπο που αντιλαμβάνεστε τους εαυτούς σας, τους άλλους και τον κόσμο μας γενικώτερα.

Κύριε Δανέζη πιστεύετε ότι ο δυτικός κόσμος καταρρέει;

Σήμερα, όπως όλοι έχουμε αντιληφθεί, οι δυτικές κοινωνίες διέρχονται μια περίοδο δραματικά αυξανόμενης κρίσης, η οποία συν τω χρόνω αποσαθρώνει τις παγκόσμιες κοινωνικές δομές. Ως παράδειγμα αναφέρουμε τη διεθνή οικονομική κατάρρευση που βιώνουμε σήμερα. Όπως είναι φανερό η οικονομική κρίση δεν είναι το αίτιο, αλλά το αποτέλεσμα μιας ολοκληρωτικής κατάρρευσης αξιών και ιδεών. Πίσω από την καταρρέουσα οικονομική δομή, σε κοινωνικό και ηθικό επίπεδο, βρίσκεται ένας καταρρέον πολιτισμός και ομάδες ανθρώπων που την υπηρετούν. Χαρακτηριστικό φαινόμενο αυτής της κατάρρευσης είναι η εγκατάλειψη των αρχών της συλλογικότητας, της κοινωνικότητας και του κοινοτικού πνεύματος, δηλαδή των βασικών στοιχείων δόμησης του πολιτισμού μας. Η συλλογικότητα έχει αντικατασταθεί από την ιδιώτευση, την υποκειμενικότητα, την ατομικότητα και τον εγωκεντρισμό. Με τον τρόπο αυτό η κοινωνία χάνει τη συνοχή της και αυτοδιαλύεται σε ένα σύνολο συγκρουόμενων ατόμων. Το εγώ αντικαθιστά το εμείς. Το είμαι αντικαθίσταται από το έχω. Με τον τρόπο αυτό ο δυτικός πολιτισμός από κοινωνικός, μετατρέπεται σε εξατομικευμένο, υστερόβουλο, ωφελιμιστικό και συν τω χρόνω φθείρεται, διαφθείρεται, και καταρρέει.

Δυστυχώς, η ιστορία διδάσκει ότι όλοι οι πολιτισμοί του παρελθόντος κατέρρευσαν, μέσα σε τραγικές ωδίνες, χωρίς οι διεφθαρμένες κοινωνικές δομές να το αντιλαμβάνονται και χωρίς να είναι έτοιμες να τους αντικαταστήσουν με κάτι καλύτερο. Την πολιτισμικά μεταβατική περίοδο που διανύουμε, ελπίδα και προσπάθειά μας πρέπει να είναι η δημιουργία όλων των αναγκαίων συνθηκών προκειμένου η ιστορία να μην επαναληφθεί και η πολιτισμική μετάβαση, η οποία είναι ήδη δρομολογημένη, να γίνει ομαλά χωρίς τις τραυματικές εμπειρίες άλλων ιστορικών περιόδων. Όπως διαπιστώνετε, ένα πολιτισμικό ρεύμα εκφράζει βασικά την εκάστοτε προσπάθεια του ανθρώπου να ξεπεράσει και να ελέγξει τους φόβους του. Τι φοβόμαστε σήμερα και πως μπορούμε να το ξεπεράσουμε; Ένα βασικό και επιτακτικό ανθρώπινο συναίσθημα είναι ο «φόβος», ο οποίος δημιουργείται από την έννοια της «ανάγκης». Σκοπός και αίτιο της ανάπτυξης ενός πολιτισμικού ρεύματος είναι η προσπάθεια μιας κοινωνίας να ξεπεράσει και να ελέγξει συλλογικά τρεις βασικές ομάδες φόβων, οι οποίοι βρίσκονται σε άμεση σχέση και συνάρτηση με τριών ειδών πραγματικά και πρακτικά γεγονότα. Ο πρώτος φόβος είναι ο φόβος της φυσικής ανθρώπινης επιβίωσης, ο δεύτερος είναι ο φόβος της βίαιης δράσης του φυσικού περιβάλλοντος και τέλος ο μεταφυσικός φόβος, δηλαδή ο φόβος που προκαλούν κάποια γεγονότα τα οποία ξεφεύγουν από το πλαίσιο μιας λογικής ερμηνείας, η οποία θα είχε τη βάση της στην εμπειρία των ανθρώπινων αισθήσεων, όπως ο θάνατος. Προκειμένου ο άνθρωπος να κατασιγάσει αυτές τις τρεις ομάδες φόβων δημιούργησε αντίστοιχα, τα «κοινωνικά συστήματα» από τα οποία προήλθαν τα «πολιτικά συστήματα», την «επιστήμη» η οποία σε κάποιες περιπτώσεις μετασχηματίζεται σε «τεχνολογία». και τέλος τη «θεολογία», η οποία αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκε η δημιουργία της έννοιας της «θρησκείας». Με τον τρόπο αυτό δημιουργήθηκαν οι βασικοί τρεις πυλώνες ενός πολιτισμικού ρεύματος. Στο πλαίσιο αυτών των τριών πολιτισμικών πυλώνων αναπτύσσονται ανθρώπινες διοικητικές δομές οι οποίες, όλες μαζί, αποτελούν αυτό το οποίο ονομάζουμε «κοσμική εξουσία». Όπως γίνεται φανερό, αυτό που οδηγεί σε κατάρρευση έναν πολιτισμό δεν είναι η φιλοσοφική βάση τους, αλλά οι φιλοδοξίες, ο δογματισμός και η διαφθορά, των ανθρώπων που συγκροτούν τις διοικητικές δομές τους. Όμως, όταν οι διοικητικές δομές των πολιτισμικών πυλώνων διαφθαρούν, οι πολιτισμικοί πυλώνες και ο πολιτισμός γενικότερα καταρρέουν, αφήνοντας τους ανθρώπινους φόβους να γιγαντωθούν εκ νέου. Τότε δημιουργείται η αναγκαιότητα δημιουργίας ενός νέου πολιτισμικού ρεύματος το οποίο θα πρέπει να είναι ικανό να κατασιγάσει τους νέους ανθρώπινους φόβους. Όμως μια κοινωνία που κυριαρχείται από υπέρμετρους φόβους, είναι μια υποταγμένη κοινωνία, ανίκανη να αντιδράσει λογικά και ήρεμα στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της. Μια φοβισμένη κοινωνία κυριαρχείται από την αίσθηση του πανικού, της οργής, της ανεξέλεγκτης βίας. Μια φοβισμένη κοινωνία είναι μια εύκολα χειραγωγούμενη κοινωνία. Το γιγάντωμα των αναγκών και των φόβων μας, μας στερεί το υπέρτατο ανθρώπινο αγαθό, την ελευθερία μας.
Σήμερα πλέον κατανοούμε γιατί ο δυτικός πολιτισμός, μας δημιούργησε έναν καταιγισμό πλαστών και άχρηστων αναγκών. Όχι για να μας κάνει πιο ευχάριστη τη ζωή. αλλά επειδή αυξάνοντας τις ανάγκες μας, γιγάντωνε πλαστά τους φόβους μας. Μας έκανε υποταγμένους και εύκολα χειραγωγούμενους. Ας αντιδράσουμε από σήμερα. Ας ελαχιστοποιήσουμε τους φόβους μας ελαχιστοποιώντας τις πλαστές ανάγκες μας, αντικαθιστώντας τις έννοιες του «αμοιβαίου συμφέροντος» και της περιστασιακής «ελεημοσύνης» με το μόνιμο αίσθημα της ανθρώπινης αλληλεγγύης. Η αλλαγή της πολιτισμικής συγκρότησης θα επιτευχθεί ειρηνικά και αναίμακτα, αν και όταν αντιληφθούμε την αναγκαιότητα μιας εσωτερικής μας αναμόρφωσης. Η πνευματική και συνειδησιακή συγκρότηση των πολιτών καθορίζει την ποιότητα της Πολιτείας και η ποιότητα της Πολιτείας, τον πολιτισμό που αυτή θα συγκροτήσει. Η μεγάλη πολιτισμική αλλαγή θα αρχίσει να γίνεται μια ειρηνική πραγματικότητα μόνο όταν κάνουμε την αγωνία μας, τον δικαιολογημένο κοινωνικό θυμό μας και το αίσθημα της εκδίκησης, αξιοπρέπεια, δουλειά, γνώση, υπευθυνότητα, συλλογικότητα.


Μιλάτε για μια επιστημονική επανάσταση συνδεδεμένη με ένα καινούργιο πολιτισμικό ρεύμα, το οποίο μπορεί να αλλάξει το σύγχρονο κόσμο. Τι «ευαγγελίζεται» το ρεύμα αυτό και που συνίσταται η νεωτερικότητά του, το καινούργιο;

Ένα θεμελιώδες ερώτημα είναι το με ποιόν τρόπο επιδρά το περιεχόμενο της επιστημονικής σκέψης στις δομές ενός πολιτισμικού ρεύματος; Αρχικά θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι θετικές επιστήμες και σε προέκταση ο πυλώνας της επιστήμης, δεν θεμελιώνονται πάνω σε πειραματικά αποδεδειγμένες έννοιες, όπως αφήνουμε πολλές φορές να εννοηθεί. Οι βάσεις των θετικών επιστημών είναι οι έννοιες της «ύλης», του «χρόνου», και του «χώρου». Όμως οι έννοιες αυτές, όπως γνωρίζουμε, δεν είναι ούτε χειροπιαστές ούτε αντικειμενικά προσδιορισμένες αλλά, φιλοσοφικά κατηγορούμενα προσδιοριζόμενα με διαφορετικούς τρόπους, σε διαφορετικές εποχές από διαφορετικούς πολιτισμούς. Το πολύ σημαντικό όμως είναι ότι, οι έννοιες αυτές δεν αποτελούν τη βάση μόνο του πυλώνα της επιστήμης ενός πολιτισμικού ρεύματος αλλά και των άλλων δύο πυλώνων του, εκείνων της θρησκευτικότητας και της κοινωνικής φιλοσοφίας. Επακόλουθο αυτού του γεγονότος είναι ότι, αν ανατραπεί το εννοιολογικό περιεχόμενο των εννοιών της «ύλης», του «χρόνου» και του «χώρου» καταρρέει ολόκληρο το πολιτισμικό οικοδόμημα μιας κοινωνίας. Η ανατροπή αυτή είναι προνόμιο των θετικών επιστημών και έχει επιτευχθεί από την σύγχρονη επιστημονική σκέψη. Ως εκ τούτου, η ανατροπή και η αλλαγή του δυτικού πολιτισμικού ρεύματος είναι ζήτημα χρόνου. Η μεγάλη αυτή επιστημονική επανάσταση, που θα σχηματοποιήσει σε νέες βάσεις τις κοινωνικές διοικητικές δομές, στηρίζεται σε δύο νέες βασικές αλήθειες, επιστημονικά τεκμηριωμένες τόσο θεωρητικά όσο και πειραματικά.
Η πρώτη αλήθεια αναφέρεται στην αποκάλυψη του τι είναι στην ουσία αυτό το οποίο ονομάζουμε αντικειμενική πραγματικότητα και σε προέκταση, τι είναι αυτό το οποίο ονομάζουμε ύλη η οποία αποτελεί το θεό του καταρρέοντος πολιτισμικού ρεύματος, στον βωμό της οποίας αλλά και των παραγώγων της, πολλές φορές θυσιάζουμε ακόμα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η σύγχρονη επιστημονική σκέψη, μέσω της πειραματικής διαδικασίας, γνωρίζει πλέον ότι η αισθητή υλική πραγματικότητα αποτελεί μια ψευδαίσθηση της ανθρώπινης φυσιολογίας, η οποία δημιουργείται μέσα σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου με την βοήθεια των αισθητηρίων οργάνων μας. Η υλική πραγματικότητα δεν είναι παρά ένα matrix. Σύμφωνα με την Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας η υλική συμπαντική πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά «η προβολή (το είδωλο, το καθρέφτισμα) όσων υπάρχουν στο πραγματικό τετραδιάστατο μη Ευκλείδειο και αθέατο Σύμπαν πάνω σε έναν ψεύτικο τρισδιάστατο και Ευκλείδειο χώρο που φτιάχνουν πλαστά οι αισθήσεις μας». Τον χώρο αυτό η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας ονομάζει χώρο Minkowski.Η δεύτερη επιστημονική αλήθεια στην οποία θα στηριχθεί το νέο πολιτισμικό ρεύμα είναι ή έννοια της ολικότητας. Το Σύμπαν της σύγχρονης επιστήμης είναι ένα ενιαίο σύστημα το οποίο δεν μερίζεται, ούτε αποτελείται από μέρη. Η αίσθηση των εξατομικευμένων αντικειμένων και μορφών δεν αποτελεί παρά μια νέα πλάνη η οποία στηρίζεται σε μια ιδιομορφία, βασικά, της όρασής μας αλλά γενικότερα της εγκεφαλικής μας συγκρότησης.
Η αλήθεια είναι ότι τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι Ένα. Μια απέραντη ενιαία, και αδιαίρετη ενότητα. Μέσα σε αυτή την ενότητα χάνεται η έννοια της εξατομίκευσης της προσωπικής ύπαρξης. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να ευτυχή το μέρος, αν πάσχει το όλον.Η ευτυχία των μερών μπορεί να επιτευχθεί μέσω της ευτυχίας του συνόλου. Η διαπίστωση αυτή οδηγεί σε μια κοινωνική φιλοσοφία του «εμείς» και του «είμαι» καταργώντας την κοινωνική φιλοσοφία του «εγώ» και του «έχω». Συγχρόνως, το θεώρημα δράσης αντίδρασης μας διδάσκει ότι, μέσα σε ένα ενιαία και αδιάσπαστη συμπαντική ουσία, κάθε κακή δράση μας πάνω στο μέρος, δημιουργεί την ενστικτώδη αντίδραση του συνόλου πάνω σε μας. Με λίγα λόγια ότι κάνουμε το εισπράττουμε πολλαπλάσια από κάθε γωνιά της συμπαντικής ενότητας. Τέλος η έννοια της συμπαντικής αδιαίρετης ενότητας δημιουργεί μια νέα περιβαλλοντική συνείδηση εφόσον, η φύση είναι ένα μέρος του όλου και κάθε δράση μας εναντίον της σημαίνει δράση ολόκληρης της δημιουργίας εναντίον μας.


Δηλαδή λέτε πως ο,τιδήποτε αντιλαμβανόμαστε γύρω μας είναι ψευδές; Είναι matrix; Ό,τι μάθαμε είναι λάθος;

Ότι μάθαμε μέχρι σήμερα μας βοήθησε να δημιουργήσουμε όλα όσα χρειάζονταν για να αναπτύξουμε τον σημερινό δυτικό πολιτισμό. Δεν ήταν λάθος αλλά περιορισμοί της αλήθειας μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων της ανθρώπινης φυσιολογίας και δογματικής. Όπως ανέφερε και ο Δημόκριτος: «Yπάρχουν δύο είδη γνώσης, η μία μέσω των αισθήσεων και η άλλη μέσω της διάνοιας. Από αυτές, εκείνη που αποκτάται μέσω της διάνοιας την αποκαλεί γνήσια, αποδίδοντάς της αξιοπιστία για την εκφορά σωστής κρίσης, ενώ εκείνη που αποκτάται μέσω των αισθήσεων την ονομάζει νόθα, μην αναγνωρίζοντάς της το αλάθητο για τη διάγνωση του αληθινού. Λέγει κατά λέξη, «υπάρχουν δύο μορφές γνώσεις, μία γνήσια και μία νόθα. Στη νόθα ανήκουν όλα τα παρακάτω, η όραση, η ακοή, η οσμή, η γεύση, η αφή. Η άλλη μορφή γνώσης είναι γνήσια, που είναι ξέχωρη από αυτή». Η σύγχρονη επιστημονική γνώση έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται τη γνώση που αποκτάται μέσω της διάνοιας και πάνω σε αυτήν δομεί το Νέο Πολιτισμικό Ρεύμα.


Ποια είναι κατά τη γνώμη σας, η επίδραση όλων των σύγχρονων επιστημονικών θεωριών στη νέα δομική συγκρότηση των δυτικών κοινωνιών;

Μια κοινωνία, η οποία έχει συνειδητοποιήσει τους προηγούμενους φυσικούς κανόνες, αναγνωρίζει ως βασική αξία της την «ελευθερία» στo πλαίσιo της ενότητας. Μέσο κατάκτησης της ελευθερίας αποτελεί η πνευματικότητα. Αποτέλεσμα της προηγούμενης διαπίστωσης είναι ότι πρώτη και βασική επιδίωξη του ανθρώπου πρέπει να είναι η διασφάλιση και επέκταση της πνευματικότητάς του. Αυτό όμως που θα πρέπει να διευκρινιστεί είναι ότι το πνεύμα δεν αποτελεί ένα ανεξάρτητο φιλοσοφικό κατηγόρημα, αλλά μια άλλη έκφραση της έννοιας της ελευθερίας. Πνευματικός άνθρωπος είναι ο ελεύθερος και κοινωνικοποιημένος άνθρωπος. Πνευματικότητα δεν σημαίνει εξαΰλωση αλλά απελευθέρωση. Η επιστήμη δίνει τα όπλα προκειμένου να συγκροτήσουμε έναν νέο ουμανιστικό πολιτισμό. Όμως οι κοινωνικές εξελίξεις έχουν δρομολογηθεί προς μια στρεβλή κατεύθυνση Ως εκ τούτου δεν υπάρχει παρά μόνο μια διέξοδος από την κρίση, η συνειδητοποίηση της ανάγκης μιας εσωτερικής προσωπικής μας αναμόρφωσης, Μια τέτοια εξέλιξη θα έχει ως βραχυπρόθεσμο αποτέλεσμα την αναμόρφωση των καθιερωμένων θεσμών και μακροπρόθεσμα την κατάρρευση της σημερινής οικονομίστικης λογικής και την ανάπτυξη ενός νέου Ουμανιστικού Πολιτισμού. Έτσι είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι, η επανάσταση η οποία ήδη συντελείται στους τομείς της ενέργειας, της τεχνολογίας, της οικογενειακής ζωής, τις σχέσεις των δύο φύλων, του τομέα της επικοινωνίας, θα έχει ως αποτέλεσμα, αργά ή γρήγορα, μια πολιτική και πολιτιστική έκρηξη, για την οποία πρέπει όλοι να είμαστε προετοιμασμένοι. Η προετοιμασία όμως αυτή δεν είναι εύκολη εφόσον προσκρούει σε μια στρεβλά και εγωιστικά αναπτυγμένη αίσθηση του «δημόσιου και οικονομικού συμφέροντος». Παρόλα αυτά, όσο δύσκολο και αν είναι, το πρώτο βήμα του Νέου Πολιτισμικού Ρεύματος πρέπει να γίνει τώρα. Είναι επιτακτική ανάγκη, το συντομότερο δυνατόν, να αντικατασταθεί ο πολιτισμός του Homo Sapiens, του σοφού ανθρώπου των πολέμων του αίματος και των καταστροφών, από τον ουμανιστικό πολιτισμό του Homo Universalis, του Συμπαντικού ανθρώπου, που τόσο έχουμε ανάγκη.

Οι νέες επιστημονικές ανακαλύψεις ή διαπιστώσεις παραμένουν στο περιθώριο του εκπαιδευτικού συστήματος και γιατί;

Είναι θέμα των δυτικών «εκπαιδευτικών συστημάτων». Τα συστήματα αυτά προωθούν μόνο τις γνώσεις που αποβλέπουν στην θεοποίηση της ύλης και της ατομικότητας, ως παραγόντων της οικονομικής ανάπτυξης. Η λογική των εκπαιδευτικών αυτών συστημάτων θεωρεί, αλλά δεν ομολογεί, ότι η οικονομική ευμάρεια είναι ο μόνος παράγοντας που οδηγεί στην ευτυχία της κοινωνίας και του ανθρώπου.

Όλα είναι ένα, όλα είναι τώρα;

Όπως αναφέρει ο Αϊνστάιν: «Για εμάς τους ορκισμένους φυσικούς η διάκριση ανάμεσα στο παρελθόν το παρόν και το μέλλον είναι μόνο μια ψευδαίσθηση ακόμα και αν είναι τόσο επίμονη». Η έννοια του «χρόνου» στη σύγχρονη Φυσική τροποποιείται ριζικά έτσι ώστε, έννοιες όπως αυτές του «παρόντος», του «μέλλοντος» και του «παρελθόντος» δεν έχουν πλέον επιστημονικό νόημα. Ομοίως, δεν έχουν νόημα έννοιες όπως αυτές, του «εδώ» και του «εκεί», του «πάνω» ή του «κάτω». Στο Σύμπαν της σύγχρονης επιστημονικής πραγματικότητας το «εδώ» είναι «παντού» και το «τώρα» ταυτίζεται με το «χθες» και το «αύριο». Υπάρχουν άλλοι επιστήμονες ή φιλόσοφοι εντός ή εκτός Ελλάδας με τους οποίους συμφωνείτε στην αναγκαιότητα του νέου αυτού πολιτισμικού ρεύματος; Όπως πλέον διαφαίνεται, το μηχανιστικό και υλιστικό κοσμοείδωλο, που θεμελιώθηκε κατά τον 16ο-17ο αιώνα, έχει σχεδόν κλείσει τον ιστορικό του κύκλο αφήνοντας πίσω του τα συντρίμμια ενός καταρρέοντος δυτικού πολιτισμού σε κοινωνικό, οικονομικό και θεολογικό επίπεδο. Η ανάγκη δημιουργίας ενός νέου δυτικού πολιτισμικού ρεύματος είναι επιτακτική όσο ποτέ άλλοτε. Το πρόβλημα όμως είναι η αναζήτηση των αξιακών και ηθικών βάσεων της ανάπτυξης του νέου αυτού ανθρωπιστικού πολιτισμικού ρεύματος Την ανάγκη αυτή έχουν επισημάνει, προτείνοντας λύσεις, μεγάλοι διανοητές σε ολόκληρο τον κόσμο αλλά και στην Ελλάδα. Αναφέρουμε ενδεικτικά τους Τόφλερ, Μαρκούζε και Νέγκρι. Εκτός αυτών όμως, τόσο η διάσημη Λέσχη της Ρώμης, όσο και η Ομάδα Φουτουριστών στο Stanford Research Institute, μελετώντας τα πολύ επικίνδυνα μελλοντικά προβλήματα της ανθρωπότητας, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η τρέχουσα κοσμοθεωρία και οι τεχνολογίες που αυτή υποστηρίζει, έχουν μεν δημιουργήσει τεράστια οφέλη σε ένα επίπεδο, αλλά συγχρόνως είναι απαρχαιωμένες και υπεύθυνες για τη δημιουργία του παγκόσμιου μεγάλου προβλήματος. Οι συγγραφείς αυτών των μελετών διατύπωσαν μια πρότασή εξόδου από την κρίση που δεν είχε να κάνει με την οικονομία, την τεχνολογία ή την πολιτική. Περισσότερο εξαρτιόταν από την επανάκτηση αυτού που ο Άλντους Χάξλεϊ όρισε ως προαιώνια φιλοσοφία: Μια κατανόηση της σχέσης μεταξύ του εαυτού μας και του κόσμου που βρίσκεται στη ρίζα κάθε μεγάλου κοινωνικού, θρησκευτικού ή φιλοσοφικού κινήματος. Όπως επισημαίνουν οι διανοητές Hugh Kearney, Βuckminster Fullet, John Strohmeier και Peter Westbrook, οι βάσεις μιας νέας πολιτισμικής συγκρότησης απορρέει μόνο μέσα από ένα σύστημα σκέψης, το οποίο πήγασε από την αρχαία Ελληνική διανόηση. Ποιος όμως τους άκουσε και ποιος τους ακούει ακόμα και σήμερα;

Πέρα από την ακαδημαϊκή σας δράση πως αλλιώς οργανώνεστε και προωθείτε τις ιδέες σας;
Οι ιδέες δεν έχουν ατομική, αλλά συλλογική πατρότητα, ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να προωθούνται συγκεκριμένα από κάποιον. Η γνώση της αλήθειας των όντων δεν αποτελεί κτήση κανενός. Όλοι μας αποτελούμε μετόχους της συμπαντικής γνώσης στο επίπεδο των δυνατοτήτων μας. Η γνώση είναι δύναμη και η συνολική δύναμη του σύμπαντος μερίζεται στους ανθρώπους δίχως να διαμερίζεται και δεν αποτελεί αποκλειστικό κτήμα κανενός. Η σχέση της γνώσης με τον άνθρωπο είναι ερωτική και όπως αναφέρει και ο καθηγητής της θεολογικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Μ. Μπέγζος: «Η κτητική γνώση μένει ανέραστη, αλλά η μετοχική γνώση γίνεται ερωτική πράξη. Η αλήθεια δεν είναι καρπός στεγνού λογισμού των φυσικομαθηματικών επιστημών και στυγνού υπολογισμού κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων, αλλά αποτελεί γέννημα θρέμμα του ερωτικού λόγου. Μόνο στον έρωτα ενώνεται η ζωή με τη σκέψη, η γνώση με την πράξη, η θεωρία με την εφαρμογή. Και μόνο σε ένα τέτοιο ορίζοντα σχεσιακού, υπαρξιακού διαλόγου, συμβιωτικού και ερωτικού λόγου βρίσκει η ζωή το νόημα της, παίρνει ξανά πάλι σημασία και αποκτά όντως αξία».

ΟΜΟΡΦΙΑ: ΕΞΑΦΑΝΕΙΣΤΕ ΤΟ ΑΝΤΙΑΙΣΘΗΤΙΚΟ "ΔΙΠΛΟΣΑΓΟΝΟ"

Μπορεί να περνάτε αρκετές ώρες στο γυμναστήριο και να έχετε καταφέρει να σμιλέψετε το σώμα σας, όμως το ενοχλητικό διπλοσάγονο δεν φεύγει όσο κι αν τρέχετε στο διάδρομο και όσες ασκήσεις με βάρη κι αν κάνετε!

Με την πάροδο των ετών, το δέρμα χάνει την ελαστικότητά του κι έτσι χαλαρώνει γύρω από το λαιμό και κάτω από το σαγόνι. Η έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία και η κακή διατροφή επιταχύνουν τη διαδικασία χαλάρωσης του δέρματος.
Δύο είναι οι βασικοί μύες, ο στερνοκλειδομαστοειδής και το πλάτυσμα, που βρίσκονται στο λαιμό και η εκγύμνασή τους βοηθά να μοιάζει το δέρμα στο σημείο αυτό πιο σφριγηλό και νεανικό.
Όσοι θέλουν να απαλλαγούν από το χαλαρωμένο δέρμα κάτω από το σαγόνι συνήθως αφήνονται στο νυστέρι του πλαστικού, αξίζει όμως να δοκιμάσετε πρώτα μερικές απλές ασκήσεις πριν αποφασίσετε να προχωρήσετε σε αισθητική επέμβαση.

Σταθείτε με τον κορμό σε ευθεία και τα χέρια χαλαρά. Γέρνετε το κεφάλι προς τα πίσω ώστε να κοιτάζετε το ταβάνι. Δώστε ένα… φιλί στο ταβάνι, σουφρώνοντας τα χείλη και πιέζοντάς τα όσο το δυνατόν περισσότερο προς τα εμπρός. Θα νιώσετε το δέρμα στο λαιμό και το σαγόνι να τεντώνει. Κρατήστε για 5 δευτερόλεπτα, χαλαρώστε τα χείλη και επαναφέρετε το κεφάλι στην κανονική του θέση. Κάντε δύο σετ των 15 επαναλήψεων.

Ξαπλώστε ανάσκελα στο κρεβάτι, με τον αυχένα να βρίσκεται στην άκρη του στρώματος και το κεφάλι χαλαρό. Σφίγγοντας τους μύες που βρίσκονται στο πρόσθιο μέρος του λαιμού, σηκώστε αργά το κεφάλι και φέρτε το σαγόνι προς το στήθος, με τους ώμους να ακουμπούν το στρώμα. Κρατήστε για 10 δευτερόλεπτα και επαναφέρετε αργά τον αυχένα στην αρχική του θέση. Κάντε 3 σετ των 2 επαναλήψεων. Σηκωθείτε ανάμεσα στα σετ για να αποφύγετε τη ζαλάδα.

Σταθείτε ή καθίστε σε μια καρέκλα. Κρατήστε τον κορμό σε ευθεία ώστε η πλάτη να είναι ίσια. Κουνήστε το σαγόνι πάνω-κάτω σαν να μασάτε, κρατώντας κλειστό το στόμα. Εισπνέετε βαθιά από τη μύτη και καθώς εκπνέετε κάντε έναν ήχο σαν μουρμούρισμα. Μετά την εκπνοή, ανοίγετε διάπλατα το στόμα και με την άκρη της γλώσσας πιέζετε ελαφρώς τα κάτω δόντια από τη μέσα πλευρά. Μείνετε σε αυτή τη θέση και κάντε μια βαθιά εισπνοή. Κατά την εκπνοή, αφήστε να ακουστεί παρατεταμένα ένα «α». Επαναλάβετε δύο φορές.

Καθίστε σε μια καρέκλα και την πλάτη σε ευθεία και τους ώμους χαλαρούς. Γέρνετε το κεφάλι προς τα πίσω ώστε να κοιτάζετε το ταβάνι. Το στόμα είναι κλειστό, όμως τα χείλη δεν είναι σφιγμένα. Ανοίγετε το στόμα ώστε να σχηματιστεί ένα «ο». Μείνετε για 20 δευτερόλεπτα. Θα νιώσετε ένα ελαφρύ τράβηγμα στα πλαϊνά του λαιμού. Χαλαρώνετε το στόμα και χαμηλώνετε το πιγούνι. Κάντε 2 σετ των 10 επαναλήψεων.

Εκτείνετε το κάτω χείλος προς τα εμπρός όσο μπορείτε. Το δέρμα στο πιγούνι θα πρέπει αν ζαρώσει. Κρατήστε για 1 δευτερόλεπτο. Στη συνέχεια, με το χείλος στην ίδια θέση, σφίγγετε τους μύες στο πρόσθιο μέρος του λαιμού και χαμηλώνετε το πιγούνι προς το στήθος, χωρίς να καμπουριάζει η πλάτη. Κρατήστε για 1 δευτερόλεπτο, χαλαρώστε τα χείλη και ισιώστε τον αυχένα. Κάντε 2 σετ των 20 επαναλήψεων.

"ΓΚΙΝΓΚΟ ΜΠΙΛΟΜΠΑ", ΤΟ ΒΟΤΑΝΟ ΜΕ ΤΙΣ ΠΟΛΛΑΠΛΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ.

To ginkgo biloba (γκίνγκο μπιλόμπα), δηλαδή το εκχύλισμα από τα φύλλα του δένδρου ginkgo (γίνκο το δίλοβο ή σαλιβουρία), εί­ναι, εκτός των άλλων σημαντικών, ένα εξαιρετικό αντιοξειδωτικό και από τα σπουδαιότερα ζωτικά θρεπτικά συστατικά για την ανα­στολή της γήρανσης του εγκεφάλου.

Το ginkgo biloba είναι το παλαιότερο είδος δέντρου πάνω στη γη, γνωστό ήδη από την εποχή των δεινοσαύρων. Πρόκειται για δέντρο φυλλοβόλο και μακρόβιο που μπορεί να ζήσει πάνω από χίλια χρόνια. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που τα φύλλα του χρησιμοποιούνται για να προωθήσουν, εκτός των άλλων, τη μακροζωία. Για χιλιάδες χρόνια οι Κινέζοι χρησιμοποιούσαν τα φύλα ginkgo για τη θεραπεία διαταραχών που σχετίζονται με τη γήρανση. Σήμερα, πολυάριθμες επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι πράγματι το ginkgo biloba μπορεί να βοηθήσει στην επιβράδυνση της απώλειας μνήμης εκείνους που πάσχουν από Αλτσχάιμερ, άνοια και εξασθένηση της μνήμης που σχετίζεται με τη γήρανση. Το ginkgo biloba μάχεται κατά της γήρανσης με δύο τρόπους. Κατ’ αρχήν τα φλαβονοειδή που υπάρχουν στο φυτό δρουν ως αντιοξειδωτικά στον οργανισμό και καταπολεμούν τις βλάβες που προκαλούν οι ελεύθερες ρίζες. Επιπρόσθετα, παρεμβαίνει ανασταλτικά στη δράση μιας ουσίας που παράγεται στο σώμα και ονομάζεται παράγοντας ενεργοποίησης των αιμοπεταλίων, που οδηγεί σε αύξηση της γλοιότητας (πήξη) του αίματος και συσσώρευση χοληστερόλης στα τοιχώματα των αγγείων, με συνέπεια την ανάπτυξη αρτηριοσκλήρωσης και αυξημένο κίνδυνο θρομβωτικών (κυρίως καρδιακών και εγκεφαλικών) επεισοδίων.

Η φυτικής προέλευσης αυτή ουσία, λοιπόν, με τα αντιοξειδωτικά φλαβονοειδή που περιέχει και στα οποία οφείλει τη μεγάλη της απο­τελεσματικότητα στον εγκέφαλο, βοηθά πολύπλευρα και εξ ίσου αποτελεσματικά την υγεία μας συνολικά. Χρησιμοποιείται παραδοσιακά για την καλή κυκλοφορία του αίματος σε όλο το σώμα και την καλή λειτουργία του εγκεφάλου. Γενικά, σύμφωνα με μελέτες, το Ginkgo Biloba έχει αντιοξειδωτική, αντιμικροβιακή και κυτταροπροστατευτική δράση. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι έχει ιδιαίτερα ωφέλιμη δράση στην υγεία και καλή λειτουργία των ματιών και μπορεί να καθυστερήσει την εξέλιξη σοβαρών παθήσεων των ματιών. Είναι πολύ εντυπωσιακό ότι στην Ευρώπη, όπου το ginkgo biloba αποτελεί μέρος πρότυπων θεραπειών που χρησιμοποιούν βότανα εδώ και χρόνια, αποτελεί σχεδόν το 1% του συνόλου της αγοράς φαρμάκων. Οι συνολικές ετήσιες πωλήσεις των προϊόντων ginkgo σε ολόκληρο τον κόσμο ξεπερνoύν σήμερα το 1 δισεκατομμύριο δολάρια. Το ginkgo biloba περιέχει δύο ομάδες δραστικών ουσιών που είναι τα φλαβονοειδή και τα τερπενοειδή, που μέρος από τα τελευταία ελέγχει την αλλεργική φλεγμονή, το αναφυλακτικό σοκ και το άσθμα.  Από την άλλη μεριά τα φλαβονοειδή, που περιέχονται στην ουσία αυτή, είναι ισχυρά αντιοξειδωτικά που καταπολεμούν τις επιδράσεις των ελεύθερων ριζών (η κυρίως αιτία της πρόωρης γήρανσης και της άνοιας) και σύμφωνα με μελέτες φαίνεται ότι τα αντιοξειδωτικά αυτά μπορούν να προστατεύουν επίσης τα μάτια για καθαρότερη όραση, το καρδιαγγειακό σύστημα και το κεντρικό νευρικό σύστημα.

Η χρήση των φύλλων του ginkgo biloba στην ιατρική πρωτοεμφανίστηκε στην Κίνα το 2800 π.Χ. και μελέτες έδειξαν ότι το βότανο αυτό είναι αποτελεσματικό στην αύξηση της ροής του αίματος στα άκρα και τον εγκέφαλο. Επίσης, έχει αποδειχθεί ότι τα φύλλα του φυτού μετριάζουν τις δυσμενείς επιδράσεις του παράγοντα ενεργοποίησης των αιμοπεταλίων, συμπεριλαμβανομένων των φλεγμονωδών αντιδράσεων που σχετίζονται με τη δράση του ανοσοποιητικού συστήματος. Το Ginkgo Biloba χρησιμοποιείται για περιπτώσεις κυκλοφορικών προβλημάτων και άλλων σχετιζόμενων διαταραχών όπως είναι το Αλτσχάιμερ, η ζαλάδα, το σύνδρομο Raynauds, το μούδιασμα, η ημικρανία, οι δυσλειτουργίες στύσης, η φλεγμονή και οι διαταραχές στην πνευματική και εγκεφαλική λειτουργία. Γνωρίζουμε από περισσότερες από 50 μελέτες έρευνας ότι τα ενεργά συστατικά του γκίνγκο μπιλόμπα είναι πολύ αποτελεσματικά για την αύξηση της ροής του αίματος στον εγκέφαλο. Καλύτερη ροή αίματος σημαίνει καλύτερη μνήμη και μεγαλύτερη γενική εγρήγορση. Πολυά­ριθμες μελέτες έχουν δείξει ότι, σε περιπτώσεις εγκεφαλικής ανεπάρ­κειας (ανεπαρκούς ροής αίματος στον εγκέφαλο), το ginkgo biloba αποτελεί μια πολύτιμη και εξαιρετικά ασφαλή θεραπεία. Αποκαθιστώντας μια ομαλότερη ροή αίματος προς τον εγκέφαλο, το γκίνγκο μπιλόμπα μειώνει την απώλεια μνήμης, τη σύγχυση, τον αποπροσανατολισμό και την ψυχοκινητική διέγερση. Φυσικά, καλύτερη ροή αίματος σημαί­νει επίσης μικρότερη πιθανότητα για ισχαιμικό εγκεφαλικό. To ginkgo biloba μειώνει τις πιθανότητες εγκεφαλικού και με άλλον ένα τρόπο, κάνοντας τα αιμο­πετάλια λιγότερο κολλώδη, και συνεπώς μειώνοντας τις πιθανότητες να σχηματίσουν θρόμβο και να αποκλείσουν τη ροή αίματος προς τον εγκέφαλο. To γκίνγκο μπιλόμπα μπορεί να βοηθήσει να επιβραδύνουμε και ίσως να ανα­κόψουμε, ή ακόμα και να αναστρέψουμε, μερικές από τις εγκεφαλικές βλάβες που προκαλούνται από τη νόσο Αλτσχάιμερ. Το ginkgo biloba είναι εγκεκριμένη θεραπεία για την νόσο Αλτσχάιμερ στη Γερμανία και για ορισμένες άλλες χώρες. Αρκετές πρόσφατες μελέτες στις Ηνωμένες Πο­λιτείες έχουν δείξει ότι η λήψη του βοτάνου μπορεί να σταθεροποιήσει, και ακόμα και να βελτιώσει, την άνοια τύπου Αλτσχάιμερ για διάστημα έως και ενός έτους. Στις μελέτες, οι ασθενείς που έπαιρναν ginkgo biloba εί­χαν σταθερή ή βελτιωμένη νοητική λειτουργία. Τα πήγαν το ίδιο καλά με άλλους ασθενείς που έπαιρναν ακριβότερα συνταγογραφούμενα φάρμακα χωρίς να εμφανίζουν ανεπιθύμητες ενέργειες και τα πήγαν πολύ καλύτερα από ασθενείς που πήραν μόνο placebo. Βελτιώνοντας την κυκλοφορία μέσω των μικροσκοπικών αιμοφόρων αγγείων των ματιών, το ginkgo biloba βοηθά επίσης παρέχοντας προστασία, ή και βελτιώνοντας καταστάσεις, όπως η εκφύ­λιση της ωχράς κηλίδας, η αμφιβληστροειδοπάθεια, το γλαύκωμα και οι καταρράκτες. Επιπροσθέτως είναι πολύ σημαντικό ότι τα συ­μπληρώματα διατροφής ginkgo βοηθούν στη βελτίωση της σεξουαλικής λειτουργίας των ανδρών, με σημαντική ενίσχυση της στύσης, αυξάνουν την ερωτική επιθυμία ανδρών και γυναικών, σταθεροποιούν τους ακανόνιστους καρδιακούς ρυθμούς και ανακουφίζουν από τη δυσφορία της διαλείπουσας χωλότητας, που είναι μια κυκλοφοριακή διαταραχή των ποδιών (κυρίως των σακχαροδιαβητικών).


ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ, ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΟ E-MAIL: ioand3@gmail.com

ΦΘΟΡΑ-ΓΗΡΑΝΣΗ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ

Η φθορά του οργανισμού μας και άρα η γήρανσή του είναι κυρίως συνδεδεμένη με την "οξείδωσή" του, που για να την αντιμετωπίσουμε χρειαζόμαστε αντιοξειδωτικά...

Οι σύγχρονες συνθήκες ζωής και οι καθημερινές μας συνήθειες επηρεάζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την κατάσταση του οργανισμού μας και μπορεί να μας οδηγήσουν σε πρόωρη γήρανση. Υπάρχουν όμως ορισμένα θρεπτικά συστατικά που μπορούν να μας βοηθήσουν να καθυστερήσουμε την πρόωρη γήρανση του οργανισμού μας και τα σημάδια του χρόνου στο σώμα και το πρόσωπό μας.
Η γήρανση του οργανισμού είναι μια απόλυτα φυσιολογική βιολογική διαδικασία που εξαρτάται από ενδογενείς και εξωγενείς παράγοντες. Οι ενδογενείς παράγοντες έχουν να κάνουν κυρίως με το γενετικό υπόβαθρο του ατόμου και δυστυχώς εκεί δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά πράγματα. Στους εξωγενείς παράγοντες περιλαμβάνονται οι περιβαλλοντικοί και άλλοι παράγοντες όπως η ηλιακή ακτινοβολία, το κάπνισμα, η ατμοσφαιρική ρύπανση, οι τοξικές ουσίες, το άγχος, οι φλεγμονώδεις καταστάσεις, η κατανάλωση αλκοόλ, η κακή διατροφή κλπ. και φυσικά, όσον αφορά αυτούς, υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να αντιδράσουμε. Οι εξωγενείς αυτοί παράγοντες οδηγούν στην παραγωγή ελευθέρων ριζών. Στην περίπτωση που παράγονται στο σώμα περισσότερες ελεύθερες ρίζες από αυτές που ο οργανισμός μπορεί να αντιμετωπίσει προκαλείται το λεγόμενο οξειδωτικό στρες. Το οξειδωτικό στρες είναι βασικός παράγοντας γήρανσης του οργανισμού. Όταν το σώμα βρίσκεται σε οξειδωτικό στρες, οι πλεονάζουσες ελεύθερες ρίζες προκαλούν βλάβες στα βιομόρια των κυττάρων (DNA, πρωτεΐνες, λιπίδια και υδατάνθρακες) προκαλώντας πρόωρη γήρανση του οργανισμού. Ο οργανισμός βέβαια διαθέτει το δικό του σύστημα άμυνας έναντι των τοξικών ελευθέρων ριζών, το οποίο αποτελείται από αντιοξειδωτικά ένζυμα και μικρού μοριακού βάρους ουσίες. Τα αντιοξειδωτικά ένζυμα, τα γνωστότερα από τα οποία είναι η υπεροξειδική δισμουτάση, η καταλάση και η υπεροξειδάση της γλουταθειόνης, βρίσκονται σε μεγάλες συγκεντρώσεις εντός των κυττάρων αλλά σε μικρές ή καθόλου στα εξωκυτταρικά υγρά (π.χ. στο αίμα). Τα αντιοξειδωτικά ένζυμα δρουν συνεργικά προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις ελεύθερες ρίζες που παράγονται φυσιολογικά από τις μεταβολικές διεργασίες του οργανισμού, αλλά και αυτές που παράγονται λόγω περιβαλλοντικών παραγόντων. Εξωκυτταρικά, στα βιολογικά υγρά κυκλοφορούν και αναλαμβάνουν δράση μικρού μοριακού βάρους αντιοξειδωτικές ουσίες, όπως η λιποδιαλυτή βιταμίνη Ε, η υδατοδιαλυτή βιταμίνη C και άλλες αντιοξειδωτικές ουσίες. Ορισμένες από αυτές παράγονται από το ίδιο το σώμα ενώ σημαντικός αριθμός αυτών εισέρχεται στον οργανισμό με τη διατροφή. Γίνεται εύκολα κατανοητό, ότι το αμυντικό σύστημα του οργανισμού δεν είναι δυνατόν να καταφέρει μόνο του να αντιμετωπίσει τη συνεχή και μεγάλη παραγωγή ελευθέρων ριζών. Έτσι η λήψη με τη διατροφή ή μέσω συμπληρώματος αντιοξειδωτικών και αντιφλεγμονωδών συστατικών είναι απαραίτητη για να μπορέσει το σώμα να καταπολεμήσει τις ελεύθερες ρίζες, αναστέλοντας κατά πολύ την φθορά του οργανισμού και καθυστερώντας τη γήρανσή του. Τα συστατικά αυτά μπορεί να έχουν τα ίδια αντιοξειδωτική δράση ή να συμβάλλουν στη δράση των αντιοξειδωτικών ενζύμων του οργανισμού. Επίσης, συστατικά με αντιφλεγμονώδη δράση μπορούν να έχουν ωφέλιμη δράση στην υγεία δεδομένου ότι οι φλεγμονώδεις καταστάσεις αυξάνουν το οξειδωτικό στρες. Παρακάτω θα δούμε αναλυτικά τα κυριότερα από αυτά.
Βιταμίνες
Η βιταμίνη Ε είναι μια λιποδιαλυτή βιταμίνη. Αποτελείται από άλφα, βήτα, γάμμα και δέλτα τοκοφερόλες και άλφα, βήτα, γάμμα και δέλτα τοκοτριενόλες, με τις α-τοκοφερόλες να είναι το πιο άφθονο ισομερές των τοκοφερολών. Η βιταμίνη Ε είναι γνωστή για την ισχυρή αντιοξειδωτική της δράση. Δρα ενάντια στις ελεύθερες ρίζες και αποτρέπει την οξείδωση των λιπιδίων συμβάλλοντας με αυτό τον τρόπο στην καλή κατάσταση των μεμβρανών των κυττάρων. Η βιταμίνη Ε είναι ιδιαίτερα σημαντική για την καθυστέρηση της γήρανσης του δέρματος. Η βιταμίνη C (ασκορβικό οξύ) είναι μια υδατοδιαλυτή βιταμίνη που εμφανίζει ισχυρή αντιοξειδωτική δράση. Δρώντας ως αντιοξειδωτικό καταπολεμά τις ελεύθερες ρίζες και μειώνει το οξειδωτικού στρες που αποτελεί βασικό παράγοντα γήρανσης. Επιπλέον, επιταχύνει την επούλωση των πληγών και επάγει τη σύνθεση του κολλαγόνου. Σημαντική είναι και η συμμετοχή της στην αναγέννηση της βιταμίνης Ε. Οι βιταμίνες C και E, καθώς και συνδυασμοί τους, φαίνεται να ασκούν μια σημαντική προστατευτική δράση στα κύτταρα με το συνδυασμό των δύο βιταμινών να έχει συχνά καλύτερα αποτελέσματα έναντι των αντίστοιχων μεμονωμένων βιταμινών.
Μέταλλα
Το σελήνιο, ο ψευδάργυρος, ο χαλκός και το μαγγάνιο αποτελούν μέταλλα με σημαντική αντιοξειδωτική δράση. Το σελήνιο είναι απαραίτητο για τη δράση του αντιοξειδωτικού ενζύμου υπεροξειδάση της γλουταθειόνης. Ο ψευδάργυρος, ο χαλκός και το μαγγάνιο απαιτούνται για τη δράση του αντιοξειδωτικού ενζύμου υπεροξειδική δισμουτάση. Η έλλειψη των παραπάνω μετάλλων οδηγεί σε μειωμένη δραστικότητα των αντιοξειδωτικών ενζύμων και συνεπώς σε αυξημένο οξειδωτικό στρες. Επιπλέον, το σελήνιο μπορεί να δράσει συνεργιστικά με τη βιταμίνη Ε, ο ψευδάργυρος είναι συμπαράγοντας πολλών σημαντικών ενζύμων και κάποια σύμπλοκα χαλκού έχουν αντιοξειδωτική δράση.
Συνένζυμο Q10
Το συνένζυμο Q10 έχει ισχυρή αντιοξειδωτική δράση και μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στη μείωση του οξειδωτικού στρες. Βρίσκεται σε όλα τα κύτταρα και είναι απαραίτητο για την παραγωγή ενέργειας. Τα επίπεδά του μειώνονται με την ηλικία.
Καροτενοειδή
Τα καροτενοειδή είναι χρωστικές των φυτών τα οποία τα προστατεύουν από την ηλιακή ακτινοβολία. Πολλά από αυτά έχουν ισχυρή αντιοξειδωτική δράση, συμπεριλαμβανομένου του β-καροτενίου και του λυκοπενίου. Το β-καροτένιο είναι μια προ-βιταμίνη Α που μετατρέπεται στο σώμα σε βιταμίνη Α ανάλογα με τις ανάγκες του οργανισμού. Ο συνδυασμός των καροτενοειδών με άλλα αντιοξειδωτικά, όπως με τη βιταμίνη Ε, μπορεί να αυξήσει τη δράση τους ενάντια στις ελεύθερες ρίζες.
Πολυφαινόλες
Οι πολυφαινόλες είναι μια μεγάλη ομάδα ουσιών με την υποκατηγορία των φλαβονοειδών να είναι η περισσότερο μελετημένη σε σχέση με την αντιοξειδωτική και αντιφλεγμονώδη δράση της. Περιέχονται στο τσάι, το κρασί, τα λαχανικά, τα φρούτα και άλλα τρόφιμα φυτικής προέλευσης. Στις πολυφαινόλες ανήκουν η βανιλλίνη, το ελλαγικό οξύ, η κουρκουμίνη, η ρεσβερατρόλη, η κερκετίνη, η γενιστεΐνη, η επιγαλλοκατεχίνη, οι ταννίνες κ.λπ. Οι πολυφαινόλες παρουσιάζουν έντονη αντιοξειδωτική δράση. Ιδιαίτερα πλούσιες πηγές πολυφαινολών είναι το πράσινο τσάι, το εκχύλισμα από κουκούτσια σταφυλιών και εκχυλίσματα από πεύκα. Τα εκχυλίσματα αυτά σχετίζονται με την καθυστέρηση της γήρανσης. Το εκχύλισμα πράσινου τσαγιού είναι πλούσιο σε πολυφαινόλες. Οι πολυφαινόλες έχουν αντιοξειδωτική δράση κι επομένως προστατεύουν τα κύτταρα από οξειδωτικές βλάβες που προκαλούν οι ελεύθερες ρίζες. Δρουν ιδιαίτερα αποτελεσματικά στην προστασία του δέρματος από τις βλάβες που οφείλονται στην ηλιακή ακτινοβολία συμβάλλοντας μ’ αυτό τον τρόπο στην καθυστέρηση της γήρανσης του δέρματος. Το εκχύλισμα από κουκούτσια σταφυλιών είναι επίσης πλούσιο σε πολυφαινόλες. Οι πολυφαινόλες στο εκχύλισμα αυτό έχουν πολύ ισχυρή αντιοξειδωτική δράση, η οποία μάλιστα είναι σύμφωνα με μελέτες πολύ πιο ισχυρή από εκείνη των βιταμινών C και E. Το εκχύλισμα από κουκούτσια σταφυλιών είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο για το δέρμα αφού συμβάλλει στην ελαστικότητα και τη νεανική εμφάνιση του δέρματος, προάγει την επούλωση κι επιπλέον μπορεί να προστατέψει από τη βλαπτική δράση της ηλιακής ακτινοβολίας. Τα εκχυλίσματα από διάφορα τμήματα πεύκων είναι πλούσιες πηγές φλαβονοειδών και έχουν ισχυρή αντιοξειδωτική δράση. Μελέτες που έχουν γίνει για την πυκνογενόλη (εκχύλισμα φλοιού θαλάσσιου πεύκου, Pinus pinaster) δείχνουν ότι τα συστατικά της παρέχουν προστασία στο κολλαγόνο και την ελαστίνη, επομένως συμβάλλουν στη διατήρηση της συνοχής και της ελαστικότητας του δέρματος. Επιπλέον, σύμφωνα με μελέτη η πυκνογενόλη μπορεί να επιδράσει στα τριχοειδή αγγεία του δέρματος και να κάνει ένα πρόσωπο χλωμό και γκριζαρισμένο να αποκτήσει μια πιο φωτεινή όψη. Παρόλο που οι περισσότερες δημοσιευμένες μελέτες αναφέρονται στην πυκνογενόλη, είναι γνωστό ότι εκχυλίσματα από πολλά είδη πεύκων είναι πλούσια σε φλαβονοειδή και έχουν έντονη αντιοξειδωτική δράση (Pinus halapensis, Pinus pinea, Pinus brutia, Pinus radiata, Pinus attenuata και Pinus nigra). Επίσης σε πειράματα στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών διαπιστώθηκε ότι μπορούν να μειώσουν κατά πολύ το οξειδωτικό στρες σε κύτταρα επιδερμίδας.
Άλφα λιποϊκό οξύ
Το άλφα λιποϊκό οξύ είναι ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό. Δρα ενάντια στις ελεύθερες ρίζες, μειώνει το οξειδωτικό στρες και ενισχύει την αντιοξειδωτική δράση άλλων αντιοξειδωτικών, όπως των βιταμινών C και Ε. Επίσης μπορεί να συμβάλλει στην αποκατάσταση στα κύτταρα των επιπέδων της γλουταθειόνης, η οποία είναι ένα σημαντικό πεπτίδιο για την αντιοξειδωτική δράση του οργανισμού αλλά μειώνεται με την ηλικία. Το άλφα λιποϊκό οξύ θεωρείται ότι μπορεί να καθυστερήσει τη γήρανσή του σώματος και γι’ αυτό το λόγο περιλαμβάνεται συχνά σε συμπληρώματα για αντιγήρανση και μάλιστα ιδιαίτερα συχνά σε συμπληρώματα που απευθύνονται σε γυναίκες.
Κολλαγόνο
Το κολλαγόνο είναι μια πρωτεΐνη που απαντά στο δέρμα και ευθύνεται για τη συνοχή και την ελαστικότητά του. Εντοπίζεται και σε άλλα σημεία του σώματος, όπως στις αρθρώσεις. Στην περίπτωση που θέλουμε να καθυστερήσουμε τη γήρανση του δέρματος, η λήψη κολλαγόνου με συμπλήρωμα μπορεί να συμβάλλει στη συνοχή και την ελαστικότητα του δέρματος και συνεπώς να καθυστερήσει την εμφάνιση των σημαδιών της γήρανσης.
Ωμέγα Λιπαρά Οξέα
Τα ωμέγα λιπαρά οξέα είναι γνωστό ότι διαθέτουν αντιφλεγμονώδη δράση. Δεδομένου ότι οι φλεγμονώδεις καταστάσεις αποτελούν ένα σημαντικό παράγοντα πρόκλησης οξειδωτικού στρες και ότι το οξειδωτικό στρες επιταχύνει τη γήρανση, η λήψη ωμέγα λιπαρών οξέων μπορεί να μειώσει τις φλεγμονές, να μειώσει το οξειδωτικό στρες που προκαλείται και να συμβάλλει μ’ αυτό τον τρόπο στην καθυστέρηση της γήρανσης. Τα ωμέγα λιπαρά οξέα είναι σημαντικά για πολλούς τομείς της υγείας. Τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα έχουν αντιφλεγμονώδη δράση, συμβάλλουν στην καλή καρδιαγγειακή υγεία, στην καλή λειτουργία του εγκεφάλου και στην υγεία των αρθρώσεων. Τα ωμέγα-6 λιπαρά οξέα είναι αντιφλεγμονώδη και συμβάλλουν στην υγεία της καρδιάς και του δέρματος, ενώ και τα ωμέγα-7 λιπαρά οξέα είναι σημαντικά για την υγεία του δέρματος.

Πολύ χρήσιμα, για την πρόσληψη όλων αυτών των απαραίτητων για την υγεία μας, αλλά και αναστολέων της φθοράς του οργανισμού μας ουσιών, είναι τα συμπληρώματα διατροφής, που περιέχουν συστατικά τα οποία, όπως υποδηλώνεται από το όνομα τους, συμπληρώνουν τη διατροφή μας. Η χρήση τους είναι ιδιαίτερα σημαντική ή ακόμα και αναγκαία όταν δεν ακολουθείται μια ισορροπημένη διατροφή, έχει αποκλειστεί από τη διατροφή κάποια ομάδα θρεπτικών συστατικών ή επιβαρύνεται πολύ ο οργανισμός από κάποιον παράγοντα, παραδείγματος χάριν από το κάπνισμα. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, το άγχος και οι περιβαλλοντικοί παράγοντες επιβαρύνουν τον οργανισμό μας και επιταχύνουν τη γήρανση του σώματος. Βασικός παράγοντας γήρανσης είναι, όπως έχει ήδη αναφερθεί, το οξειδωτικό στρες. Είναι προφανές ότι αν θέλουμε να καθυστερήσουμε τη γήρανση του σώματος (τονίζεται ότι αναφερόμαστε στη γήρανση λόγω εξωγενών παραγόντων), πρέπει να προσπαθήσουμε να μειώσουμε το οξειδωτικό στρες παρέχοντας στον οργανισμό μας αντιοξειδωτικά. Στην περίπτωση λοιπόν που ψάχνουμε κάποιο συμπλήρωμα για αντιγήρανση και σύμφωνα με όσα έχουν αναφερθεί παραπάνω, πρέπει να φροντίσουμε να επιλέξουμε ένα συμπλήρωμα με πολλά αντιοξειδωτικά, όπως βιταμίνες C, E, καροτενοειδή, συνένζυμο Q10, σελήνιο, ψευδάργυρο, χαλκό και κάποιο εκχύλισμα με πολυφαινόλες. Αυτό θα μας βοηθήσει να μειώσουμε το οξειδωτικό στρες στον οργανισμό μας, να μειώσουμε τον αριθμό των βλαβών που προκαλούνται λόγω αυτού και να καθυστερήσουμε τη γήρανση. Τα άτομα που αναζητούν κάτι ακόμα πιο δραστικό για αντιγήρανση και ενδιαφέρονται πολύ για την καθυστέρηση της γήρανσης του δέρματος πρέπει να λάβουν υπόψη τους ότι για τη γήρανση του δέρματος, εκτός από το οξειδωτικό στρες παίζει σημαντικό ρόλο και η υποβάθμιση των πρωτεϊνών του δέρματος, δηλαδή του κολλαγόνου και της ελαστίνης που ευθύνονται για τη συνοχή και την ελαστικότητά του. Η βιταμίνη C είναι απαραίτητη για τη σύνθεση του κολλαγόνου, το εκχύλισμα από φλοιό πεύκου (πυκνογενόλη) παρέχει προστασία στο κολλαγόνο και την ελαστίνη και επιδρά στα τριχοειδή του δέρματος και τα διάφορα εκχυλίσματα με πολυφαινόλες και το άλφα λιποϊκό οξύ έχουν συνδεθεί με την καθυστέρηση της γήρανσης του δέρματος. Συνεπώς, τα συστατικά αυτά πρέπει να εμπεριέχονται μαζί με τα αντιοξειδωτικά που αναφέρθηκαν και βέβαια μαζί με κολλαγόνο σε ένα ενισχυμένο αντιγηραντικό συμπλήρωμα. Οι βιταμίνες Β και η βιταμίνη Α είναι επίσης σημαντικές για τη γενικότερη υγεία του δέρματος. Η παράλληλη λήψη ωμέγα λιπαρών οξέων, κυρίως ωμέγα-3 και ωμέγα-6, μπορεί να ενισχύσει και να ωφελήσει ακόμα περισσότερο τον οργανισμό. Τα συμπληρώματα με ιχθυέλαια και μουρουνέλαιο είναι καλές πηγές ωμέγα-3 λιπαρών οξέων. Το μουρουνέλαιο περιέχει επιπλέον βιταμίνες A και D. Μια πολύ καλή πηγή ωμέγα-6 λιπαρών οξέων είναι το έλαιο νυχτολούλουδου (Evening Primrose Oil). Αξίζει να αναφερθεί και το Ιπποφαές, το οποίο περιέχει πολλά ωμέγα λιπαρά οξέα, όπως ωμέγα-3, ωμέγα-6, ωμέγα-7 και ωμέγα-9 κι επιπλέον βιταμίνη Ε, καροτενοειδή, φλαβονοειδή και ορισμένα μέταλλα (σελήνιο, ψευδάργυρο, χαλκό κλπ). Πολλοί άνθρωποι είναι διστακτικοί με τη λήψη συμπληρωμάτων διατροφής, πρέπει όμως να γίνει αντιληπτό ότι ζούμε σε μια εποχή που δυστυχώς επιβαρύνουμε πάρα πολύ τον οργανισμό μας με τις συνήθειές μας (κάπνισμα, υπερβολική έκθεση στον ήλιο), τις αδυναμίες μας (άγχος, στεναχώριες) και την κακή διατροφή (κακό πρότυπο διατροφής, κακή ποιότητα τροφών). Ο οργανισμός μας χρειάζεται αντιοξειδωτικά συστατικά για να αντιμετωπίσει το οξειδωτικό στρες που του προκαλούμε και αντιφλεγμονώδη συστατικά για να αντιμετωπίσει τις φλεγμονές που δημιουργούνται. Αν αυτά δεν τα παίρνουμε με τη διατροφή μας, καλό θα ήταν να τα πάρουμε με κάποιο συμπλήρωμα. Η αντιμετώπιση του οξειδωτικού στρες δεν έχει να κάνει απλά με τα σημάδια του χρόνου που εμείς βλέπουμε στο σώμα και το δέρμα μας αλλά με την υγεία και την καλή κατάσταση του σώματός μας γενικότερα. Η αντιμετώπιση του οξειδωτικού στρες δεν θα μας βοηθήσει απλά να φαινόμαστε νεότεροι και πιο υγιείς αλλά να είμαστε πιο υγιείς. Το χρόνιο οξειδωτικό στρες είναι πλέον γνωστό ότι μπορεί να οδηγήσει όχι απλά σε πρόωρη γήρανση, αλλά και σε σοβαρές παθολογικές καταστάσεις, συνεπώς η αντιμετώπιση του είναι θέμα ζωτικής σημασίας.

ΓΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΣΧΕΤΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ, ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 6932256284, Ή ΣΤΟ E-MAIL: ioand3@gmail.com